De Honda Ridgeline mocht nooit meedoen met de stoere jongens - In het Wild

De Honda Ridgeline verscheen in 2005 op de markt als Honda’s antwoord op de bovengenoemde Amerikaanse modellen, maar ook op alternatieven als de Toyota Tundra. Net als die Tundra was de Ridgeline ondanks zijn Japanse merknaam in alles een Amerikaans product, voor en door de Amerikanen ontwikkeld en ook in die regio gebouwd, om precies te zijn in Canada. Dat Honda met zo’n voertuig wilde komen, is verre van gek. Pick-up-trucks waren ook toen al niet aan te slepen in de VS, dus daar valt simpelweg veel te halen.

Honda wilde het echter anders doen dan de rest. Waar een pick-up doorgaans op een body-on-frame-product is, dus met een separaat chassis, werd de Ridgeline opgebouwd als een personenauto. Deze pick-up had dus een zelfdragende carrosserie, een dwarsgeplaatste V6 (in plaats van een V8) en een laadbak die visueel en technisch integraal onderdeel uitmaakte van het koetswerk.

Eerlijk is eerlijk: op papier is dit best een goed idee. Het aparte chassis is zwaar en vreet ruimte, terwijl een groot deel van de Amerikaanse pick-upkopers zo’n ‘truck’ zelden voor het echt zware werk gebruikt. Vergelijk het met het bezit van een Land Rover in Nederland: je gaat daarmee zelden de blubber in, maar het is gaaf dat het kán. De Ridgeline had een bijzonder ruim interieur en beschikte als belangrijke bonus zelfs over een grote ‘kofferbak’ onder de laadvloer, waarmee de in pick-ups vaak zo gemiste afgesloten laadruimte hier toch gewoon present was. Ideaal, toch?

Ja, maar alleen in theorie. De Ridgeline vond maar mondjesmaat kopers en is in de Amerikaanse ‘truckscene’ het mikpunt van spot, want dit is immers geen ‘echte’ truck. Een trekgewicht van omgerekend bijna 2.300 kg is voor Europese begrippen heel wat, maar een F150 kon zelfs twintig jaar geleden al bijna het dubbele aan. In Nederland is de Ridgeline al helemaal een zeldzaamheid. Hij is hier nooit geleverd en wordt zelden geïmporteerd, maar dit exemplaar uit 2007 is één van de uitzonderingen. De auto staat er snaarstrak bij en is niet alleen voorzien van een ongebruikelijke kleur, maar tevens van fijne accessoires als een bullbar, dakdragers en treeplanken. Daarmee is het wat ons betreft een meer dan leuke verschijning, die temidden van het Nederlandse hatchback-grut bovendien wel degelijk erg indrukwekkend oogt. Eens?