Zo komt de Volvo XC60 uit de 100.000 km-test van AutoBild

Twee jaar lang heeft de Zweed ons vergezeld op onze reizen dwars door Europa. Maar eerst even terug naar het begin. Op 14 januari 2020 treedt de SUV aan in ons duurtest-­wagenpark. Het is een T8, ­oftewel een plug-in hybride met een 2,0-liter viercilinder benzine­motor en een vermogen van 303 + 14 pk plus een 87 pk sterke elektromotor op de achteras, wat voor een systeemvermogen van 392 pk zorgt. De T8 heeft een vanafprijs van ruim 75 mille, wat best veel geld is voor een mid­size SUV. De XC60 heeft een lengte van 4,69 meter en bevindt zich dus in het segment van de BMW X3 en de Mercedes-Benz GLC. Maar het is toch een heel andere auto dan bijvoorbeeld die Duitse opponenten.

“Een ­fijne auto voor lange ritten, ­comfortabele stoelen met veel verstelmogelijkheden, een ­fantastisch afrolcomfort en een stille motor”, zo lezen we ­bijvoorbeeld in het logboek. Een andere opmerking betreft het ‘fantastische interieur met een eersteklas uitstraling’. Een ­andere collega: “Deze Volvo wordt simpelweg niet ouder. Het leder op de stoelen, de kunststoffen, het tapijt, het oogt allemaal nog als nieuw.” We zijn van mening dat andere autofabrikanten daarvan nog wat kunnen leren. Wat betreft de kwaliteitsuitstraling van de ­materialen legt Volvo de lat erg hoog. Niet op andere gebieden, zoals multimedia. De spraak­bediening kun je maar beter links laten liggen, die werkt veel te omslachtig. “De kleine tegels op het display zijn een ramp, ze staan haaks op de veiligheidsclaim van Volvo”, zo meldt een collega. Het is dan ook een wijs besluit van de Zweden om alle nieuwe modellen uit te rusten met een infotainmentsysteem op Google-basis.

Volvo XC60

Stevige drinker

Veel interessanter is echter nog de aandrijflijn, en op dat vlak doet de Zweed het erg goed met zijn moderne techniek. De XC60 is de eerste plug-in hybride die we ooit over een afstand van 100.000 kilometer aan de tand hebben gevoeld. Daarbij vallen twee elementen op. Ten eerste zit het met het rijplezier wel snor; de T8 zet zulke grote stappen voorwaarts dat je bijna het idee hebt dat je in een sportwagen zit. Een systeemkoppel van 640 Nm, een sprint van 0 naar 100 km/h in 6 seconden, dat zijn klinkende cijfers in een 2,2 ton zware SUV. Daarnaast valt op dat deze uit de kluiten gewassen jongen een stevige drinker is tijdens lange ritten. Het is weliswaar een plug-in, dus je kunt stekkeren om hem van stroom te voorzien. Theoretisch leg je dan een afstand van 50 kilometer af met een verbruik van 2,5 liter op 100 km. In de praktijk was de accu echter na 30 kilometer leeg en als je de zweep erover haalt, is het ­verbruik tweecijferig. Als je het rustig aan doet, haal je 1 op 10, maar wie wat enthousiaster rijdt, moet eerder denken aan 1 op 7. Als je dagelijks een afstand van 30 kilometer aflegt van en naar je werk en regelmatig stroom ­bijlaadt, kun je spaarzaam met brandstof omspringen. Gemiddeld kwamen we uit op 8,7 liter per 100 kilometer tijdens onze testronde, oftewel 1 op 11,5.

Het lijkt er dus op dat je flink kunt besparen met de hybridetechniek, maar daar denken sommige collega’s toch anders over. “De accu raakt ondanks recuperatie ook in de stad te snel leeg, het verbruik is te hoog – ook in vergelijking met benzinemodellen zonder hybridetechniek”, lezen we bijvoorbeeld.

Bij een tussenbalans kunnen we dus concluderen dat de XC60 volgens het logboek twee minpunten heeft: het multimedia­systeem werkt te omslachtig en het verbruik is te hoog. In andere ­opzichten heeft de Volvo een ­bijzonder goede indruk achtergelaten. Maar hoe heeft hij zich gehouden over een afstand van 100.000 kilometer?

Uitlaatspruitstuk

Daarmee belanden we weer bij de vraag waarom we auto’s na de test uit ­elkaar halen. DEKRA-­Ingenieur Marcus Constantin werpt een zeer kritische blik op de auto, en vindt het nodige. Zo ziet hij bijvoorbeeld beginnende corrosie op de randen en las­naden van de voor- en achterasdrager en een paar schuurplekken op de onderkant, waar al wat roest te zien is. Geen fraaie aanblik, maar ook niet zorgwekkend. Een goede werkplaats lost dat op bij een beurt. Zwaarwegender is het feit dat de afdichting van het uitlaatspruitstuk bij cilinder één lek is; het monoliet bij de eerste katalysator is gebroken en het materiaal op de tweede katalysator vertoont scheurtjes.

Het uitlaatspruitstuk levert twee strafpunten op, voor het probleem bij de katalysatoren noteren we er vijf.

Constantin: “Je hoort het alleen als je vol gas geeft. Het kan 20.000 kilometer goed gaan, maar ook 200.000 kilometer.” Toch is het zonde, want als de Volvo deze steekjes niet had ­laten vallen, had hij het nog beter gedaan.

De eindconclusie van de DEKRA-specialist: “Afgezien van deze punten valt er niets aan te ­merken op de algehele staat van de auto, gezien de afstand die hij heeft afgelegd tijdens deze duurtest.”