Racefeest avant la lettre - vooruitblik GP Australië

Formule 1 terug in Australië

Formule 1 Verstappen Leclerc (Foto: ANP)

Sandor van Es
Autosport

7 april 2022 om 16:34

Spektakel op de baan en feest ernaast: dat is het ideaalbeeld van Liberty Media, dat sinds een aantal jaar aan het roer van de Formule 1 staat. Niet voor niets is Zandvoort aan de kalender toegevoegd en scheuren Verstappen & co volgend seizoen over The Strip in Las Vegas. In Melbourne weten ze echter al sinds 1996 hoe ze een racefeest moeten organiseren. Alle reden om je wekker te zetten!

Het circuit: ultiem stadsparcours

Een bruisende metropool met om de hoek de spectaculaire Great Ocean Road, een stratencircuit dat tegen de fotogenieke skyline is aangeplakt, volle tribunes en een geweldige sfeer: dat zijn de ingrediënten waarmee Melbourne zich al dik twee decennia op de kaart zet als een van de meest smakelijke Formule 1-locaties. Een bestemming die geliefd is bij teams, coureurs en fans. Australiërs zijn ware autosportliefhebbers, en anders dan in bijvoorbeeld Baku en Jeddah zie je dat, hoor je dat en voel je dat. Vier dagen lang staat alles en iedereen in het teken van de Grand Prix, met de omloop rond het Albert Park Lake als stralend middelpunt. Alleen in Monaco en Montreal is de sfeer vergelijkbaar.

De lay-out met voornamelijk mediumsnelle bochten en chicanes is nooit de meest spectaculaire geweest, niettemin hebben we er tal van enerverende wedstrijden gezien. Het hobbelige stratenkarakter in combinatie met het soms wisselvallige najaarsweer heeft geregeld voor de nodige verrassingen gezorgd, zeker omdat Melbourne tot en met 2019 altijd voor de seizoensopening tekende. Inclusief de nodige debutanten. Zoals in 1996, toen Jacques Villeneuve vanaf poleposition bijna de overwinning pakte. Of in 2002, toen Mark Webber zijn Minardi in een chaotische race naar een onwaarschijnlijke vijfde plek stuurde. Een vliegende start van twee mooie F1-carrières.

Mark Webber zorgde in zijn thuisland voor spektakel in 2002 (ANP)

Dé bocht: ‘hooda hotspot’ Whiteford

Aan de vooravond van editie 2022 heeft het parcours, omgedoopt tot Melbourne Grand Prix Circuit, een ingrijpende metamorfose ondergaan. Voor het eerst sinds 1996 is er nieuw asfalt gelegd, bovendien is een fiks aantal bochten verbreed en aangepast om de inhaalmogelijkheden te verbeteren. De gemiddelde snelheden gaan fors omhoog. Meest in het oog springend is het verdwijnen van de krappe chicane tussen wat nu bocht 8 en 9 zijn. Hierdoor ontstaat een lang volgasgedeelte met DRS-zone. Daarentegen is bocht 11 juist scherper geworden, en tegelijkertijd drie meter breder. Dit moet een extra uitrempunt opleveren, zeker omdat hiervoor eveneens een DRS-zone ligt.

Een scherprechter is en blijft de rechts-linkscombinatie na start-finish, al is de apex van de eerste knik een paar meter naar binnen gelegd. Vooral bij de start zorgt de richtingswissel traditiegetrouw voor de nodige chaos, zelden komen alle wagens er ongeschonden doorheen. Ralf Schumacher maakte het in 2002 wel heel bont. Hij lanceerde zichzelf over het achterwiel van de Ferrari van Rubens Barrichello en steeg daarbij zo hoog op, dat het haast leek alsof zijn Williams het luchtruim koos richting Sydney.

Fernando Alonso crash GP AustraliÃ« 2016 (ANP)

Fernando Alonso loopt weg bij het wrak van zijn McLaren na een monstercrash in bocht 3 (ANP)

Dé bocht, nummer 3, ligt echter een stukje verderop en heeft de lokale naam Whiteford. Het is zoals de plaatselijke fans hem in slang betitelen een ‘hooda hotspot’, een plek waar duistere krachten op de loer liggen. De haakse rechter is weliswaar vier meter breder geworden, maar het blijft een hoek waar de coureurs met hoge snelheid op af komen en waar met een goede slipstream een passeeractie ingezet kan worden. Dat leidt echter geregeld tot aanvaringen. Vaak relatief onschuldig, soms erger. In 1996, 2001 en 2016 knalden respectievelijk Martin Brundle (Jordan), Jacques Villeneuve (BAR) en Fernando Alonso (McLaren) op vergelijkebare wijze op hun voorganger en buitelden ze op huiveringwekkende wijze via de muur de grindbak in. Alle drie mochten van geluk spreken dat ze ongeschonden uit hun wrak konden klauteren. Wel liet bij de crash van 2001 een marshal het leven.

Cockpit view: witte lijnen, zebrapaden en laagstaande zon

Hoewel het Melbourne Grand Prix Circuit door de veranderingen het karakter van een semi-stratenomloop heeft gekregen, staan evengoed op veel plaatsen de muren dichtbij. Daarnaast wordt het asfalt buiten het raceweekeinde daadwerkelijk door het normale verkeer gebruikt. Dat betekent dat er belijningen zijn die je op een regulier circuit niet tegenkomt. Die witte verf wordt extra glad als het regent, daar moet je als coureur ernstig rekening mee houden. Vooral bij het uitkomen van een bocht ligt tractieverlies op de loer, dus moet je soms de ideale lijn een beetje opofferen om de witte strepen te vermijden. Maar goed, als de regen die voor komende maandag is voorspelt niet eerder komt, hebben de mannen er deze keer geen last van.

Een andere factor om in de cockpit rekening mee te houden, is dat Melbourne op het zuidelijk halfrond ligt. De klok is er net naar wintertijd gegaan, dat betekent het iets na 18.00 uur lokale tijd donker wordt. Aan het einde van de race krijgen de rijders daardoor haast onvermijdelijk te maken met een (wanneer die schijnt) laagstaande zon, helemaal als er een onderbreking is geweest.

De Max-factor: snelle leercurve

Max Verstappen en Sebastian Vettel F1 GP van AustraliÃ« (ANP)

Bij de laatste GP van Australië, in 2019, eindigde Verstappen er voor het eerst op het podium na een gevecht met Sebastian Vettel (ANP)

Het lijkt haast gisteren, maar het is toch echt alweer zeven jaar geleden dat Max Verstappen als jongste coureur ooit zijn debuut maakte. De sceptici die zich afvroegen wat zo’n 17-jarige snotneus in de Formule 1 had te zoeken, werden snel de mond gesnoerd. Verstappen leek onverstoorbaar op weg naar punten, totdat de Renault-motor van zijn Toro Rosso de geest gaf. In de edities erna wist Verstappen slechts één keer naar het podium te rijden (derde in 2019), mede omdat Red Bull het in die periode nooit echt lekker voor elkaar had aan het begin van een seizoen.

Dit jaar zit het met de snelheid van de rode stier gelukkig wel snor. De baanaanpassingen lijken de RB18 bovendien in de kaart te spelen, Ferrari had de eerste twee races immers een net iets beter uitgebalanceerde auto in het heftigere bochtenwerk. Daarnaast is Verstappen altijd snel in zijn ritme op een nieuw (of in dit geval: vernieuwd) circuit, zodat hij tijdens de vrije trainingen meteen aan de slag kan met de set-up van zijn auto.