Omdat het niet boterde met Piëch ging Audi- en voormalig NSU-ontwerper naar BMW, met groot succes

Na zijn tijd bij NSU verhuist Luthe naar Ingolstadt, waar hij een bijdrage levert aan het design van de kleine Audi 50 (later op de markt gebracht als de Volkswagen Polo 1), die in oktober 1974 wordt gepresenteerd. Twee jaar later volgt de tweede generatie van de Audi, de 100 C2. Weer twee jaar later komt de Audi 80 B2 van Luthe op de markt, ook in de tweede generatie. Ferdinand Piëch wordt in 1975 benoemd tot lid van de Raad van Bestuur met verantwoordelijkheid voor de technische ontwikkeling in Ingolstadt. De combinatie Luthe/Piëch wordt echter geen succes: “Mijn vader kon het niet goed vinden met Piëch”, herinnert dochter Barbara zich, in een interview dat onze collega's van AutoBild Klassik met haar hebben voor een verhaal waarin ze stilstaan bij het werk van de in 2008 overleden topontwerper. “Hij werd door hem de laan uit gestuurd. Op 1 september 1976 verhuisden we naar München.” De nieuwe werkgever: BMW. 

Nieuwe designtaal van BMW neergezet

Luthe mag daar de tweede generatie van de BMW 5-serie ontwerpen en wordt daarbij geconfronteerd met een probleem: de nieuwe BMW designtaal die is ontwikkeld door Paul Bracq is net geïntroduceerd en mag dus niet ingrijpend gewijzigd worden. Daarbij komt nog het beperkte budget van 100 miljoen mark. Bij de E28 volgt Luthe dezelfde weg als Ford met de Taunus. Het passagierscompartiment blijft vrijwel ongewijzigd, terwijl de carrosserie voor en achter en het interieur worden gemoderniseerd. Het eindresultaat oogt als een facelift van de E12, althans aan de buitenkant, maar het model wordt wel een verkoopsucces voor BMW.

Opdracht voor E30

In 1978 krijgt Luthe de opdracht om een opvolger voor de BMW 3-serie (E21) te ontwikkelen. Opnieuw wordt hij geconfronteerd met het bekende probleem van technische voorschriften en marketingbeperkingen. De ontwerper kan zijn creativiteit nauwelijks inzetten zoals hij dat zou willen: “Het model moet koste wat het kost goed verkopen.” En dat doet het, zij het met behulp van een paar slimme trucs. Luthe herinnert zich later dat de motorruimte voor persfoto’s werd volgestouwd met zware zakken zand om de grote wielkasten en de hoogpotige voorkant te maskeren. En dan is er nog het hogere segment, waar de E23 al jaren vergeefs probeert om de Mercedes S-klasse de loef af te steken. BMW-grootaandeelhouder Herbert Quandt windt er geen doekjes om: “We moeten Daimler-Benz inhalen met de nieuwe 7-serie!”. 

Maar hoe? De Mercedes heeft een conservatief design dat in de smaak valt bij de klanten. Kies je dan voor een vergelijkbare aanpak of juist iets heel anders? Claus Luthe zou Claus Luthe niet zijn als hij niet voor de laatste optie zou hebben gekozen. De BMW E32 is lager, iets breder, oogt dynamischer en heeft een wigvorm. Progressief, maar niet dikdoenerig. Luthe weet niet zeker hoe de Raad van Bestuur op het ontwerp zal reageren en heeft er slapeloze nachten van. In 1983 wordt een 1:1 kleimodel gepresenteerd aan de hoogste bazen van BMW. Luthe zegt daar later over: “Het was heel spannend, we hadden een flinke stap voorwaarts gewaagd.” Maar de Raad van Bestuur is enthousiast en Luthe zodoende opgelucht. 

Sportcoupé: de 8-serie

En dan is er nog het idee dat het hoofd van de onderzoeksafdeling van BMW, Wolfgang Reitzle, heeft voor een sportcoupé. Hij meldt zich op een dag bij Luthe met schetsen in de hand en vraagt hem om “deze auto” te bouwen. Luthe doet zijn best om iets te maken binnen het kader van Reitzles ideeën. Het resultaat is de fraaie BMW E31, oftewel de 8-serie. Dan wacht de volgende opdracht: een opvolger voor de E30, die de Mercedes-Benz W201, de 190, moet overtreffen. Het is de laatste auto die onder auspiciën van Claus Luthe tot stand komt. De E36 heeft een nieuwe, aflopende voorkant, de dubbele koplampen zijn voor het eerst achter een glazen afdekking geplaatst, de achterkant is iets hoger. De middenklasser wordt een succes. Luthe zelf rijdt op dat moment natuurlijk ook in een BMW. Bescheiden als hij is, kiest hij voor een 5-serie. Reitzle loopt even later zijn kantoor binnen. Hij legt hem uit dat zijn mensen in leidinggevende functies niet in een 5-series, maar in een 7-serie rijden en hij verscheurt daarop het bestelformulier.

In 1990 verlaat hij BMW, maar blijft als freelance consultant betrokken bij het bedrijf.