Alfa Romeo 159 Sportwagon 3.2 V6 Q4 TI (2007)

Is de gewone 159 al een plaatje, deze Sportwagon TI is van een oogverblindende
schoonheid. Hij staat op prachtige 19-inchwielen met speciale, roodgeklauwde
Brembo-remmen en is bovendien twintig millimeter verlaagd. Dikke sideskirts maken het plaatje af. Ook in het interieur kun je niet om de TI heen. Aluminium dorpellijsten met TI-aanduiding heten je welkom. Verder heeft deze 159 speciale sportstoelen, verwarmd en met leer bekleed. Ook stuur en pookknop zijn met leer overtrokken, de pedalen zijn van aluminium. Hij is helemaal goed, deze TI. Uiterlijk dan, want als je eenmaal plaatsneemt, valt er beslist het een en ander op aan te merken. Het is jammer dat je in een auto, die zo veel sportieve passie ademt, zo hoog op de bok zit. Zelfs in de laagste stand zijn de stoelen gewoon te hoog. Het kleine stevige sportstuur is echter een ergonomisch meesterwerkje. Het kan prettig dicht naar je toe worden getrokken en ligt heerlijk strak in de hand. Minder goed is het zicht naar
buiten, vooral naar achteren.
Niet alleen het uitzicht rondom lijdt onder de wetten der esthetiek. Ook de binnenruimte heeft geleden onder flinke concessies. De 159 is werkelijk rondom de bestuurder geboetseerd. Een misser is de hendel van de cruisecontrol. Die zit veel te laag, hij prikt in je linkerknie.
Voor een stationcar uit de middenklasse is de Sportwagon achterin ronduit krap. Iets wat zo mogelijk nog meer opgaat voor de berging. Je kunt er weinig kwijt, de vorm is onhandig en het klepje laat trouwens ook maar weinig toe. Voeg daar een tilrand aan toe waarvan je bijna hoogtevrees zou krijgen en je begrijpt dat dit geen praktische gezinsauto is.

Aanval
Het Alfa-gevoel blijft natuurlijk een feest en de TI-uitvoering is daar de toegift op. Het onderstel van de 159 is met twee centimeter verlaagd en de auto staat op 19-inchwielen, met erg platte banden. Het maakt deze 159 Sportwagon tot een sportwagen in gezinsverpakking. Vanuit de cockpit vormt dat een heerlijke
beleving, maar we kunnen ons zo voorstellen dat er uit het passagierscompartiment achterin nogal wat klachten over turbulentie zullen komen. Het snoeiharde karakter van het onderstel wordt onderstreept door het geluidsniveau.
Alfa heeft het wijze besluit genomen om met ingang van de 159 geen vermogens hoger dan 200 pk op alleen de voorwielen los te laten, dus deze V6 is standaard voorzien van Q4-vierwielaandrijving en dat maakt de auto buitengewoon koersvast. De kracht wordt naar de wielen gebracht via een handbediende zesbak en dat is een erg geslaagd mechaniekje. Bij het schakelen, dat vrij zwaar en direct gaat, voel je als het ware de tandwielen in elkaar grijpen. Heerlijk gewoon. Om al dat geweld snel tot stilstand te krijgen is de TI standaard voorzien van Brembo-remmen. Ze kijken je tussen de spaken door gretig en vuurrood aan, maar ons exemplaar vertoont bij de
remproef wat kuren. Aanvankelijk lijkt het ABS niet te werken, zodat de wielen bij een noodstop vanuit 100 km/uur enkele meters blokkeren. Daarna grijpt het
systeem toch in en komt de 159 gecontroleerd tot stilstand.