Deze Skoda uit 1986 had al een frunk en daarin legde Marcel een zandzak

In de jaren 80 keken mensen met een andere blik naar een Skoda dan nu. Toch ging jij ervoor?

“Bij ons thuis was het niet de vraag wáár je een auto kocht, maar wélke. Ome Jan had een autogarage en de hele familie was daar klant. Deze Skoda 105 S kwam daar dus ook vandaan. Niet bepaald de auto van mijn dromen, maar ik zag het praktische er wel van in. Na een proefritje van vijf minuten was ik overtuigd. Voor 4.500 gulden werd hij van mij. Apetrots was ik met die auto. In die tijd was een Skoda nog echt een Oostblok-auto en er werd in het Westen een beetje op neergekeken.”

De Skoda stond nou niet als oerbetrouwbaar bekend. Kun je daarover meepraten?

“Hij maakte alle vooroordelen over de notoire onbetrouwbaarheid waar, maar ik genoot met volle teugen van mijn Skoda. Om de meters tot leven te brengen moest ik een flinke klap op het dashboard geven en als ik van de drie naar de twee terugschakelde, viel de motor uit. Bij het intrappen van de koppeling kwam hij weer tot leven. Jawel, de Skoda had al een start/stop-systeem. Door een lekkage moest ik regelmatig koelvloeistof bijvullen en de handchoke naast de handrem staat me nog goed bij. Als je die net niet helemaal goed had ingesteld, vloog je vooruit.”

Je hebt een flink aantal kilometers afgelegd, met name over de Duitse autobahn. Hoe ging dat?

“Samen met een studiemaatje deden we een maandenlange stage in Ratingen in West-Duitsland. Hij kocht eenzelfde Tsjechisch wonder in dezelfde kleur, maar dan met de sterkere 1.200-cc motor. Zo reden we in colonne, tussen de vrachtwagens op de rechterbaan, naar onze stageplek. De wegligging van onze auto’s was belabberd en om die te verbeteren legden we een zandzak op de vooras. Jawel, de Skoda had al een frunk. Hij reed daarna trouwens nog steeds niet al te best.”

Hoe reageerde de omgeving op die Oostblokkers?

“Onderweg trokken we de nodige aandacht en soms werd er gezwaaid, maar we voelden de meewarige blikken. Zo van: ‘guttegut, koop toch een fatsoenlijke auto in plaats van zo’n veredelde grasmaaier’. De Skoda werd geassocieerd met de ‘Ossies’, net zoals de Lada 2105. Maar de Skoda had iets sympathieks over zich heen. Op de achterklep had ik een sticker geplakt met ‘Skoda: easy does it’. Dat vond ik wel toepasselijk.”

Na jouw stage stond een vakantie met de Skoda op de agenda. Maar daar stak je vader een stokje voor?

“Ik wilde een paar weken met de Skoda richting Zuid-Frankrijk, maar dat zag mijn vader helemaal niet zitten. Hij vond het onveilig en had er een slecht gevoel bij, maar droeg meteen een oplossing aan. Ik zou zijn Ford Scorpio meenemen, en hij zou tijdelijk de Skoda gebruiken voor zijn werk. Achteraf vind ik dat een heel bijzonder gebaar. Hij was accountmanager en dan is een auto je visitekaartje. Mijn vader was kennelijk ongevoelig voor termen als imago of status, want hij kwam wekenlang doodleuk in mijn oude, onbetrouwbare Skoda voorrijden bij klanten. Zijn Scorpio had trouwens een groot voordeel: die auto was zó ruim dat ik geen tent hoefde mee te nemen.”

Mis je de karaktervolle Skoda met al zijn nukken nog een beetje?

“Ja, ik genoot met volle teugen van mijn eerste auto. Hij leefde echt onder je kont en de blijheid dat alles een keertje werkte herinner ik mij nog goed. Ik vind het leuk dat ik onderaan de ladder ben begonnen met mijn automobiele carrière en langzaam steeds iets verder ben opgeklommen. Dat vind ik de mooiste manier.”

Marcel anno nu.