Pontiac Firebird (1977) - In het Wild

Een nieuw gezicht

2 juli 2021 om 11:28

In het wild:

In de onregelmatig terugkerende rubriek ‘In het wild’ zetten we bijzondere auto’s in het zonnetje die we zomaar op straat zijn tegengekomen. Bijzonder is in dit geval een zeer breed begrip. Vergeten, uitgestorven, spectaculair of een combinatie daarvan.

Van sommige modellen zou je verwachten dat ze al wel eens hebben geschitterd in 'In het Wild'. Deze Pontiac Firebird is echter een nieuw gezicht. Het was bij zijn 'geboorte' in 1977 overigens ook een nieuw gezicht in het - vooral Amerikaanse - straatbeeld.

We begrijpen van AutoWeek-lezer Koen Smit dat hij op een nogal geschikte locatie woont voor deze rubriek, want voor de zoveelste keer in korte tijd kwam hij vlak bij huis iets bijzonders tegen. Deze keer was het een Pontiac Firebird uit 1977. Een auto die je om meerdere redenen natuurlijk niet over het hoofd kunt zien, zelfs als je weinig met auto's hebt. De enorme Amerikaanse coupé is nog altijd een bijzondere verschijning en is op zich behoorlijk elegant oud geworden. Dat doet-ie toch een stuk beter dan veel Amerikanen uit diezelfde periode.

Wat er mogelijk aan bijdraagt, is dat het een tweede generatie Firebird is van nét nadat die werd gefacelift. In het bouwjaar van deze Firebird Formula introduceerde Pontiac namelijk onder meer de neus waarin de twee koplampen aan weerzijden verscholen zitten achter in de diepe openingen in de neus. Voorheen had deze generatie twee kleinere openingen met los daarnaast één koplamp per zijde.

Pontiac Firebird van vóór de facelift

De Firebird die Smit spotte, is een 'Formula'. Een pakweg halverwege het aanbod geplaatste en iets sportievere versie van de Firebird. De neus, met zijn zeker voor Amerikaanse begrippen subtiele luchthappers erop, herbergt een enorm blok: een maar liefst 5,7-liter grote V8. Zoals je mag verwachten van een V8 uit die tijd, levert-ie alleen niet zo'n indrukwekkend vermogen: 170 pk. Wie in dat jaar meer vermogen wilde, was aangewezen op de maar liefst 6,6-liter tellende V8 die iets meer dan 200 pk vermogen leverde. Tegen het einde van de tweede generatie van de Firebird zou daaruit zo'n 220 pk worden gehaald. Nog altijd een schim vergeleken met de al veel eerder leverbare 'High Output'-V8's die het tot tegen de 350 pk schopten.

Wat extra leuk is, is dat de Firebird in kwestie al bijna zijn hele leven in Nederland bivakkeert. In de zomer van 1977 rolde de auto van de band in de VS en in de zomer van 1978 kwam-ie deze kant op. De laatste keer dat de Firebird van eigenaar wisselde is overigens kort geleden: pas iets meer dan een maand geniet zijn huidige baasje ervan.