Maserati Biturbo (1984) - Liefhebber Gezocht
Wie durft?
Hij ziet er piekfijn uit, legde nog maar weinig kilometers af en hoeft niet de wereld te kosten. Toch houden we een slag om de arm bij het aanprijzen van deze Maserati Biturbo uit 1984 - een risicovrije aankoop is het geenszins. Wie durft 'm aan?
De meest moderne en tot de verbeelding sprekende Ferrari's, McLarens en Porsches maken anno 2023 gebruik van hypermoderne twinturbo-motoren voor de nodige punch. Om nog maar niet te spreken over bijvoorbeeld de RS-modellen van Audi of alle performance-auto's die de biturbo 4.0-V8 van AMG onder de kap hebben liggen. Wil je prestaties, dan kun je motoren met twee turbo's maar moeilijk negeren als autofabrikant.
Dat was ooit anders. Twinturbo-motoren bestonden vroeger immers gewoon niet. Tot in 1981 de Maserati Biturbo op de markt verscheen: de eerste productieauto met een dubbelgeblazen blok. Bruut, toch? Nou, stiekem was de dubbelgeblazen motor helemaal geen middel voor ultieme prestaties, maar een middel om de belastingsom te drukken. In de vroege jaren 80 wilde Maserati meer auto's gaan verkopen en om de prijs laag te houden, hielp het in Italië om de motorinhoud kleiner dan 2 liter te houden - daarmee voorkwam je extra belastingen.
Begon downsizen nou bij Maserati?
Ja, in zekere zin begon downsizen met turbotorretjes dus bij Maserati. Wist jij dat al? Nu in ieder geval wel. Gefocust op de Italiaanse markt kwam de Maserati Biturbo op de markt met een 2-liter V6 met twee turbo's, waarbij die ervoor moesten zorgen dat de auto ondanks zijn kleine slagvolume toch nog Maserati-waardige prestaties kon voortbrengen. Even later introduceerde Maserati ook varianten van de V6 met een groter slagvolume (vooral) voor de exportmarkt, die desalniettemin hun blazers mochten houden.
Zo ook dit exemplaar. Een 2,5-liter V6 met twee turbo's en 190 pk zorgt ervoor dat de donkerrode coupé in 6,5 seconden naar de 100 km/h moet kunnen snellen; voor een auto uit de jaren 80 nog behoorlijk vlot. Het vermogen bereikt de achterwielen via een handgeschakelde vijfbak, dus voor de sportieve rijder die liefst zelf de techniek bedient is de Maserati zeker geschikt.
Mits die zijn focus bij tempo maken kan houden, want kijk nu eens naar dat interieur. Vijftig tinten bruin, mogelijk gemaakt door hout, leer en luxe stoffen, creëren een weldadig sfeertje dat hoogstens onderbroken wordt door het sportieve randje van de blauw tellerplaten. De stoelen zijn mogelijk nog zachter dan ze eruitzien en erop gezeten kijk je uit over een zich uitstrekkende motorkap met een zacht-donkerrode kleur. Niet zozeer sportief, wel erg chic.
Echt leer, echt hout, écht zacht ogende stoelen.
Hier staat een auto die je wel Italiaanse flair kan toedichten - en dat voor zo'n €15.000. Dat lijkt, zeker gezien de welhaast maagdelijke kilometerstand, een alleraardigst prijsje. Hij staat er verzorgd bij en de aanbieder geeft weer dat de vorige eigenaar er het nodige aan liet doen. En toch: het zou zomaar kunnen dat je er zo nog een paar duizend euro extra voor uit moet trekken.
Niets ten nadele van de vraagprijs of aanbieder; €15.000 lijkt een eerlijke prijs. Maar de Maserati Biturbo staat zéker niet te boek als betrouwbaar en na bijna 40 jaar met - hoogstwaarschijnlijk - ook periodes van langer stilstaan, zouden allerlei pakkingen en rubbers zomaar in slechte conditie kunnen zijn. De auto kent wellicht weinig slijtage, maar dat wil niet zeggen dat oude onderdelen niet de geest zullen geven.
Toch gokken we dat hiervoor een liefhebber te vinden is. De uitstraling en de performance zullen menigeen aanspreken en als je er niet per se te ver van huis mee wil gaan en van sleutelen houdt, is die betrouwbaarheid mogelijk ook niet zo'n punt. Wat vind jij?
