VriMiBolide: Toyota Supra

De laatste generatie van de Toyota Supra blaast dit jaar 20 kaarsjes uit. Het apparaat betekende de voorlopige zwanenzang voor de Supra, een naam die sinds 1978 in gebruik was. Eerst op de dikste Celica als Celica Supra, later werd de naam losgekoppeld en groeide de auto uit tot een apart model. De Supra A80, zoals het model intern heette, bood de Japanse kopers de keuze tussen een atmosferische 6-in-lijn met 220 pk en hetzelfde blok, maar dan voorzien van twee turbo's, die het tot 280pk schopte. Geen doetje dus, maar op exportmarkten Verenigde Staten en Europa was het pas echt feest: de ingenieurs bogen zich nogmaals over het blok, zodat de sportwagen buiten Japan tot maar liefst 330 pk kwam. De twee turbo's opereerden ieder in een ander toerengebied. De eerste trad al bij 1.800 tpm in werking, terwijl nummer 2 bij 3.500 tpm het stokje over begon te nemen. Het resultaat is hetzelfde als wat veel fabrikanten nu voor elkaar proberen te krijgen: wel de boost van een turbo, maar niet het irritante 'turbogat' dat daar vaak mee gepaard gaat.

Handbak
De auto was met 1585 kilo niet bepaald een lichtgewicht, maar daar had het blok vanzelfsprekend geen enkele moeite mee. In 5,1 seconden knalde het beestje naar de 100 km/h, en dat is een waarde die in die tijd alleen door hele serieuze sportwagens gehaald werd. Om de eigenaars een beetje te helpen zich in te houden werd de auto begrensd op 250 km/h. De Supra stamt nog uit de tijd dat dit soort krachtige machines nog gewoon met een handbak in bedwang werd gehouden: een zesbak was standaard. Wie dat niet wilde kon opteren voor de automatische vierbak, een optie die in de VS zelfs een tijdje standaard was. Een andere opvallende optie was het targadak, dat we in die dagen wel vaker tegenkwamen. De Honda NSX bijvoorbeeld, een belangrijke concurrent van deze Toyota én voormalig VriMiBolide, kende de optie eveneens.

Het uiterlijk van de Supra was typerend voor een Japanse sportwagen: niet bijster mooi, maar wel heel dik en opvallend. Modern was de auto ook qua uiterlijk: begin jaren '90 waren heldere koplampen en achterlichten nog geen dagelijkse kost. De spoiler die de Japanners aan de turboversie meegaven deed een hoop voor de uitstraling: het ding was werkelijk gigantisch en haalde bijna de hoogte van het dak. Europese versies kregen bovendien een luchtinlaat in de motorkap, die aan de neus van andere landen voorbij ging.

The Fast and The Furious
Al deze uiterlijke opsmuk heeft natuurlijk niet kunnen voorkomen dat tuners met zeer veel enthousiasme met de Supra aan de slag gingen. Net als bij zijn concurrenten uit eigen land kennen de mogelijkheden om een Supra nog sneller en specialer te maken geen grenzen. Het bekendste voorbeeld hiervan is waarschijnlijk het oranje exemplaar dat in de film 'The Fast and The Furious' een zeer prominente rol vervulde, en het onder meer een Ferrari F355 erg lastig maakte. Daar was maar weinig sleutelwerk voor nodig: standaard was de Supra al bijna net zo snel, en dat voor een fractie van de prijs.

Opvolger
In Nederland verdween Toyota's topmodel eind jaren '90 van de markt. In Japan ging de verkoop nog tot 2002 door, maar ook daar bleef het stil na het verdwijnen van dit monster. Berichten met speculaties over een opvolger komenregelmatigvoorbij, maar of die er inderdaad komt en hoe de auto er dan uit komt te zien is nog even afwachten. Een hybride-aandrijflijn ligt voor de hand, want met een fabrieksopgave van 1 op 6,3 was de laatste Supra niet echt een spaarwondertje…