Bedieningssystemen onder de loep - Test

WELKE AUTO’S GETEST?

We hebben nieuwe modellen uit verschillende prijsklassen en segmenten gekozen. We trappen af met een Dacia Duster, de populaire SUV van het budgetmerk van Renault. De laatste tijd zien we technieken van het moederconcern sneller doorstromen naar Dacia. Een scherm met touchscreenbediening is daarvan een voorbeeld. Bij Ford hebben we een Focus geleend. Het nieuwste model van het concern beschikt natuurlijk over de beste bedieningsinterface die het merk heeft te bieden. Peugeot werkt al langer met vrij grote schermen, zo heeft de inmiddels zeven jaar oude 208 al zo’n bedieningsmogelijkheid aan boord, gaat de 308 eind 2013 alweer een stapje verder en zit in de 3008 een van de meest recente systemen van het Franse merk. Vandaar een optreden van deze SUV in de test.

Veel is er vorig jaar geschreven over het MBUX-bedieningssysteem van Mercedes-Benz, dat debuteert in de A-klasse. Dat mag in onze A 200-duurtester laten zien hoe geavanceerd het is. Dergelijke techniek zit bijvoorbeeld ook in de kersverse GLE- klasse. In de hogere prijsregionen worden de fraaiste interieurdetails ingezet om welgestelde berijders in de watten te leggen. Een fraai voorbeeld daarvan is het interieur van de Range Rover Velar, dat indruk maakt met zijn vele touchscreens. De duurste auto in deze bedieningstest komt uit Duitsland. In het topmodel A8 debuteert de nieuwe interface, waarmee het merk na vele jaren afscheid neemt van de MMI-bedieningsknop. Of dat slim is, zoeken de mannen van Hike One uit in een Audi A8 Lang 50 TDI.

DACIA DUSTER

Alleen de Prestige-uitvoering van de Dacia Duster beschikt standaard over het multimediasysteem inclusief navigatiesysteem. Vanaf het tweede niveau, Comfort, kun je multimedia als optie bestellen. Het werkt met Android Auto en Apple Carplay en kost afhankelijk van je keuze voor een navigatiekaart van West-Europa € 495 of € 590.

Het invoeren van een adres gaat makkelijk en is alleen mogelijk via het toetsenbordje op het touchscreen. Het systeem geeft verbazingwekkend snel een aantal resultaten na iedere zoekopdracht, iets wat ons positief verrast. De Dacia heeft geen internetverbinding nodig om te zoeken naarlocaties, dus hij haalt alles uit zijn offline geheugen. Ook is het mogelijk om interessante bestemmingen, zogenaamde POI’s, of een nabijgelegen parkeerplek te zoeken.

Vreemd dat het ons niet lukt om de reeds ingestelde navigatie te stoppen. We kunnen alleen de route wijzigen of een nieuwe bestemming kiezen. De route-aanduiding en kaart zijn simpel en overzichtelijk, maar ogen erg gedateerd. Alles is uitsluitend te volgen via het centraal geplaatste infotainmentdisplay en niet via het instrumentenpaneel recht voor de bestuurder. Bij het scherm zitten fysieke volumeknoppen, maar dat zijn dan ook de enige. Een rechtstreekse knop om snel de navigatie te openen ontbreekt.

De multimediamogelijkheden van de Duster zijn erg basaal en een beetje achterhaald. Wanneer we een iPhone via usb koppelen, schiet deze automatisch in de iPod-modus, waarmee we alleen de muziek kunnen bedienen die lokaal op de telefoon staat. Via Bluetooth of de aux-kabel is het ook mogelijk om je eigen muziek af te spelen in de Duster. Nummers kun je pauzeren en doorspoelen, ook via het touchscreen. Achter het stuur zit een soort ‘multimediapook’ waarmee je controle hebt over de media die worden afgespeeld. Je kunt het volume aanpassen, van audiobron wisselen en een inkomend gesprek opnemen. Vreemd dat deze pook achter het stuur is verstopt, aangezien er op het stuurwiel zelf nog voldoende ruimte is om deze knoppen te plaatsen. Zo kun je er net niet goed bij als je op de bestuurdersstoel zit.

Juist door de minimale hoeveelheid knoppen en functies in de Duster ligt de focus vooral op het besturen van de auto. Er zijn geen bestuurdersassistentiesystemen aanwezig, zoals bij de andere geteste auto’s, maar er is wel een eenvoudige, met piepjes werkende parkeersensor. De cruisecontrol of snelheidsbegrenzer kun je bedienen met een knop naast de handrem. Die zit aardig ver weggestopt, maar voldoet. Wanneer je je keuze hebt gemaakt voor de limiter of cruise control, kun je die besturen via de knoppen op de linkerzijde van het stuur.

Het display in het instrumentenpaneel is simpel. Eigenlijk betreft het gewoon een ouderwetse digitale boordcomputer die je bedient met knoppen op het stuur. Er valt hier weinig te veranderen of in te stellen. Temperatuur en ventilatie regel je via fysieke knoppen, de bediening hiervan staat compleet los van het infotainmentsysteem. Je krijgt geen feedback op het scherm van hetgeen je hebt veranderd.

Het eenvoudige, drukgevoelige touchscreen werkt prima, maar heeft alle karakteristieken van een oud scherm. Er moet flink op worden gedrukt en zaken als multitouch of gebaarherkenning zijn er niet. Inen uitzoomen op kaartjes gaat nog via een plusen minknop. Dat voelt een beetje als teruggaan in de tijd. De menu’s zijn rechttoe rechtaan. We zien grote tegels die makkelijk te vinden zijn tijdens het rijden. Handig wanneer je over hobbelige wegen rijdt.  Vanuit elk scherm is het gemakkelijk omteru g te keren naar het hoofdmenu. Dat gebeurt via het huisicoon dat altijd linksonder staat. Elke pagina heeft bovendien een snelmenu in de linker bovenhoek, dat enkele opties biedt op basis van het scherm waarin je zit. Alles werkt logisch en eenvoudig. Een kind kan de was doen, zogezegd.

Kijken we naar de prijs van de Dacia, dan mogen we niet klagen. Het multimediasysteem stelt niet veel voor, maar het is mooi dat het erin zit. Als je het eenmaal hebt aangezet, is alles vlot en eenvoudig in het gebruik. Maar verwacht er niet te veel van! Het infotainmentsysteem komt over als een los accessoire dat er achteraf is ingezet. Het werkt niet echt samen met de rest van de auto en ook niets in de interface heeft Dacia-kenmerken. De vormgeving van de menu’s doet denken aan Teletekst, maar is wel te allen tijde volkomen duidelijk in het gebruik.

FORD FOCUS

De grote vooruitgang bij de nieuwe Ford Focus is de positie van het grote scherm van het Sync3systeem. Dat staat nu veel dichter bij de bestuurder dan bij de vorige generatie. Koppeling met een app op je smartphone behoort nu tot de mogelijkheden. In deze FordPass heb je bijvoorbeeld op je telefoon scherm inzicht in het brandstofverbruik en je kunt eenvoudig met een helpdesk communiceren. Maar in deze test gaan we in op de bediening aan boord van de auto.

Via de grote snelkoppeling op het beginscherm zet je de navigatie gemakkelijk in werking. Maar dan … zoekend naar een bestemming merk je direct dat de software enorm traag is. Het intypen van de bestemming via het digitale toetsenbord gaat moeizaam. Er verstrijkt veel tijd tussen het aantikken van een letter en de respons daarop op het scherm. Navigeren via de voiceassistant, waarbij je met je stem opdrachten aan het systeem kunt geven, gaat eveneens moeizaam en is erg afhankelijk van vast gelegde commando’s. De Focus heeft erg veel moeite om ons te verstaan als we een bestemming inspreken. Ook heeft het systeem de neiging om alles nogal langdradig uit te leggen. Gelukkig kun je deze aan wijzingen uitzetten via de instellingen. Een pluspunt is dat je snel en gemakkelijk via het instrumentenpaneel kunt navigeren naar een aantal recente bestemmingen of POI’s in de buurt. De kaart is verder eenvoudig, maar duidelijk. Ook de aanwijzingen in het instrumentenpaneel laten aan duidelijkheid niets te wensen over.

Je smartphone koppel je in een handomdraai via een grote knop in het hoofdmenu. Ook Carplay werkt prima. Een groot pluspunt is dat je Fords voice-assistant kunt vervangen door Siri, buiten Carplay om. Via de spraakbediening je radioinstellingen wijzigen is echter geen pretje, omdat hij geen namen van radio zenders kan herkennen. Je moet daarom de frequenties uit je hoofd kennen en ze vervolgens inspreken. Absurd naar onze mening.

De Focus heeft diverse bestuurdersassistentiesystemen waaronder een rijstrookhulpsysteem. Alles is heel makkelijk. Zo geeft hij alleen met kleur aan wanneer je de witte streep op de weg overschrijdt, zonder zelf in te grijpen. Ook is er een parkeerassistent aan boord. Hoewel die prima werkt, zijn de aanwijzingen wat ons betreft te klein aangegeven op het scherm. Onhandig.

De interface is simpel en heeft grote knoppen op het scherm die niet te missen zijn tijdens het rijden. Er zijn weinig iconen aanwezig in de interface, zodat je steeds na moet lezen wat een bepaalde knop feitelijk doet. Tevens worden sommige iconen vaak ‘hergebruikt’. Zo gebruikt Ford het icoon voor het verbinden van een nieuwe telefoon ook voor een eerder gekoppeld toestel. Bovendien zijn de iconen niet overal even groot en dat zorgt voor een slordig geheel. Knoppen op het stuurwiel om het instrumentenpaneel te bedienen werken prima en geven voldoende feedback. Het scherm recht voor de bestuurder is niet uitgebreid, maar heeft wel een aantal slimme functies. De klimaatregeling staat compleet los van het infotainment systeem en werkt prettig via de fysieke knoppen. Als je aan de knoppen draait, krijg je de wijzigingen meteen in beeld te zien; dat is alleen maar fijn.

De aangeboden displays zijn weliswaar basaal, maar passen goed bij de prijsklasse van de auto (vanaf € 23.765). De fysieke knoppen voelen goed aan. Het grootste nadeel van het infotainmentsysteem is dat het erg traag werkt. Door lijsten scrollen gaat met haperingen gepaard en het toetsenbord is onprettig in gebruik. Dit zorgt voor een negatieve ervaring waardoor je al snel overschakelt naar een Carplay-systeem.

Hoewel het ontwerp van de interface logisch en simpel is, heeft het weinig karakter. Meer Ford-identiteit zou de uitstraling verbeteren. De voornamelijk tekstuele schermen zonder iconen ogen gedateerd. Het systeem geeft de indruk dat het niet specifiek voor Ford is ontworpen en ziet eruit alsof het aftermarket op het dashboard is geplakt.

PEUGEOT 3008

Bij de introductie van de 3008 en 5008 blijkt Peugeot fysieke sneltoetsen te hebben toegevoegd onder het touch screen. Dat komt de bediening ten goede. Een hele verbetering ten opzichte van het scherm in de 308.

Navigeren in een Peugeot verloopt erg prettig. Het intypen van een bestemming gaat vlot via het toetsenbordje in het aanraakscherm, waarbij het ook mogelijk is om POI’s en parkeerplaatsen in de buurt op te zoeken. De navigatie-aanwijzingen worden duidelijk weergeven in het instrumentenpaneel voor je, waar je ook een kaart kunt projecteren. De kaart op het centrale infotainmentscherm geeft precies de juiste informatie weer. Het hoge contrast door het gebruik van diepzwarte achtergronden en felblauwe accenten geeft een prettige indruk. Via spraakherkenning kun je alleen naar exacte adressen zoeken. Namen van bijvoorbeeld een restaurant of een bekende attractie in de buurt worden niet herkend. Vreemd is ook dat bij het iets te lang indrukken van de ‘voiceknop’ er een melding in beeld verschijnt: ‘spraakherkenning niet beschikbaar’, terwijl onze telefoon wel verbonden is met het systeem.

We zijn zeer te spreken over de multimedia mogelijkheden van de Peugeot. Erg prettig is dat je eenvoudig kunt wisselen tussen een lijst van radiozenders of weergave via symbolen van de stations, dat maakt het makkelijker om net die ene zender te vinden. Het koppelen van een smartphone aan de auto is een eitje en de bestuurder heeft naast een prima werkende Carplay en Android Auto ook de mogelijkheid om Mirrorlink te gebruiken, waarbij grote iconen het gebruik bovendien nog makkelijker maken.

Het display in het instrumentenpaneel heeft veel verschillende weergavemogelijkheden die allemaal duidelijk en overzichtelijk zijn. Via de draaiknoppen op het stuur kun je simpel tussen de verschillende weergaven wisselen. Voor de bediening van de klimaat regeling moet je het touchscreen gebruiken. De grote knoppen die dit op het scherm weergeven, zorgen wel voor meer afleiding dan een fysieke draaiknop. Het rijstrookhulpsysteem laat duidelijk op het instrumentenpaneel zien wanneer je (bijna) over de streep rijdt en geeft dan subtiele trekjes aan het stuur. Eer je de bediening van de cruisecontrol doorhebt, ben je al heel wat kilometers verder, omdat de satelliet best veel knoppen heeft en ook nog eens ver achter het stuur zit verstopt. Een handige eigenschap is dat de geldende snelheidslimiet meteen wordt herkend en automatisch door de cruisecontrol wordt overgenomen. De parkeerassistent is niet erg intuïtief in het gebruik. Als je langs een vrije parkeerplaats rijdt, duurt het vrij lang voordat de auto in de gaten heeft dat er een plekje beschikbaar is. Ook moet je zelf gasgeven en remmen.

Alle displays staan naar de bestuurder toe gedraaid. Dat is comfortabel omdat je tijdens het rijden alles eenvoudig kunt bedienen en je minder last hebt van eventuele reflectie op het scherm. Op het dashboard zitten gelukkig een aantal fysieke knoppen, waarmee je snel naar verschillende menu’s in het infotainmentsysteem kunt gaan, zoals de navigatieof auto-instellingen. Bij sommige menu’s met een lijst is het onduidelijk of je op een item kunt klikken. Zo is het niet meteen duidelijk hoe je de parkeerassistent activeert, omdat er bij de auto-instellingen geen indicatie is dat het een aanklikbaar item is. De snelkoppelingen in de bovenste balk van het infotainmentsysteem zijn te klein wanneer je over een hobbelige weg rijdt. Je kunt er evenwel vlot het een en ander mee aanpassen, zoals de temperatuur of de audiobron. Vanuit elk snelmenu is het mogelijk om direct terug te gaan naar het vorige scherm. Dat geldt niet voor het instellingenmenu. Vreemd en onlogisch.

De hardware ziet er goed uit. Er is geen overdaad aan manieren om het systeem te bedienen. Alles werkt vrij vlot in het gebruik. Zo nu en dan treedt er wel een hapering op als je door een lijst scrollt, wat vervelend is als je bijvoorbeeld op zoek bent naar een naam uit de contactenlijst. Verder zijn alle animaties mooi weergeven en geven ze de gebruiker inzicht in wat er gebeurt op het scherm. De resolutie van de schermen is prima, lager dan bijvoorbeeld die va de Audi of Mercedes, maar dat is logisch gezien de prijs van deze SUV. Die begint bij € 30.970.

De scherpe hoeken en lijnen uit het interieur van de 3008 komen terug in de styling van het instrumentenpaneel. Dat zorgt ervoor dat de interface goed past bij de auto. Die is fraai en logisch weergegeven, met een helder contrast, wat de leesbaarheid ten goede komt. Er is weinig onnodige informatie die de bestuurder zou kunnen afleiden. Alles komt goed tot zijn recht.

MERCEDES-BENZ A-KLASSE

Mercedes-Benz lanceert op de A-klasse het MBUX-multimediasysteem. Inmiddels zit het ook op de GLE-klasse en de nieuwe B-klasse. Het meest opvallende is de interactie die ontstaat tussen bestuurder en het systeem door te zeggen: ‘Hé Mercedes’, waarna een stem vraagt: ‘Wat kan ik voor u doen?’.

Je bestemming vinden via spraakbediening zou sneller dan ooit moeten gaan via Mercedes’ nieuwe ‘Hé Mercedes-systeem’. Door deze zin hardop uit te spreken is het op ieder moment mogelijk om handsfree de spraakbediening aan te zwengelen, waarna je een bestemming kunt inspreken. Helaas werkt de spraakherkenning nog niet helemaal lekker met namen van bepaalde bestemmingen. Nederlandse woorden herkent het prima, maar wanneer je op zoek gaat naar bijvoorbeeld het Sanomagebouw, waar de redactie van AutoWeek is gevestigd, komt het systeem er niet uit. Gelukkig is het altijd nog mogelijk om je bestemming in te voeren via het toetsenbord op het grote touchscreen of via het touchpad rechts naast de bestuurder. Die laatste bevat handschrift herkenning en werkt best prettig. Jammer dat je eerst via een knop op het scherm moet aangeven dat je de functie wilt gaan gebruiken. Een onnodige stap. Wanneer je de route start, is het reuzehandig dat je onderweg eenvoudig kunt zoeken naar POI’s langs de route, of parkeerplaatsen bij de eindbestemming.

Onderweg word je al snel overdonderd door het aantal beschikbare kaartweergaven. Op sommige momenten heb je vier verschillende kaartjes naast elkaar voor je neus, waarbij maar enkele een duidelijk beeld tonen van de route. Dit was ook al het geval bij de Mercedes E-klasse die we in 2017 hebben getest. De hoofdkaart heeft weinig contrast en staat standaard vrij ver uitgezoomd, maar gelukkig kun je deze via het touchpad met twee vingers laten inzoomen, net zoals op je smart phone. Het nut van het kaartje rechts in het instrumentenpaneel is voor ons nog steeds onduidelijk. Het staat altijd ver uitgezoomd en draait nooit mee naar de kant die we op rijden. De mix aan kaarten creëert voornamelijk verwarring; soms lijken ze elkaar zelfs tegen te spreken.

Multimediamogelijkheden volop in de A-klasse. Naast de ingebouwde DAB+-radio is het mogelijk om eenvoudig audio te streamen vanaf je smartphone via Bluetooth. Tijdens het rijden zijn media simpel te bedienen via een swipe-beweging op het touchpad of via een spraakcommando. Vreemd genoeg heeft de spraakassistent geen moeite om namen van radiozenders te verstaan, terwijl hij wel grote moeite heeft met het opzoeken van een navigatiebestemming. Het is mogelijk om je smartphone te koppelen via Android Auto of Carplay. Helaas kan dit nog steeds niet draadloos, zoals bij BMW. Volgens Mercedes is dit in de nabije toekomst wel mogelijk. Om je telefoon via een draad aan te sluiten, moet je er wel zeker van zijn dat je de juiste kabels hebt; er zitten namelijk twee usb-C-poorten in de auto. Veel nieuwe Android-toestellen hebben al zo’n usb-Cpoort, maar mensen met een oudere smartphone of een iPhone kunnen niet zonder een speciale kabel of verloopstuk hun smartphone aansluiten op het systeem. Toekomstbestendig, maar iets te ambitieus.

Via het commando ‘Hé Mercedes’ wissel je snel van radiozender, maar verander je ook vlot de temperatuur. De assistent komt soms enorm intuïtief over, maar soms juist enorm dom. Bij de mededeling ‘Ik heb het koud’ is het systeem zo slim om de temperatuur direct hoger te zetten, maar er zijn ook momenten waarbij het systeem vraagt om woord voor woord uit te spreken wat er op het scherm staat, omdat anders het commando niet wordt begrepen. Het aanroepsysteem van Mercedes is nog lang niet zo slim als bijvoorbeeld ‘Hé Siri’ of ‘OK Google’. De cruisecontrol laat zich prima activeren via de knoppen op het stuur en automatisch inparkeren verloopt snel en soepel. De A-klasse is in staat om gas te geven én te remmen tijdens een manoeuvre. Wel vinden we het jammer dat de auto alleen over een simpele achteruitrijcamera beschikt, terwijl de concurrentie al druk bezig is met 360 gradensystemen.

De twee schermsegmenten kunnen op verschillende manieren worden bediend. Zo zit er aan beide kanten van het stuurwiel een soort trackpad, dat lijkt op de bediening van een oudere Blackberry. Door met je duim over het linkertrackpad te vegen kun je het instrumentenpaneel bedienen, dat niet over een aanraakfunctie beschikt. Het rechtertrackpad kan worden gebruikt voor het rechterscherm. Het werkt bijzonder prettig, maar kan vervelend worden als je door lange horizontale lijsten moet scrollen. Dan moet je bij iedere stap met je duim over het trackpad vegen. Dat neemt zo veel tijd in beslag dat je al snel het scherm met je vinger gaat bedienen. Het grote touchpad naast de bestuurder werkt bijzonder prettig en geeft goede feedback als je erop klikt. Fijn is ook het kussentje waarop je hand kan rusten, terwijl je dit touchpad bedient.

RANGE ROVER VELAR

Het interieur van de Range Rover Velar voegt in 2017 een nieuw hoofdstuk toe aan de toch al rijke geschiedenis van weelderige interieurs van Land Rovers-premiumdivisie. Inmiddels krijgen ook andere Range Rovers een dashboard dat lijkt op dat van deze nieuwe, tussen de Evoque en Range Rover Sport gepositioneerde SUV.

Je kunt dankzij de snelkoppeling eenvoudig vanuit ieder scherm naar de navigatie die altijd onderin in de balk staat. Wanneer we een bestemming willen intikken via het toetsenbordje op het scherm, merken we meteen dat de reactie hierop enorm traag is. Navigeren via de spraakassistent is helaas niet mogelijk. Dat is vreemd, aangezien je er wel andere functies mee kunt bedienen. Ook krijg je weinig feedback over het moment wanneer je kunt spreken tegen de assistent. Je enige visuele indicatie is een icoontje in de rechterbovenhoek. Een groot pluspunt is dat je de gevonden resultaten meteen op de kaart kunt bekijken. Zo zie je of de bestemming zich echt in de buurt bevindt. Helaas is het dan weer niet mogelijk om tijdens het rijden POI’s of een parkeerplaats op de bestemming te zoeken.

Het hoofd display waarop de navigatie wordt getoond, is een stuk kleiner dan het onderste grote scherm. Dat maakt het aflezen van de route een stuk moeilijker dan bij de andere auto’s uit dit segment die we hebben getest. Ook bedekt je rechterhand al snel een deel van het scherm. Onhandig is ook de route beschrijving die klein in de rechterbovenhoek staat. Tevens wordt de volgende stap niet getoond.

Je telefoon koppelen via Bluetooth lijkt eenvoudig te gaan, maar nadat je succesvol bent verbonden met het systeem, is het in eerste instantie onmogelijk om bijvoorbeeld via spraakbediening een telefoongesprek te beginnen. De vele ingangen in de interface om je telefoon te koppelen, zorgen voor verwarring en wekken de indruk dat het systeem nog geen succesvolle connectie heeft gemaakt met je telefoon. De Velar heeft nog geen mogelijkheid om Android Auto of Carplay te gebruiken. Je bent dus aangewezen op de Bluetoothstreamingfunctie om van je eigen audio te genieten.

De Range Rover beschikt niet over uitgebreide assistentiesystemen zoals de Audi of Mercedes in deze test. Er zit alleen een rijstrookhulpsysteem in dat je waarschuwt als het al te laat is. Naast een weergave op het instrumentenpaneel is er verder geen vorm van assistentie om je weer binnen te lijnen te krijgen … of te houden. Op het gebied van parkeerassistentie biedt de Velar ook vrij weinig. Er is alleen een achteruitrijcamera, waarbij je continu de helft van je kentekenplaat en de standaard parkeersensoren ziet. Oei!

We zijn niet erg te spreken over de beschikbare invoermethoden. Het instrumentenpaneel is via een vierpuntsdruktoets aan beide kanten van het stuurwiel te bedienen. De toetsen zijn vormgegeven als een cirkel die ook met je duim is te bedienen. Zie het maar als een soort iPod-clickwheel waarmee je door lijsten scrollt. Op papier klinkt het ideaal, maar de vierpuntsdruktoets voelt aan als één grote knop. Je hebt weinig feedback als gebruiker, je hebt geen idee op welke kant je nu eigenlijk drukt. De twee touchscreens in het midden geven ook geen enkele vorm van feedback bij aanraking, dit in tegen stelling tot de schermen in de Audi en de Mercedes. Je merkt bij het aanraken dat er aardig wat ruimte zit tussen het buitenste glas en het scherm zelf. Dit zorgt ervoor dat je heel hard moet drukken om door de menu’s te navigeren. Ook de knoppen die losstaan van de schermen, zoals de voorruitverwarming, werken via touch. Deze knoppen geven geen feedback bij aanraking en je kunt ook niet voelen waar ze zitten, aangezien ze in het gladde dashboardoppervlak zijn verwerkt. Wel zijn we gecharmeerd van de twee fysieke draaiknoppen die in het onderste scherm zitten.

Ze zien er futuristisch uit en zijn handig bij de bediening van de klimaat regeling. De menustructuur is bij de Range Rover een rommeltje. Zo zijn er onnodig veel stappen om alle instellingen aan te passen en is het altijd gokken wanneer wat op welk scherm verschijnt. Er is een drukke balk met enkele snelkoppelingen zonder logische volgorde die altijd in beeld is. Af en toe verdwijnt de helft hiervan tijdens het bellen. Ook is de lay-out van de schermen vaak inconsistent; soms is er rechts een kleine weergave in beeld van de navigatie en media, op andere momenten is deze plots verdwenen. Mooi is wel dat je als gebruiker het bovenste startscherm geheel naar wens kunt aanpassen. Zo kun je je eigen snelkoppelingen kiezen en presets opslaan.

De schermen zien er prachtig en ronduit futuristisch uit. Het is fraai dat het bovenste scherm uitklapt wanneer je de auto start. Alle onderdelen van het systeem zijn bovendien keurig netjes in het interieur geïntegreerd. De fysieke draaiknoppen voor klimaatregeling zijn slim in het scherm gemonteerd en geven alles een moderne uitstraling die goed bij de auto past. Het is alleen jammer dat de software de knappe looks niet kan bijbenen, waardoor je al snel gefrustreerd raakt door stotterende animaties en lange wachttijden tijdens het gebruik van het zo blits lijkende multimedia systeem.

De interface past goed bij het merk, al komt dit hoofdzakelijk door het overdreven gebruik van foto’s in de schermen in plaats van iconen. Je krijgt daardoor het gevoel dat Range Rover je steeds een nieuwe Velar probeert te verkopen tijdens het gebruik. In ieder scherm zit wel een wat al te bewerkte foto van de Range Rover, meestal in een mooi landschap, dat soms helemaal niet past bij de gekozen functie. Het uitbundige beeldgebruik voegt bovendien niet veel toe aan de beleving of duidelijkheid van het multimediasysteem in de Velar.

AUDI A8

Audi neemt na jaren afscheid van de MMI-bedieningsknop. Het nieuwe systeem debuteert uiteraard in vlaggenschip A8.

Je bestemming vinden gaat net zoals bij de Mercedes gemakkelijk via handschriftherkenning op het onderste scherm naast de bestuurdersstoel. Het systeem kan overweg met meerdere letters die achter elkaar worden ingegeven. Het werkt allemaal bijzonder prettig. De resultaten die worden weergegeven zijn uitgebreid en accuraat, mede dankzij de Google-integratie. Zo kun je zelfs foto’s en openingstijden bekijken. Via spraak verloopt dit alles minder vlot. Dat systeem is echt opdrachtgestuurd; er moeten vaste termen worden gebruikt voor een goed resultaat. Merkwaardig trouwens dat het systeem al tijdens het ‘luisteren’ snel onverwacht in een ‘pauzemodus’ schiet, omdat het denkt dat je bent uitgesproken. Visueel is het ook niet echt duidelijk of het systeem luistert. Dat kun je slechts met enige moeite aflezen aan een kleine verandering in het icoon rechtsboven in het scherm. Via het grote hoofdtouchscreen is het makkelijk om recente bestemmingen te kiezen, POI’s te zien en een parkeerplaats te zoeken bij de bestemming. Tijdens het rijden geven de kaarten een duidelijke stap voor stap-navigatie. Het contrast is bovendien top. In één oogopslag is de route duidelijk. Ook fijn is de satellietweergave die (eveneens) Google-data gebruikt voor een mooie presentatie.

