Facelift Friday: Opel Omega B

Die Omega was om meerdere redenen een bijzondere auto. Om te beginnen valt deze Opel in een segment dat anno 2018 eigenlijk niet meer bestaat: dat van de grote sedans en stationwagons zonder premiumaspiraties. Camry's, Avalons, Commodores en Taurussen doen het elders op de wereld uitstekend, maar in Europa is het zogenaamde D-segment, waarin de kleinere Vectra ten tijde van de Omega opereerde, inmiddels de top.

Nu begeven we ons met deze claim wel enigszins op glad ijs, want D-segmenters zijn in de laatste jaren zo gegroeid dat ze het gemis aan nóg grotere modellen aardig weten op te vangen. De Omega onderscheidde zich echter ook op andere gebieden van de destijds veel minder grote Vectra. De achterwielaandrijving noemden we al, maar ook het feit dat de auto er met meerdere V6-benzinemotoren en zelfs zes-in-lijn-diesels leverbaar was, onderstreept zijn bijzondere positionering. De Omega B verscheen in 1994 en vindt zijn roots helemaal aan de andere kant van de wereld. De technische basis is namelijk afkomstig van de Australische tak van General Motors, Holden, dat in de vorm van de Commodore een sterk op de Omega gelijkend, maar toch echt net anders gevormd model in de prijslijsten had. De Omega, die in de VS als Cadillac Catera op de markt verscheen, kreeg een lekker kenmerkende neus met een bijzonder laag geplaatste grille mee. De sedan was al fors, maar de stationwagon komt met zijn rechte achterzijde, immense overhang en kofferbak van maximaal 1.800 liter pas echt gigantisch.

In 1999, dus vijf jaar na de introductie, vond Opel het tijd voor een forse make-over. De lage grille verdween en maakte plaats voor een in de motorkap opgenomen exemplaar en er kwamen heldere koplampen met lenstechniek, strakgetrokken bumpers en wit-rode achterlichtunits. Wellicht nog belangrijker was het nieuwe dashboard, dat veel strakker en moderner oogde en de Omega klaarmaakte voor het nieuwe decennium. Daar mocht de auto helaas niet lang verblijven, want in 2003 was het definitief over voor de Omega. De stationwagonversie van de in 2002 gepresenteerde Vectra C deed vanaf dat jaar zijn best om voormalige Omega-rijders over de streep te trekken, onder meer met een 10 cm langere wielbasis dan de sedan en een - opnieuw - stevige kofferbakinhoud.