Designreview Alfa Romeo Junior: 'Stap in juiste richting maar mist nog Italiaanse flamboyance'

De proporties van de Junior worden uitgedrukt met stilistische dna-elementen die linken aan de Alfa Romeo-traditie. De beperkte overhangen voor en achter zijn hier belangrijk. Een fors verschil met de grotere Tonale (eerdere review) die verschrikkelijke proporties kent. De enorme neus en groot optisch gewicht van de achterzijde nekt deze Alfa Romeo. De Tonale is eenvoudigweg aanstootgevend voor Alfisti, met werkelijk gruwelijke basisproporties.

Alfa Romeo Tonale boven, Junior onder.

De Junior heeft het uiterlijk van een verhoogde hatchback, vergelijkbaar met de architectuur van de Volvo EX30 - ook een auto die delicaat tussen de beide carrosserievormen balanceert. De hoge taillelijn, het zwarte dak en de contrasterende C-stijl helpen de proporties van de cross-over koets te camoufleren. Subtiele tactieken, maar effectief.

De surfacing is even subtiel. Er is geen specifiek harde of zachte oppervlakte te ontwaren. Het zijn met name zachte, subtiele oppervlaktes en lijnen die de volumes definiëren. De styling kenmerkt zich door de kwaliteit van de surfacing, die door sterke volumetrische contrasten relatief rijke en harmonieuze reflecties creëert. De wielkasten zijn voorzichtig gespierd en de afgeknotte achterzijde verwijst naar de Giulia TZ.

De Junior heeft aan de voorkant een veel sterkere identiteit - met name bestaande uit het Alfa grille-element, een van de bekendste en meest herkenbare signaturen in de autowereld. Voor Alfa Romeo was het doel om op een nieuwe manier de grille te interpreteren. De instapversie heeft het Alfa Romeo-opschrift in het midden van het schild, terwijl de sportieve Veloce het Biscione-logo draagt ​​met het kruissymbool van Milaan. Een noviteit voor het merk. De finesse is echter ver te zoeken. Het geheel oogt plat en zeer rudimentair. Verder zijn ‘3+3’-koplampen toegepast. Opnieuw, weinig vernieuwend en binnen het vormspectrum tamelijk grofstoffelijk uitgevoerd.

De contrasterende zwarte spoiler over de volledige breedte van de auto, met daarin driepuntskoplampen, benadrukt de afgeknotte achterkant. Van achteren gezien heeft de Junior brede, gespierde flanken. De achterruit die op de flanken ligt, ook een zachte referentie aan de eerder genoemde TZ, accentueert dit gevoel van kracht en benadrukt grafisch delicaat de beweging van de achterspatborden.

De Junior is een stap in de juiste richting, maar het ontwerp is charismatisch, noch elegant, rank en slank. De auto mist Italiaanse flamboyance en moderniteit. 

Junior is nog 156

Design is dé bestaansreden van Alfa Romeo. Met de Junior heeft het dan wel een minder slap ontwerp in handen, maar het fraaie evenwicht dat de 156 typeerde - evenals de atletische gestalte van diens fraaie carrosserie – ontbreekt nog. De Italianen beweren verder stellig dat de Junior geen retro-design kenmerken heeft, maar juist een eerbetoon aan de toekomst is. Helaas: echt verfrissend is hij niet. Een moderne interpretatie van de juiste Alfa Romeo-excentriciteit zou de basis zijn geweest voor een nog veel relevantere creatie.