Met een Citroën ZX naar Moskou en terug - Uit de Oude Doos

De reportage die we tegenkomen in de AutoWeek van precies 30 jaar geleden, toont om tal van redenen duidelijk een andere tijd. Vandaag de dag willen we überhaupt niet naar Moskou en al helemaal niet in een ZX. Niet omdat de ZX een slechte auto was, maar het kon zelfs toen al wel wat comfortabeler. De ZX bracht ons wel mooi helemaal die kant op én terug. Dat moet hem worden nagegeven. Onderweg speelden er alleen wel wat dingen op.

Laten we voorop stellen dat de ZX geen oncomfortabele auto was. Integendeel, we prezen zijn vering op deze lange rit. In Nederland hield de ZX zich qua comfort ook heel prima tussen zijn concurrenten. Echter; op zo'n lange rit viel de ZX wat door de mand. "Lange ritten behoren tot de mogelijkheden, maar een reiswagen valt er met de beste wil ter wereld niet in te ontdekken. Laat staan een reis-naar-Rusland-wagen. De ZX is niet gemaakt voor dergelijk intensief gebruik, want; te dorstig, te weinig vermogen, te weinig reiscomfort, slechts wis/was-installatie en een beperkte bagageruimte met bovendien een bijzonder onhandige en zwakke hoedenplank."

Je hoort het al, de redacteur van dienst was wel even klaar met de ZX na het avontuur. Toch was het niet alleen maar kommer en kwel, maar daarover zo meer. Het was ook wel een tocht van jewelste voor de compacte Citroën. We reden immers de ZX met de 88 pk sterke 1.6, misschien dat het met de 1.8, 1.9 of 2.0 allemaal al wat soepeler was gegaan. Hij kreeg ook aardig wat te verduren. De tocht vond plaats in hartje winter en naarmate we verder naar het oosten reden, werden de wegen en het weer slechter. Op een snelweg in het verre oosten, bezaaid met kuilen, sneuvelden er door harde klappen maar liefst twee banden én reden we een wiel krom. Dat schreven we volledig toe aan de wegen, niet aan de auto. Wel reden we stevig door met de ZX en op de Duitse autobahn bleek de 1.6 niet daarvoor gemaakt. Verder werd de ZX naar onze smaak wat te licht in het stuur op hoge snelheid. Met een lager reistempo was het allemaal niet zo'n probleem geweest, maar we wilden nou eenmaal snel heen en terug.

Behalve de wielenslopende snelweg trof de ZX nog meer ellende van buitenaf. Zo werd de Citroën vooral in Rusland flink bestookt met vuil en daar bleek de auto niet echt raad mee te weten. De verstralers toonden al weinig meerwaarde en waren ook nog eens ware 'vuilmagneten', de voorste ruitenwisser en -sproeier kon het vuil op de ruit niet voldoende wegwerken. De achterkant leek 'vanwege de stroomlijn van de auto en het vacuüm dat er daardoor achter de auto ontstaat' haast wel uit blubber te bestaan. Wel vonden we de achterruitenwisser desondanks goed zijn werk doen en de achterruitverwarming verdiende eveneens een dikke pluim. Net als de centrale deurvergrendeling, die zijn meerwaarde bewees in Polen toen bij de grensovergang naar Wit-Rusland een zwerver in de auto probeerde te stappen.

We besloten het avontuur nog met een positieve noot voor 'onze' ZX, want ondanks zijn imperfecties had hij zich wel bewezen als een trouwe metgezel. "Hij start altijd, remt, stuurt en veert uitstekend en verbruikte in 5.000 km slechts een litertje olie. Dat is ook belangrijk en eigenlijk meer van belang dan al die andere dingetjes. Tenslotte ga je niet elke dag naar Rusland." Saillant detail: de ZX in kwestie is vandaag op de dag af 15 jaar geleden gesloopt. Hij heeft het na deze barre rit dus nog 15 jaar volgehouden.