en nog veel meer..
Om te kunnen inloggen op Mijn AutoWeek moet u akkoord gaan met onze privacy voorwaarden.
Leuk, subtiel en toch stevig
Een heel veld van witte, ivoren, zwarte, rode en een enkele lichtblauwe 500tjes bevolkt de parkeergarage van het hotel. Kies maar uit. Hij is nog leuker dan op de foto's, dit is gewoon een karretje dat een boel mensen meteen willen knuffelen. Met name het profiel en de voorkant hebben de goede mix van retro (oer-500) en moderne tijd. De achterkant vinden we teveel Mini. Alsof ze de achterruit met dak iets naar voren hebben geduwd, jammer. Sterk is weer dat binnenin de 500 het retro-design smaakvol terugkomt. De 500-badge op het dashboard rechts is subtiel en erg smaakvol. Goed gedaan. We stappen in de 1,4-liter 100 pk benzineversie. Tot de Abarth komt begin 2008 is dit het topmodel. Wat een serieus stuurwiel. Dik, stevig, heel volwassen. Ook de zesbak zit heel goed onder handbereik. Het is knus in de 500, je zit gezellig dicht naast elkaar. De grote meter voor je neus waarin de toerenteller in de snelheidsmeter zit verwerkt is druk en matig afleesbaar. Maar het past wel in een retro-interieur. Standaard 7 airbags om je heen (Fiat gaat voor de 5 sterren EuroNcap) is uniek voor een auto van dit formaat, 3,55 meter lang.
Onder de 1.4 zit nog een 1,2-liter viercilinder benzinemotor van 69 pk en de 1,3 Multijet diesel van 75 pk is de derde van de drie meteen leverbare motoren.
We missen vinnigheid
Op pad met de 1.4 vragen we ons al snel af: waar hangen die 100 pk's uit? Want veel zwaarder dan de basis-Panda is de 500 niet (platform iets verlengd en versterkt) en de vinnigheid van de auto valt ons tegen. Het gretige van een kart-achtig kleintje zit er niet in. Misschien dat deze versie straks in het vlakke Nederland ons op dat punt wel overtuigt.
De 500 ligt goed op de weg zonder daarbij oncomfortabel te zijn door te stugge vering of iets dergelijks. Voor een verzorgde onafhankelijke MacPherson met stabilisatorstang, achter een semi-onafhnakelijke wielophanging. Dat is goed afgestemd allemaal. In deze duurste uitvoering houden de stoelen ons ook lekker op de plaats als we in heuvelachtig gebied een paar haarspeldbochten tegenkomen. Plakt goed aan het asfalt maar uiteindelijk gaat de auto gemoedelijk in onderstuur als het nóg harder gaat. Wat lekker is, is die hoge pook die uitstekend voor het grijpen ligt tijdens serieus rijwerk. De knoppen van de elektrische ruitbediening liggen er vlak naast en ook dat blijkt prettig. De allerduurste 500 heeft een knop op het dashboard met SPORT erop. Druk die in en de besturing wordt nog wat directer en het motormanagement zweept de 1,4-liter op tot hogere prestaties. Dit begint er op te lijken.
Bekerhoudertje hier, aflegvakje daar, het is passen en meten om binnen de wielbasis van 2,3 meter toch wat praktisch gebruiksgemak te kunnen bieden. Maar ook dat is goed gekomen, al moet je natuurlijk geen zeeën van ruimte verwachten.
Toch ook teleurstelling op het gebied van praktisch gebruiksgemak en bediening. Fiat rept over een vierpersoons auto maar dat zien we echt niet. De beenruimte op de achterbank, die gaat nog wel, maar de rugleuning achter is erg kort en trek je hoofd in als de achterklep wordt dichtgegooid: je krijgt hem zo op je kop (net als in een Audi TT coupe). Verder valt bij draaien en keren op dat de draaicirkel voor zo'n stadsridder onhandig groot blijkt en het uitzicht rondom kan ook beter, de C-stijl is behoorlijk fors.
Helaas kunnen wij deze video niet weergeven, omdat je niet akkoord bent gegaan met de
cookie voorwaarden.
Onze video speler heeft rechten nodig voor de "Social Media".
Wijzig je cookie instellingen