Zo beschermt Henk zijn Audi 100 al 44 jaar tegen het roestmonster

De Audi 100 5S uit 1979 is gloednieuw uitgezocht door de inmiddels gepensioneerde Henk en nooit bij een ander in de garage beland. We zeggen bewust uitgezocht, want er is geen stuiver voor naar de dealer gegaan. “Dat was een mooi avontuur”, trapt de 76-jarige Henk af, die jaren in de scheepsbouw actief was en daarnaast huizen opknapte en doorverkocht. “In 1979 was ik tussendoor een huis aan het verbouwen voor iemand die in de autohandel zat. Daar verdiende ik goed geld mee, dus dat begon een beetje in de papieren te lopen. Of ik niet toevallig een andere auto nodig had, was op een gegeven moment de vraag. Tja, daar had ik wel oren naar. Ik had toen ook een Audi 100, maar van de eerste generatie, en die roestte onder mijn kont weg. Ik zag wel brood in een nieuwe Audi. Zo gezegd, zo gedaan, ik heb dat huis afgebouwd en voor mijn huis stond op een gegeven moment een gloednieuwe, witte Audi 100, met lichtmetalen wielen. De beurzen bleven gesloten natuurlijk. Die nieuwe 100 had een vijfcilinder, want ik wilde wel een beetje power onder de kap, met name vanwege de caravan die we hadden gekocht. De vorige Audi had wat moeite met dat geval, maar de nieuwe 100 5S trapte je met de caravan aan de haak zó door naar de 100 km/h.”

Vrouw wel een andere auto, Henk hield zijn Audi 100

Dat bleek de opmaat voor een lange relatie, want hoewel er af en toe een andere auto bijkwam voor de vrouw van Henk, kon hij van de 100 geen afscheid nemen. “Waarom zou ik ook? Na een jaar of wat was hij niets meer waard en ik had hem toch maar gekregen.” Zo bleef de Audi bij Henk, ook na de verkoop van de caravan. Veel kilometers kwamen er niet meer bij, want hij woonde op een steenworp afstand van zijn werk. En als hij een auto nodig had, was het meestal gemakkelijker om de tweede auto mee te pakken. De 100 moest toen nog wel buiten overnachten. “Tot 1988 had ik nog geen garage, maar de roest is gelukkig aardig weggebleven. Ik heb één keer schade gereden; bij het herstel heb ik de auto meteen extra laten tectyleren. Dat heeft waarschijnlijk wel geholpen. En toen ik bij mij in de straat een blokje garages ging bouwen, heb ik de Audi gebruikt als bouwkeet. Dat functioneerde prima.”

5S, een vijfcilinder met carburateur dus, op de versie met injectie stond 5E.

Sinds 1988 staat 100 in een garage

In 1988 was de bouwklus klaar en als dank voor de geleverde diensten bleek een van die garages gereserveerd voor de 100. “Een warm en droog onderdak helpt tegen de ouderdomskwaaltjes en dat geldt ook voor de auto”, vertelt Henk. “In de winter laat ik hem sowieso lekker staan, want pekel is gif voor die oude auto’s. Ook wordt de Audi regelmatig gepoetst en krijgt hij braaf zijn onderhoudsbeurtjes. Vorig jaar leek het er even op dat ik er dan toch afscheid van moest nemen. De motor liep slecht en toen ik ermee naar mijn garage ging, haalden ze daar hun schouders op. ‘Henk, hier kunnen we echt niets meer mee’, was het antwoord. Nou, daar was ik toch wel goed ziek van. Maar ik ben niet voor één gat te vangen. Via de Audi-club kwam ik via via aan een adres in Friesland. Contact opgenomen en die garagist vond het een geweldig verhaal, zo’n auto van ruim veertig jaar oud en maar één eigenaar. Dus daar ging de Audi, op een ambulance heen en op zijn eigen wielen weer terug. Gratis was het niet, maar de auto liep weer als een zonnetje. Ik ben blij dat de 100 weer de toekomst in kan.”

Kattentrap op achterruit

In de loop der jaren is de Audi licht gewijzigd. Zo kwam er een zonnedakje in, verschenen er echte Audi-ringen aan de zijkant en een zogenaamde kattentrap op de achterruit. “Dat zie je nooit meer hè? Ik vind dat prachtig. Een tijd geleden waaide hij ervan af op de snelweg. Ik meteen in de ankers en dat ding opgeraapt. Er was godzijdank nog niemand overheen gereden.” Zo’n ruitbedekking past beslist helemaal in het tijdsbeeld, maar dat geldt niet voor de moderne radio en de enorme boombox achterin. Een boombox? Op je 76e? “Ik hou wel van een stevige bas in de auto. Dan komen we meteen uit bij mijn volgende hobby, want ik ben een groot fan van Armin van Buuren. Je kunt je voorstellen dat zijn muziek niet echt werkt op de originele radio. Dit is beter, nu trillen de ramen er bijna uit, heerlijk. Normaal gesproken sla ik geen optreden van Armin over. Ik rijd hem overal achterna met de Audi, het hele land door en ook naar het buitenland als het moet. Ik ben zelfs naar Miami geweest.”

Het zonnedak kwam er later in, net als de lamellen op de achterruit.

Voor wie roept dat Henk maar beter achter de geraniums kan gaan zitten, heeft hij een belang­rijke boodschap: “Mijn kinderen doen het goed, ik heb mijn hele leven lang gewerkt, ik ben nog gezond, dus zolang het kan, ga ik heel hard genieten van het leven. Dat zouden er meer moeten doen.”

Over genieten gesproken: het is tijd om te voelen hoe zo’n 44 jaar oude vijfcilinder zich gedraagt in de tegenwoordige tijd. Eerst ga ik een rondje mee met Henk, die natuurlijk helemaal vergroeid is geraakt met zijn auto. Dan kunnen wij ons mooi even laven aan dat interieur. Bruine kunststof, dik, oranje tapijt, een randje nephout over de gehele breedte van het dashboard, grote, duidelijke klokken en een heuse vierbakpook uit de vloer. Welkom in een ander tijdperk, dit is echt back to the seventies.

Henk heeft de Audi al 44 jaar in gebruik, maar toch staat er maar 150.000 kilo­meter op de klok. “Dat klopt niet helemaal, want soms doet de teller het niet, maar heel veel meer dan dit is het ook niet. Ik heb er nooit woon-werkverkeer mee gereden, daardoor loopt de tellerstand ook niet zo gauw op.”
Dan mogen we zelf nog even achter het stuur van de vorstelijke Audi. Dat is even omschakelen. Letterlijk, want de oude vierbak laat zich weliswaar loepzuiver bedienen, maar vraagt daar wel even de tijd voor. Een kwestie van de boel rustig ontkoppelen en de pook kalm inleggen, dan gaat alles zonder morren. En wat draait die oude vijfcilinder nog prachtig rond! Niks geen onrust en bij stationair toerental merk je zelfs nauwelijks dat de motor überhaupt draait. Rustig cruisen is bij deze auto het devies, maar als je even gas geeft, wil zo’n oude 100 er nog aardig vandoor. Leuk dat het kan, maar nodig is het niet. Liever draait Henk de volumeknop van de radio nog even open. “Genieten, toch?”

Dit verhaal is eerder gepubliceerd in AutoWeek Classics 06 2023.