Gereden: Opel Movano
19
Opel heeft de Movano een kleine update gegeven. Hetzelfde geldt voor het modelgamma, dat voortaan meer mogelijkheden biedt voor het leveren van maatwerk. De gastheren wezen vooral vol trots naar de Movano's die klaarstonden voor een dynamische test. Ze waren oranje. "Speziell für unsere Holländische Gäste!"
Nieuw voor de Movano is luchtvering, dat als optie leverbaar is geworden op de gesloten bestelwagens met voorwielaandrijving. De voorziening is bedoeld om het laden en lossen te vergemakkelijken. Op commando van een afstandsbediening kan de auto zeven centimeter 'door de knieën' gaan. Daarnaast zorgt het volgens Opel voor meer comfort, maar dat viel op het biljartlaken-gladde asfalt van de testbaan helaas niet te controleren.
Een proefrit met een andere (extra verlengde en verhoogde) Movano voor personenvervoer wees uit dat het 'normale' veercomfort de toets der kritiek al prima doorstaat. Deze specifieke auto had echter last van een hinderlijk 'klapperende' turbulentie in het interieur, alsof er een raampje openstond. Anders dan de eerder geteste Nissan NV400 met dezelfde 125 pk-motor, had de gereden Movano niet de gerobotiseerde transmissie (TecShift), maar een handgeschakelde zesbak. De pook glijdt voldoende licht en met korte slagen de verschillende verzetten in; alleen naar 3 en 5 moet er een kleine weerstand worden overwonnen. De TecShift blijkt nu een aanrader, want schakelen moet veel en vaak - de aangepaste 2,3-liter CDTI (nieuwe elektronica, andere oliepomp en stuurbekrachtiging) heeft namelijk een wel heel flinke kluif aan de Movano, die behalve negen royale (waarvan zeven onbezette) stoelen ook 300 kg lading meesleepte. In de stad en op buitenwegen, het domicilie van een uitvoering als deze, waren de prestaties nog wel acceptabel. Het nieuwe start-stopsysteem levert in de specificaties van de modellen met voorwielaandrijving een brandstofbesparing op van 9%. De CO2-uitstoot bedraagt nu vanaf 190 g/km, het verbruik is op z'n laagst gemiddeld 7,2 l/100 km.
Op Opel's testbaan mocht een achterwielaangedreven, bijna tot zijn maximum van 3,5 ton beladen Movano zich bewijzen op een elandproef, slalom en remtest. De achterwielaandrijving, met dubbellucht op de achteras, maakt een heel andere auto van de Movano. Hij voelde beter in balans dan de voorwielaandrijver op hetzelfde parcours. Met ESP was de elandproef voor beide een makkie, maar de achterwielaandrijving duwde de zware bestelwagen het behendigst door de slalom. De remproef viel zelfs met een flinke marge in zijn voordeel uit; de extra belading achterin gaf de elektronische remkrachtverdeling het signaal om veel remdruk te sturen naar de achterwielen, die door hun dubbele uitvoering functioneerden alsof er een anker werd uitgegooid. Indrukwekkend.
Een wandeling langs enkele voorbeelden van omgebouwde bedrijfswagens maakte duidelijk dat de mogelijkheden in het reeds 188 standaardversies tellende fabrieksgamma haast oneindig zijn. Bijzondere vermelding verdient de 4x4-uitvoering van het Oostenrijkse bedrijf Oberaigner. En natuurlijk de gesloten bestelwagen met dubbele cabine, een concept waarvan Opel (maar ook andere fabrikant) ruiterlijk toegeeft dat ze het van 'de Nederlanders' heeft gejat. Meer precies: van de Nederlandse carrosseriebedrijven, die de hiermee gemoeide omzet zomaar naar fabrikant en dealers zien vloeien.
