De Tweeling: Renault Trafic - Tata Winger

Bestel- en bedrijfswagens zijn auto's die veelal een langere levenscyclus hebben dan reguliere personenauto. De eerste generatie Renault Trafic is een prima voorbeeld van een besteller met een zeer lange adem. De auto verscheen in 1980 voor het eerst op de markt als opvolger van de eind jaren zeventig sterk op leeftijd geraakte Estafette, een busje dat het in Europa maar liefst 21 jaar uit wist te houden. Eenzelfde levensloop had Renault voor de Trafic in gedachten.

De in 1980 verschenen Trafic werd in 1989 gemoderniseerd en verloor met de lancering van de Trafic Phase II zijn karakteristieke ietwat uit de neus priemende grille. De Phase II werd vervolgens in 1994 onder handen genomen, om het als Phase III nog tot 2000 uit te houden (foto 2 en 3). De praktische Fransman was natuurlijk leverbaar in een eindeloze hoeveelheid configuraties, van pure bestel- tot volwaardige personenversies, met voor-, achter- of vierwielaandrijving en er bestond zelfs een pick-upvariant.

Door de jaren heen toonden diverse fabrikanten interesse in de Trafic. Vanaf 1997 leverden Opel en Vauxhall de auto als Arena (foto 4) en in onder andere Brazilië werd de auto door Chevrolet als Trafic en later als Spacevan geleverd. De vooral in Maleisië en Thailand actieve fabrikant Inokom had met de vanaf 1999 in licentie gebouwde Trafic, de Permas, zelfs zijn eerste auto op de menukaart staan. Nog een opvallend Trafic-derivaat vinden we in de Verenigde Staten. Camperfabrikant Winnebago leverde vanaf 1983 namelijk de LeSharo, een gigantische kampeerauto op basis van de Franse bus (foto 5).

Dan is er het Indiase Tata Motors, dat bij Renault aanklopte om vervolgens in 2007 de Winger te lanceren, een in licentie gebouwde Trafic die nog altijd te koop is. Tata levert de Winger als bestelbus, als ambulance, als schooltaxi en als reguliere personenbus (Dicor). De Winger is gebaseerd op de Trafic Phase III en heeft dus de meest moderne interpretatie van het Trafic-front. Afhankelijk van de gekozen versie bieden de personenversies plaats aan negen tot dertien passagiers. Anno 2007 ging Tata er prat op dat elke stoel was uitgerust met opberggleuven voor tijdschriften.

Opvallend gegeven: Tata legt een turboloze 2,0-liter diesel in de neus van de basisversies van de Winger, een eigen krachtbron, die dus niet afkomstig is van de planken van Renault. Hoger op de ladder staan een 90 pk sterke variant van dezelfde 2.0, die wél met een turbo is uitgerust. De topversies beschikken over een 100 pk en 190 Nm sterke 2.2 diesel.

Detail: ogenschijnlijk lukraak geplaatste en net niet helemaal recht zittende ventilatieroostertjes. Let wel: moederbedrijf Tata Motors is dezelfde kolos die ook Jaguar Land Rover in handen heeft.

Prachtig detail zijn de getuigschriften van onder andere ziekenhuizen waarmee Tata Motors op zijn website vol trots tracht aan te tonen dat de Winger naar tevredenheid presteert:

​

Graag willen we je wijzen op de ronduit indrukwekkende commercial waarmee Tata zijn Winger op televisie aanprijst: