Alfa Romeo GTV 2.0 Twin Spark 16V (1996)

De Alfa GTV die we voor deze test te leen hadden was een 2.0 Twin Spark 16V. Die aanduiding verraadt al wat we onder zijn met koolstofvezel versterkte kunststof motorkap vinden; een 2,0-liter vierpitter met zestien kleppen en 'Twin Spark' - per cilinder zorgen twee bougies voor de ontsteking van het brandstofmengsel. Met behulp van al die kleppen, bougies en bovendien twee nokkenassen brengt de 1970 cc-motor van de GTV het tot een vermogen van 110 kW/150 pk.
Dat vermogen lijkt goed voor stevige prestaties. Belangrijker is eigenlijk of de prestaties worden neergezet op een manier die de chauffeur het gevoel geeft 'sportief' op pad te zijn. Wat dat betreft stelt de GTV 2.0 Twin Spark 16V wat teleur. Goed, je hoort als er een stevig beroep wordt gedaan op het acceleratievermogen een fraaie Alfa-ronk, maar de GTV zet er niet echt bijterig de sokken in.
Bij normaal snelwegtempo hebben de trommelvliezen het niet zwaar te verduren. De hoogste waarde die onze geluidsmetingen opleverden bedroeg 71 dB(A) - zo ver sloeg de wijzer bij 120 km/h uit. En dan te bedenken dat in ons testexemplaar bij het linker portier windgeruis hoorbaar was dat daar eigenlijk niet mag optreden. Oorzaak: niet goed afdichtende portierrubbers.
De pook van de GTV laat zich vlot genoeg verzetten. Wat de besturing betreft, die voelt niet zo strak aan als we hadden verwacht. Niet dat er met de snelheidsafhankelijke bekrachtiging iets mis is; die laat op snelheid genoeg werk aan de bestuurder over. Maar hij geeft je niet het gevoel een heel direct contact met de weg te hebben. Ook vering en demping leveren in de GTV al geen bijdrage aan het sportieve rijgevoel. Ze hebben over het algemeen een comfortabel karakter en stellen, zelfs als de route over bepaald slecht wegdek voert, de inzittenden niet echt op de proef.

Slangemensen
Wie achter het stuur van deze sportcoupé wil plaatsnemen, mag niet stram van lijf en leden zijn, want het in- en uitstappen vergt toch wel enige souplesse. En als je achterin de GTV wil kruipen, moet je haast wel een slangemens zijn. Niet dat (s)lange mensen achter iets te zoeken hebben, want het ontbreekt er ten enen male aan hoofd- en beenruimte. De twee van elkaar gescheiden stoeltjes die je er vindt zijn hooguit geschikt voor het vervoeren van kleine kinderen. Voorin zit je uiteraard wel goed, in heuse sportstoelen die prima zijdelingse steun bieden.
Je koopt een sportcoupé niet voor de ruimte. Op dit punt heeft de Alfa dan ook niet veel te bieden. Met opbergruimte is het ook al pover gesteld. Als het om bagageruimte gaat, laat de Alfa het ernstig afweten. Een belangrijk deel van de kofferbak van de Italiaan wordt ingenomen door een reservewiel, nota bene van het type 'thuiskomertje'. In de ruimte die dan nog overblijft, konden we met veel passen en meten een middelgrote en een kleine koffer kwijt. Mogelijkheden om de bagageruimte uit te breiden zijn er niet.
Achter het stuur zie je recht voor je twee grote ronde instrumenten; snelheidsmeter en toerenteller. In de console zitten drie kleine, naar je toe gerichte klokjes.
Moderne sportcoupés zijn niet karig uitgerust. Zo wordt de Alfa GTV 2.0 Twin Spark 16V altijd geleverd met onder meer twee airbags, elektrisch bedienbare portierruiten, een verstelbaar stuur, elektrisch verstelbare en verwarmde buitenspiegels, ABS en lichtmetalen wielen.
Alfa's sportcoupé kan zich wat prestaties betreft meten met de concurrentie; ook in de manier waarop hij zijn prestaties levert. Hij leent zich beslist voor een pittige rijstijl, maar heeft toch geen onvervalst sportief karakter. De uitrusting is redelijke compleet. Wat binnenruimte betreft biedt hij wat je van een sportcoupé mag verwachten: plaats voor twee volwassenen en eventueel twee kleine kinderen. Minder sterke punten van de GTV zijn de kleine bagageruimte en de afwerking waar nog wel wat aan schort. Maar we vergeven hem deze tekortkomingen graag, want de GTV heeft zo'n oogstrelend koetswerk dat hij alleen daarom zijn geld al waard is.