Designreview Citroën ë-C3: ‘Mist het karakter van de C4 Cactus, Ami en Oli’

Het voorspellen van de toekomst – de essentie van autodesign – is voor iedere designstudio een zeer complexe klus. Van publieksverwachtingen tot aerodynamica, van kosten tot brandstofverbruik, van styling-ideeën tot productiekosten: de lijst met grote en veelal tegenstrijdige belangen is enorm. Echter, voor de maker van de meest betaalbare auto voor iedereen, de 2CV, zou het een obsessie moeten zijn om bereikbare auto’s met karakter te bouwen. Is het ze met de ë-C3 gelukt?

 Tien jaar geleden schoten ze in de roos met de C4 Cactus. Op alle niveaus ijzersterk.

Recent lukte het opnieuw. Met de heerlijke, slimme en fraai getekende Ami. En: wat een durf!

Opgevolgd - drie op een rij - door de welhaast briljant te noemen Citroën Oli Concept. Alle drie voorzien van sympathiek, Frans, karakter. Onconventioneel, fris en intelligent gebouwd. De laatste twee zelfs met uitwisselbare deurpanelen: slim, eerlijk en uniek. Was de Oli een scherpzinnige prelude voor wat er in productie van zou worden gemaakt?

Nee. Deze ë-C3 is volgens het merk no-nonsense. Dat klopt. Want het inventief gebruik van verantwoorde materialen, nieuwe vormen gemaakt middels een zichtbaar duurzaam productieproces: weg. De frisse esthetica en een optimistisch karakter: nowhere to be found. De ë-C3 is dan wel lichter en goedkoper dan vele 2,5 ton wegende kill-frenzy-SUV-mastodonten: het laatste greintje creativiteit is ook uit de Oli geknepen. 

De verticale voorkant is van de Oli overgenomen, met het grote, nieuwe ovaal 'chevron'-logo - maar op deze Down The Road Graphic na is er feitelijk niets gebleven.

De flanken zijn nondescript.

Van de Oli DLO, de zijruiten, is werkelijk niets teruggekomen. Vanzelfsprekend is de sterk naar binnen gecurvde zijruit in de Oli, die terugkeert het interieur in om glasoppervlakte en daarmee thermische opwarming van het interieur te verminderen – verdwenen. Maar de outline alleen al is zeer verfrissend en had de productieauto niet misstaan. Onderaan de deur kent de Oli een interpretatie van de airbumps - zo sympathiek door de C4 Cactus geïntroduceerd: weg. De unieke grafische uiting rondom de wielen, de bovenaan afgesneden kunststof elementen, komen zelfs in afgezwakte vorm niet terug in productie.

De korte, hoge en horizontale Oli motorkap is voorzien van technisch gevormde oppervlaktes. De productieauto heeft een nietszeggend exemplaar. Dat het verticale profiel, met de rechtopstaande voorruit, is verdwenen kan enkel als logisch worden bestempeld. Die vinding is range-technisch, ondanks de slimme spoiler-aerodynamica die voor de concept-car was uitgedacht, niet haalbaar. En vanzelfsprekend moest het volume van de zo geprononceerde designtaal sterk naar beneden: vele sterke ingevingen zijn eenvoudigweg te kostbaar om in massa te produceren – zeker met een streefprijs onder de 25.000 euro. 

Echter, van de ë-C3 kan met de beste wil in de wereld niet worden gezegd dat er nog enige verwantschap is met de Oli. Dat wil niet zeggen dat de Citroën ë-C3 slecht getekend is, maar de gamechanger die het merk zegt te hebben neergezet is het zeker in het licht van de C4 Cactus, Ami en Oli helaas niet.