Zo vergaat het de Mercedes-Benz CLK uit de Budgetbrigade

De vraag of er leven is na de dood, is een mysterie dat waarschijnlijk nooit zal worden opgehelderd. Voor de mens tenminste, want dat voor auto’s die de Budgetbrigade hebben doorstaan een hiernamaals is weggelegd, staat inmiddels vast. Alle drie vonden ze een nieuwe eigenaar. Hoe verging het ze daarna? Vandaag: de Mercedes-Benz CLK van Frank.

Moeilijk herplaatsbaar

De CLK was, zoals ze dat in dierenasiels zeggen, de moeilijkst herplaatsbare. Tijdens de Budgetbrigade hing de afgeleefde coupé steevast achteraan en tijdens de Klokje Rond-keuring liet Joep er amper een spaan van heel. Toch kregen we op onze oproep nog aardig wat reacties van mensen die de brakke Benz nog wel een kansje wilden geven. Keuzestress dus, maar we kwamen eruit.

De gelukkige werd Eva, die sinds enkele dagen haar rijbewijs heeft. Het feit dat ze zo zelfverzekerd meldde dat ze de CLK samen met haar vriend Yuri helemaal wil opknappen, trok ons over de streep. Zoveel ambitie verdient een mooie Benz.

Weg irritant piepje

Eva en Yuri hebben ons tot dusverre allesbehalve teleurgesteld. De verguisde CLK krijgt inmiddels meer liefde dan hij ooit nog had durven dromen. Precies een week na de overdracht bellen we Eva: “We zijn meteen begonnen”, vertelt ze enthousiast. “En er is al een hoop gelukt.” Zo heeft het jonge stel de verwarmingsunit open en schoon gemaakt, waardoor de ventilator weer werkt: één APK-afkeurpunt minder. Verder is de storing in de ruitensproeiersensor verholpen. Dat was een fout in de bedrading, vertelt Eva: “De parkeerremstoring is er ook uit. Geen waarschuwingslampje meer. Alleen doet dat het ook niet meer als de auto wél op de parkeerrem staat, dus ik weet niet of het echt een oplossing is. Maar die irritante piep is in elk geval weg.”

De ventilator bleek vastgelopen door vuil en vocht.

Ook de airbagfoutmelding is foetsie. De stekker aan de airbag aan de passagierskant bleek er niet goed meer in te zitten. Verder heeft Yuri de hele bekabeling van de radio losgehaald en opnieuw vastgezet, waardoor de radio weer volle ontvangst heeft en alle speakers weer werken.

Laswerk

Leuk allemaal, maar er zijn grotere hobbels te nemen. Eva beaamt dat: “We zijn van plan om de dorpels weer te herstellen. Yuri heeft nog nooit gelast, maar wel een paar vrienden die het kunnen, dus dat moet lukken.” Op internet vonden Eva en Yuri een mooi setje tweedehands banden om het tot de draad versleten rubber te vervangen. En omdat het uiterlijk ook wat wil, zijn ze ook met de koets aan de slag gegaan, vervolgt Eva: “We hebben de roestplekken opgeschuurd, met antiroest en primer behandeld en met de originele lak bijgewerkt. De bumper gaan we dit weekend overspuiten. Aan de rechterkant heeft Yuri de portierbekleding losgehaald om die lelijke deuk zo ver mogelijk terug te drukken. Dat gaan we plamuren, schuren, primer erop en lakken zodat je er straks niets meer van ziet. De schade aan de deurhendel hebben we al hersteld. Over alle nieuw gespoten delen doen we nog blanke lak en als dat klaar is, gaan we de hele koets polijsten, zodat het één geheel wordt.”

De deuk is al een stuk minder diep, de portiergreep weer krasvrij.

Een kleine punt op de i: het ontbrekende stukje houtfineer op de linker portierbekleding, dat in het dashboardkastje lag, is terug op zijn plek gelijmd. Belangrijker is de defecte ABS. Yuri gaat het systeem helemaal uit elkaar halen en schoonmaken, in de hoop dat het dan weer werkt. “Bij de ventilator bleek vuil immers ook de boosdoener”, zegt Eva. “Werkt dat niet, dan gaan we verder kijken.”

“Als je de auto nu start, zegt het scherm: no malfunctions. Dat waren er vorige week nog zes”, besluit Eva. “We zijn er echt heel blij mee.”

Volgende week: zo vergaat het de Citroën XM van Michiel en de Renault Twingo van Joy.