Afgestoft: Opel Signum

Hoe je de Signum ook benadert, opmerkelijk is hij. Om te beginnen is het een hatchback, wat bij 'premium' D- en E-segmenters nogal ongebruikelijk is. Daarnaast is de Signum feitelijk een Opel Vectra van de derde generatie, wat aan de voorzijde ook duidelijk is te zien. Verder naar achteren worden de verschillen snel groter. Om extra beenruimte voor de achterpassagiers te creëren, gaf Opel de Signum de langere wielbasis van de stationwagonversie van de Vectra mee. De grotere overhang van die auto ontbrak echter, terwijl het voor een 'wagon' zo kenmerkende extra zijruitje werd vervangen door een nogal dikke C-stijl. De achterzijde werd voorzien van vierkante, stoere lichtunits in de stijl van de koplampen en - bij de dikkere uitvoeringen althans - uitlaten aan beide kanten. Op motorisch vlak deed de Signum niet uit de hoogte: ook de beschaafde 1.8 en de 2.2 DTi behoorden tot de mogelijkheden. Wie zo veel mogelijk vermogen wenste, kon opteren voor de V6-benzine- en -dieselmotoren die ook de krachtigste Vectra's van die dagen van kracht voorzagen.

Binnenin kwam het premiumgevoel vooral van de achterbank, die zich in de Signum eerder liet omschrijven als 'twee losse stoelen'. Tussen die twee riante zetels monteerde Opel indien gewenst zelfs een koelbox, wellicht om de champagne op temperatuur te houden. Voor de bestuurder veranderde er niet veel aan het Vectra-dashboard, al zijn Signums vaker dan Vectra's voorzien van al het lekkers dat Opel destijds te bieden had.

De Signum werd geen succes, reden voor Opel om één van de grootste hatchbacks ooit geen opvolger te gunnen. Vectra-opvolger Insignia heeft eveneens premium-ambities, maar moet die waarmaken zonder opmerkelijke carrosserievariant. Zou jij graag zien hoe een ingekorte versie van de nieuwe Insignia Sports Tourer eruit zou zien, of is het maar goed dat dit unieke concept geen navolging kreeg?