Toyota Land Cruiser (2017) - Test

De Toyota Land Cruiser draait al ruim 65 jaar mee, al ging het model in de beginjaren nog als BJ door het leven en deed de naam Land Cruiser pas drie jaar na de introductie zijn intrede. In al die tijd is er veel veranderd, maar ook veel hetzelfde gebleven. Nog altijd staat de Land Cruiser op een ladderchassis en heeft hij een starre achteras. Achterhaald? Als het om een comfortabele personenauto zou gaan absoluut, maar als doorgewinterde 4x4-liefheber wil je niet anders. Zo'n 'body on frame'-constructie zorgt namelijk niet alleen voor een ongekende stijfheid van de auto, maar is ook nagenoeg onverwoestbaar. Niet zo gek dus dat de Land Cruiser de favoriete terreinwagen is in gebieden waar het asfalt niet zo glad is als bij ons. Als het er überhaupt al ligt.

Ook al heeft Toyota het zelf over een compleet nieuw model, de nieuwste generatie Land Cruiser is feitelijk een grondige doorontwikkeling van de vorige, die in 2009 op de markt kwam. Buiten Nederland wordt nog 'Prado' aan de naam toegevoegd. Het nieuwe front ziet er een stuk strakker uit dan voorheen. De motorkap heeft een inkeping in het midden gekregen voor een beter overzicht vanuit de cabine. Aan de zijkant zijn de verschillen minimaal en ook de achterzijde werd slechts licht bijgepunt. Binnenin treffen we een nieuw dashboard, dat eveneens een herziene, mooier uitgevoerde versie van zijn voorganger blijkt te zijn. Verwacht geen topmaterialen en frivool design; een Land Cruiser is weliswaar luxe en mooi afgewerkt, maar als het erop aankomt, is het nog altijd een noest werkpaard. Daarin zit je niet te wachten op priegelknopjes, maar moet de bediening van alle functies logisch en doeltreffend zijn. Dat verklaart de relatief grote bedieningsknoppen.

Op motorgebied valt er niet veel (meer) te kiezen: alleen de 2.8-viercilinderdiesel van 177 pk is bij ons leverbaar. Dat is een prima motor, die lekker veel koppel levert bij lage toerentallen – vanaf 1.600 tpm staan alle 450 newtonmeters paraat – en dat is wel zo prettig als je in het terrein bezig bent.

AL HONDERD JAAR HETZELFDE

Met de Land Cruiser is het een beetje als bijdie andere legendarische 4x4, de Mercedes G-klasse: in de basis is alles al honderd jaar hetzelfde, maar door de jaren heen is de techniek steeds verder bijgeslepen. Zat je vroeger tijdens het terreinrijden te klungelen met pookjes, schuifjes en knoppen voor de lage gearing en de differentieelsperren (soms moest je hiervoor zelfs de auto uit), al die functies zijn nu ondergebracht in een paar toetsen en een draaiknop. Hiermee bedien je bijvoorbeeld het Multi Terrain System, waarmee je de elektronica laat weten wat er onder de wielen doorrolt.

We proberen de Land Cruiser uit op het 4x4-parcours van Beekse Bergen en dat betekent modder en zand, waar een beetje wielspin geen kwaad kan. Zonder extra elektronische hulp komt de Japanse terreinreus al best ver, maar op een gegeven moment zorgt het wagengewicht van ruim 2,2 ton, de limiet van bodemspeling en hellingshoek of een combinatie van die factoren ervoor dat je niet verder kunt. De eerste troeven die je kunt inzetten, zijn de 'diff locks'; met een knop op het dashboard kun je het midden- en/of achterdifferentieel vastzetten. Hierdoor staan er geen wielen meer in het luchtledige te malen, maar gaat er ook aandrijfkracht naar de wielen die meer weerstand krijgen te verduren. Op deze manier sleurt de Land Cruiser zichzelf met twee vingers in de neus een steile, hobbelige helling op die daarvoor nog een onneembare horde was. Mocht je écht serieus vastlopen, dan is er nog een laatste uitvluchtmogelijkheid: Crawl Control. Druk de knop in, kies één van de gewenste vijf snelheden, haal je voet van de rem en de auto gaat zelf op zoek naar de laatste restjes beschikbare grip onder zijn wielen. Het mechaniek ratelt – per wiel wordt aandrijf- of remkracht toebedeeld – de auto schudt en bonkt, maar uiteindelijk weet de Land Cruiser zichzelf en zijn bestuurder uit situaties te bevrijden die volkomen uitzichtloos leken. En als zelfs Crawl Control je niet meer kan redden, is er altijd nog de lier …

BINNEN DE PERKEN

De Toyota Land Cruiser zal met zijn ladderchassis onroad moeten toegeven op concurrenten met onafhankelijke wielophanging, zoals de Land Rover Discovery. Dankzij het (optionele) Kinetic Dynamic Suspension Control, dat werkt met adaptieve stabilisatorstangen aan de voor- en achterzijde, blijft het overhellen in de bochten echter binnen de perken. In het terrein zorgt de hydrauliek ervoor dat de stabilisatoren veel 'losser' zijn, waardoor de veerwegen optimaal kunnen worden benut en 'zwevende' wielen naar de grond worden gedrukt. Overigens rijden we daar op normale banden; de mogelijkheden worden natuurlijk nog groter als je echte terreinbanden monteert. Heeft de Land Cruiser directe concurrenten? Niet veel. De enige die ook een ladderchassis heeft, is de Mitsubishi Pajero, maar die kost bijna € 120.000 en heeft geen permanente vierwielaandrijving. De Land Rover Discovery 2.0 TD4 is qua prijsstelling en specificaties een serieuzere tegenstrever en ook zeker geen amateur in de blubber. Op het asfalt is het de fijnere auto, want hij heeft geen ladderchassis. Wie echter een luxe, solide en bijna onverwoestbare terreinwagen zoekt, is met de Land Cruiser het beste bediend.