Franse toppers: Renaults grote Turbo's
Met een Laguna die tegenwoordig een bestaan in marge heeft en een Espace die al twaalf jaar op de markt is, heeft Renault momenteel weinig sprankelende topmodellen. Hoe anders was dat twintig jaar geleden! In de jaren '80 was men bij Renault druk bezig met het monteren van turbomotoren in allerlei modellen. Natuurlijk kennen we de kleine, maar extreme 5 turbo, maar ook de grotere 21 en zelfs 25 moesten eraan geloven.
De 25 was uiterlijk nauwelijks te onderscheiden van zijn mindere broeders, maar zijn prestaties mochten er in 1985 zeker zijn: een 2,5-liter V6 wist dankzij de turbo 182 pk op de been te brengen, goed voor een sprint naar de 100 in 7,7 seconden. Naar goed Frans gebruik werd dit geweld gecombineerd met maximaal comfort: elektrisch verstelbare stoelen, centrale vergrendeling met afstandsbediening en een boordcomputer die eventuele problemen met een stem kenbaar maakte zijn slechts drie van de vele luxe voorzieningen.
De kleinere 21 Turbo volgde op het gebied van uiterlijk vertoon niet het beleid van z'n grote broer: bumpers, wielen, en zelfs de koplampen van de auto zijn uniek voor de Turbo. Gelukkig maakte de 21 Turbo de beloftes meer dan waar: dankzij een 173 pk sterke versie van de Turbo-V6 wist de middenklasser de 100 km/h in 7,2 seconden te bereiken. Bovendien was de 21 er ook met Quadra-vierwielaandrijving.
In 1994 was het tijd voor het klapstuk van de grote Renaults met Turbo: de Safrane Biturbo. Deze grote vijfdeurs maakte nogal indruk: tot de recente komst van de Peugeot RCZ-R was dit de krachtigste auto ooit van de drie grote Franse merken.
Om dat voor elkaar te krijgen klopten de Fransen aan bij een land dat iets meer ervaring had op het gebied van brute kracht: Duitsland. De basis, een drieliter V6 met 170 pk, ging er naar de tuner Hartge. Jawel, het bedrijf dat bekend werd met het aanpassen van BMW's. Nadat het blok door Hartge van twee jetsers van KKK-laders werd voorzien, vond de afbouw plaats bij het eveneens Duitse Irmscher. De 3.0 V6 biturbo kwam zo tot 268 pk en een koppel van 363 Nm.
De Duitse krachtkuur ging natuurlijk wel gepaard met Franse verwennerij. Je kon de Safrane met de opgepepte motor in twee uitrustingsvarianten krijgen, RXE en Baccara. Baccara staat voor onderdompeling in weelde, weldadig leer en echt hout, wat het gewicht samen met alle in die tijd denkbare luxe naar bijna 1.800 kilo tilde.
De Quadra-vierwielaandrijving deed ook een duit in het gewichts-zakje, maar ondanks dat was de Safrane Biturbo voor die tijd echt rap. Van 0 naar 100 ging in 7,2 seconden, en ook de topsnelheid van 250 km/h is natuurlijk zeer netjes.
State-of-the-art waren de elektronisch regelbare dempers. Op de snelweg zakte de auto wat, moest je over een slecht terrein dan kon de auto wat hoger op de poten komen te staan. Qua uiterlijk hielden de aanpassers het netjes. De 17 inch wielen en een bescheiden achterspoiler vormden samen met de dikke voorbumper de opvallendste kenmerken.
De Biturbo werd in de twee jaar dat –ie in de prijslijst stond 806 keer geproduceerd. Bij de facelift van de Safrane in 1996 viel het doek voor de dikste uitvoering.
In Nederland kostte de Biturbo als RXE omgerekend 67.480 euro, als Baccara 79.321 euro. Dit waren prijzen waarvoor je destijds ook een BMW 540i E34 kon kopen.