Van alle geteste auto’s is de A8 de koning op het gebied van multimediamogelijkheden. Het is dan ook een auto uit het topsegment. Zoals de auto erbij staat op de foto’s, kost hij € 176.940. Net als in een ras echte limousine is het zelfs mogelijk om achterin televisie te kijken op een kristalhelder display dat achter het hoofdkussen zit. Ook beschikt de A8 over een tablet achterin die in de armleuning is verwerkt. De achterpassagier kan ’m los klikken om zo diverse media en comfortfuncties te bedienen. Verstandige keuze van Audi: voorin televisie kijken is onmogelijk. Achter het stuur is het multimediasysteem goed te bedienen via het onderste touch screen. Fijn dat dit mogelijk is zonder dat je het bovenste scherm hoeft te bedienen. Dat blijft daardoor vrij voor het koppelen van je telefoon. Dat gaat prima via Blue tooth en via usb met Apple Carplay of Android Auto. Overigens werkte Android Auto tijdens onze test erg traag. We weten niet of dit aan de auto of de telefoon ligt.

De Audi A8 zit vol assistentiesystemen. De zeer uitgebreide adaptieve cruisecontrol vergt door al zijn functies een flinke leercurve. Het systeem is, in tegenstelling tot dat van de Mercedes, erg subtiel met het geven van feedback als er een gevaarlijke situatie ontstaat. Zo trekt het eerst de gordels wat strakker voordat het tot actie overgaat. Het rijstrookhulpsysteem is wel een stuk minder secuur dan dat van de Mercedes. Je merkt dat de Audi moeite heeft om de lijnen te herkennen en hij zigzagt soms wat heen en weer tussen de wegmarkering. De weergave op het instrumentenpaneel oogt minder mooi dan bij de Mercedes. Inparkeren is daarentegen een feestje, het camerasysteem ronduit fantastisch. Er is een breed scala aan weergavemogelijkheden beschikbaar. Zo zijn we zeer onder de indruk van de 3D-weergave waarbij je de camera vrijelijk kunt draaien rond een 3D-model van de Audi tijdens het inparkeren. Het lijkt bijna een computer spelletje, maar kan zeker ook handig zijn.

Alle schermen geven een goede feedback wanneer je ze aanraakt. Naast een hoorbare klik geven ze ook een trilling af die je het gevoel geeft dat je een fysieke knop indrukt. Het onderste touchscreen bevat alle mogelijkheden om tijdens het rijden de klimaatregeling en media eenvoudig te bedienen. Hierdoor blijft het bovenste scherm altijd vrij voor de kaart. Hoewel alles via aanrakingen van het scherm wordt bediend, is er ook een fysieke draaiknop om het volume te bedienen. Erg prettig als je snel het volume wilt aanpassen.

Het stuurwiel heeft fijne knoppen en net als de Peugeot rolletjes die tijdens het rijden zonder te kijken goed te bedienen zijn. Ze werken naar onze mening secuurder en sneller dan de touchpads op het stuur van de Mercedes. Het instrumenten paneel is gemakkelijk te bedienen via het stuur en ingedeeld in drie duidelijke categorieën waartussen je kunt wisselen, namelijk: assists, media en navigatie. De menustructuur van de Audi is helder, simpel en heeft geen overbodige tierlantijnen, zoals het systeem in de Mercedes. De iconen zijn duidelijk en alles is snel af te lezen. Ook maakt Audi goed gebruik van kleurcodering. Groene menu’s hebben bijvoorbeeld te maken met telefoneren en rode betreffen autogerelateerde instellingen.

Evenals het interieur van de Audi is het multimediasysteem prachtig afgewerkt. De schermen zijn haarscherp en alles voelt supergoed aan. De software is snel en je kunt rap door alle schermen heen navigeren. De auto is rijk aan luxe attributen voor zowel de passagier als de bestuurder. Het multimedia systeem heeft alles wat je mag verwachten bij een auto in deze prijsklasse.

De interface sluit naadloos aan op het interieur van de auto en past erg goed bij het merk Audi. Alle scherpe hoeken uit het dashboard komen terug in het design. Het is niet overdreven ver doorgevoerd, maar modern, strak en overzichtelijk.