Test: Jaguar F-type SVR (2016)

Oorverdovend. Dat is de term die het meeste van toepassing is op een in volle vaart aanstormende Jaguar F-Type SVR. Een nieuw uitlaatsysteem van titanium en Inconel, dat ook in de F1 wordt gebruikt, zorgt volgens het persbericht voor 'een doelgerichter uitlaatgeluid met een harder randje'. Engelse humor, want doelgericht was de herrie van een F-Type altijd al. Als de kleppen in de uitlaat open zijn, overstemt de SVR zijn mindere broeders echter duidelijk. En het is niet alleen het volume op zich, maar vooral ook de veelheid aan klanken die de machtige 5,0-liter V8 met mechanische compressor uitbraakt, die het geheel zo indrukwekkend THEATER maakt. Gehamer bij accelereren en geplof en geknetter bij gas los. Rijdend in een Convertible, tussen de bergen in het noordoosten van Spanje is het één en al theater en sensatie. Dit is rijbeleving op hoog niveau en dat komt niet alleen door het geluid, maar ook door de snelheid waarmee de sterkste in serie gebouwde Jaguar ooit zichzelf naar voren lanceert. Dankzij de mechanische compressor is er geen moment vertraging tussen het moment van gasgeven en de daadwerkelijke sprong voorwaarts. En die sprong is in elk van de acht versnellingen heftig. Schijnbaar zonder moeite loopt de snelheidsmeter op en zelfs een klein stukje vol gas resulteert al in het bereiken en overschrijden van om het even welke snelheidslimiet. En reken maar dat de lokale politie je in de smiezen krijgt met al dat lawaai. Toch is de V8 dermate soepel dat ook rustig rijden prima aan 'm besteed is. De achttraps volautomaat van ZF schakelt zijdezacht en haast onmerkbaar, maar als het tempo omhoog gaat snel en alert. Alleen op een circuit blijkt de transmissie langzamer te zijn dan dubbele koppelings-automaten. Vaak kom je daar echter niet, zeker niet met een Convertible.

BINNENWEGEN

Nee, het zijn vooral de bochtige binnenwegen waarop de F-Type zich thuisvoelt en daar vermaakt de SVR zich als geen ander. Vierwielaandrijving is verplicht, maar dat maakt 'm niet veilig of saai. Door de voorste anti-rollbar wat softer af te stellen en de achterste juist wat stijver, draait de neus gemakkelijker naar binnen. Even voel je het tamelijk forse gewicht van 1.722 kilo naar de buitenste wielen gaan, maar dan draait de auto toch. Daarna is het een kwestie van zoveel gasgeven als de situatie toelaat. De meeste kracht gaat naar het buitenste achterwiel en zo 'zet' de auto zich op het gas de bocht om. Eventuele zijstappen van de achterkant vang je moeiteloos op, de besturing is zuiver en het chassis geeft genoeg informatie door zodat dergelijke escapades niet eng zijn, maar spannend en vermakelijk. Keramische remschijven zijn echter wel aan te raden. Ze kosten ruim € 8.000, maar gezien het gewicht van de auto en de snelheden die de SVR in korte tijd bereikt, is de consistentere werking ervan wel wenselijk.

GENIETEN

Nu de prijzen toch ter sprake zijn gekomen: de SVR is bepaald geen goedkope auto. Als Convertible kost hij minimaal € 206.850. Enerzijds is dat heel veel geld, anderzijds kosten auto's als een Porsche 911 Turbo of Audi R8 V10 zeker € 20.000 meer. Daar staat dan weer wel tegenover dat het interieur van de F-Type van iets mindere kwaliteit is. De lederen bekleding is prachtig, maar het instrumentarium voor je neus en het stuurwiel zijn naar moderne maatstaven weinig subtiel. Bovendien is de zitpositie wat te hoog. Maar soit, voor € 20.000 mag er wat te klagen zijn. Dit is toch al geen auto die je objectief moet proberen te verdedigen. Dit is een auto om gewoon van te genieten. En als je in een buurt woont met autoliefhebbers, dan genieten die allemaal gratis mee ...