Test: Alfa Romeo Giulia Veloce (2016)

Van opzij gezien mogen de contouren van de nieuwe Giulia overeenkomsten vertonen met die van sommige klassegenoten, hoe meer je zijn koetswerk bekijkt, hoe meer bijzondere details je ontdekt. Een eenheidsworst is het zeker niet, zij het dat de kleur daarbij ook een belangrijke rol speelt. Alfa Romeo lijkt de Giulia graag te positioneren als een krachtige, masculiene auto en daardoor oogt hij nogal agressief. Best jammer, als je terugdenkt aan de stijlvolle, ingetogen en elegante modellen uit het 'Veloce'-tijdperk. Nu domineren – bij de meeste merken - vooral neuzen met enorme gaten, grote, zwarte wielen en het blijkbaar zo geliefde privacy glass vanaf de b-stijl. Oké, allemaal subjectief en smaakgebonden, maar Alfa Romeo had er ook voor kunnen kiezen om de Giulia die typische Italiaanse flair mee te geven, voor nog meer onderscheid. Hoe dan ook: saai is hij niet, dat moet gezegd. Wij krijgen een zilvergrijs exemplaar mee, niet de meest spannende kleur. Maar hij heeft wel een rood interieur! Uiterlijk is de Veloce onder meer te herkennen aan raamlijsten in hoogglans zwart, andere bumpers, met aan de achterkant een diffusor en aan beide kanten een uitlaat. In het interieur zien we sportstoelen, een kleiner stuur, aluminiumpedalen en sierlijsten van geborsteld aluminium. De Veloce heeft altijd vierwielaandrijving (Q4, in Alfa-jargon) en de 8-trapsautomaat van ZF. Best bijzonder, als je je bedenkt dat het bijna tot aan dit millennium nog zo was dat Alfa Romeo op vrijwel geen enkel model automatische transmissie leverde.

Geweldig stuurgedrag

Het grootste nieuws vinden onder de motorkap, de volledig uit aluminium opgetrokken tweelitermotor. Een viercilinder met turbo, die ook dienstdoet in het basismodel. In dat geval met 200 pk, nu zijn dat er 280. Dat maakt van de Giulia een zeer rappe auto, hoewel we een gretiger gasrespons hadden verwacht. Waar de viercilinders van veel concurrenten al ruim beneden de tweeduizend toeren al hun kaarten op tafel gooien, heeft de machine in de Alfa daar op zijn minst 2.250 toeren voor nodig. Daar komt bij de dat de software van de automaat het tempo soms ook niet kan bijhouden. Helaas kent de transmissie geen sportstand, je kunt hooguit via de bekend DNA-knop kiezen voor de D van Dynamic. En dan nog is het vaak zo, dat je liever de regie zelf neemt, via de flippers aan het stuur. Dit doet wat afbreuk aan het dynamische karakter van de snelle Giulia. Dat geldt ook voor het geluid van de motor. Er is niets gedaan om ook maar enigszins in de buurt te komen bij het heerlijke grommetje dat de veelgeprezen dubbelnokkers uit de oude Veloce's zo typeerde. De nieuwe klinkt bescheiden, houdt zich liever op de achtergrond, ook tijdens voluit accelereren. Waar je wél ontzettend blij van wordt in de Giulia is het stuur- en weggedrag en de zitpositie. Alfa Romeo heeft zijn huiswerk heel goed gedaan voordat het deze auto op de markt bracht. De besturing is ragscherp, maar niet nerveus. Stuur in en de Alfa gaat gewillig de bocht in, ook al zijn de wegen tijdens de dagen dat wij sturen echt drijfnat en soms ook spekglad.

Geen led-koplampen

Tijdens die gladheid bewijst de vierwielaandrijving zijn nut meer dan eens. Toch voorkomt het niet dat de achterkant een paar keer een fikse stap opzij zet als we in de bocht met opzet hard op het gas gaan. En ook hebben we meerdere malen meegemaakt dat de neus in de bocht grip verloor op het slechte wegdek. Nee, het is niet zo dat je dankzij 4WD ongehinderd hard kunt gaan. De natuurkundige wetten blijven gewoon van kracht. Maar dat die voorwielen zo gemakkelijk uit het spoor zouden gaan, hadden we niet verwacht. Het Q4-systeem gedraag zich in principe als een achterwielaandrijver, dus alle kracht gaat naar de achterwielen. Pas bij gripverlies aan de voorkant, krijgen ook die wielen aandrijving. De sportstoelen bieden de voorste inzittenden veel houvast en zitten uitstekend. Het interieur van de Giulia ziet er goed uit en doet solide aan, zoals de hele auto dat trouwens doet. Ja, ook daar zijn de verschillen met de oude Veloce enorm! De standaarduitrusting is zoals je die in deze prijsklasse mag verwachten, waarbij opvalt dat de Giulia xenonlicht heeft en dat led niet eens tegen meerprijs leverbaar is. Concurrentie is er in de vorm van een vierwielaangedreven 3 Serie of A4 (beide 252 pk vierpitter), de Volvo S60 T6 AWD (306 pk) of een Passat 2.0 TSI 4Motion, die ook 280 pk heeft. Prijstechnisch gezien houdt de Giulia Veloce zich goed staande tussen de concurrentie, dus de kopers in deze klasse hebben er een auto bij die ze zeer zeker op het verlanglijstje moeten zetten. En nu per 2017 zo ongeveer alles 22% bijtelling heeft, biedt dat de Giulia zonder meer goede kansen. De kloof tussen de Super en de Quadrifoglio is enorm, maar de Veloce weet deze met succes te overbruggen.