Alfa Romeo 159 2.2 JTS Progression (2008)

In een wereld vol uiterst correcte en goed doordachte zakensedans is de 159 een ware verademing. In samenwerking met het Centro Stile van Alfa Romeo tekende Giugiaro een fraaie koets; in sommige opzichten een evolutie van de 156, maar in veel opzichten totaal anders. Terug van weggeweest zijn de zichtbare grepen op de achterportieren. Zeer karakteristiek zijn de Alfa-grille en de ronde koplampen. Liefst acht van die ronde kijkers priemen vanuit het front agressief de wereld in.

Heel beschaafd
De Italiaan heeft een direct ingespoten viercilindermotor met een inhoud van (ongeveer) 2,2 liter en 185 pk. Het geluid dat de vierpitter produceert, is totaal niet des Alfa's. Geen stoere, masculiene grom, meer een gedempte brom; heel netjes en
beschaafd allemaal. Is de 185 pk van deze 159 u te min, dan levert Alfa Romeo u ook graag een 3,2-liter V6 met 260 pk.

Hoe rijdt nu zo'n Alfa met Selespeed? Na het starten schakelen we de eerste versnelling van de geautomatiseerde zesbak in, wat even op zich laat wachten. Dat geldt ook voor het inschakelen van de achteruit. Je hebt de keuze uit zelf schakelen of de automatische modus. Beide zijn te koppelen aan een sportief programma, dat voor sneller schakelen moet zorgen. We kiezen voor de stand 'D'. Na een korte vertraging komt de auto in beweging en al snel schakelt hij op naar twee. Daarbij word je meteen geconfronteerd met dé grote makke van dit systeem: de motor houdt voelbaar in, de auto vertraagt zelfs kortstondig. En dat iedere keer weer voor het overschakelen. Dat wil je niet in een Alfa, die koop je juist om te versnellen! Het schakelen duurt gewoon te lang en verloopt niet soepel genoeg. Nee, Selespeed is geen feest. Ook bij het achteruit inparkeren is het een lastig systeem, omdat de auto telkens stopt als je het gas loslaat. Via een display is altijd te zien in welk verzet je rijdt en met de flippers aan het stuur kun je zelf schakelen. In de stand 'sport' is de bak iets sneller. De zesde trap is zeker geen overdrive, want bij 120 km/h draait de motor nog altijd 3.500 tpm. Best veel voor een 2.2. Het systeem heeft al met al meer nadelen dan voordelen.
Gelukkig biedt de 159 wel een lekker stuurgevoel. Dat wordt deels veroorzaakt door de opvallend directe besturing. Het redelijk straf afgestemde onderstel weet de commando's feilloos op te volgen. Wat je wel voelt ten opzichte van zijn voorganger, de 156, is dat de 159 aardig wat extra kilo's meetorst. Hij doet wat comfortabeler aan dan de 156. Toch laat de 159 zich snoeihard door een afrit trappen. De voorwielen houden lang grip. In elk geval glij je niet met de neus naar de buitenkant van de bocht. En ondanks het forse gewicht voelt hij tóch lichtvoetig aan.

Solide en duurzaam
Hoewel de 159 wat royaler in zijn jas zit dan de 156 is het nog altijd geen ruime auto. Op de achterbank is de beenruimte niet zoals je die in een zakensedan mag verwachten. De voorpassagier moet evenmin al te lange stelten hebben. Ook de kofferbak is vrij bescheiden van formaat. Een neerklapbare achterbank is slechts als optie leverbaar. Qua afwerking en materiaalkeuze heeft Alfa Romeo zijn zaakjes echter goed voor elkaar. Alles voelt solide en duurzaam aan.