Volkswagen Phaeton W12 - Liefhebber Gezocht

De Phaeton van de eerste generatie was al een behoorlijk geldverslindend, ambitieus project voor Volkswagen, dat met de Audi A8 binnen het concern immers allang een soortgelijke auto in huis had. Het was dan ook een echt prestigeproject, net als de in de Phaeton geleverde W12-motor, de V10 TDI-diesel en alle andere knotsgekke producten van het Volkswagen van begin deze eeuw. We durven er niet over na te denken hoeveel geld er door het toilet is gespoeld door de D2-generatie van de Phaeton weliswaar te ontwikkelen, maar níet te introduceren. Des te dapperder dat de Duitsers hem nu toch maar durven tonen. Het moet gezegd: die auto ziet er behoorlijk ‘af’ uit. Het is ook onmiskenbaar een Phaeton, met een soortgelijke hoeveelheid pracht en praal in het interieur. Alsof het nog niet pijnlijk genoeg is dat we deze auto nooit zullen rijden, werd even later ook nog duidelijk dat de nieuwe Phaeton eveneens die machtige W12 onder de kap had moeten krijgen. Helaas: met het verdwijnen van de Phaeton kwam er ook een einde aan het gebruik van de twaalfcilinder onder de Volkswagen-vlag. Bentley hield deze motor wel, in de onderhuids sterk aan de Phaeton gelieerde Continental-reeks.

Voor wie toch graag in zo’n über-Volkswagen stapt, rest nog altijd de occasionmarkt. Op Phaeton-gebied brengt die op het eerste gezicht goed nieuws, want Volkswagens toplimousine is in aanschaf niet duur. Dat hij dat in werkelijk ieder ander opzicht wel is, zal niemand verbazen. Tijdens de momentopname die dit artikel is, was een ogenschijnlijk keurige 4.2 (met 358.000 km, dat wel) voor nog geen € 4.000 de voordeligste Phaeton. Wij stellen vandaag echter de eis dat er een twaalfcilinder onder de kap ligt, en dan is €9.750 momenteel het minimum. Voor dat geld staat er bij Cobicar in Heerhugowaard een Phaeton 6.0 W12 uit 2003 klaar, met een relatief bescheiden stellerstand van 165.500. Toch is het niet alleen maar goed nieuws, want de mooiste Phaeton ooit is dit logischerwijs niet. Dat begint al met de uitvoering. Dit is namelijk wel een vierzitter, dus met een enorme middenconsole vol knopjes achterin, maar géén ‘Lang’. Een wat curieuze combinatie. Dat kan helaas weer niet worden gezegd van de kleurstelling, die met zwart vanbinnen en zwart vanbuiten verre van origineel is. De wielen vinden we in alle bescheidenheid wel geslaagd. Ook lijkt de auto schadevrij en vrijwel origineel, al zijn de zwarte raamfolie en het zwarte logo achterop niet persé tekenen van een braaf verleden. De importplaten zijn voor sommigen een ‘no go’, al zijn zulke kentekens bij relatief voordelige Duitse toplimousines verre van uitzonderlijk.