Ford Ka+ (2015) - Test

Per afzetmarkt willen modellen nog weleens verschillen. In Brazilië maakt men het helemaal bont, want specifiek voor dat land schroeven merken als Chevrolet en Hyundai modellen in elkaar die je nergens anders tegen zult komen. Ook Ford doet daar aan mee. Sterker nog, net als Chevrolet doet het dat al zo'n veertig jaar. Een blik in de showroom van een Braziliaanse Ford-dealer zorgde tot voor kort voor verwarring. Naast een Fiesta Sedan vond je er tot vorig jaar een verbouwde, verzaagde en eindeloos gefacelifte versie van de eerste generatie Ka! Heb je je net over het feit heen gezet dat men in het Zuid-Amerikaanse land voornamelijk op ethanol of een mix daarvan met benzine rijdt, word je geconfronteerd met dat soort modelletjes. Vorig jaar mocht de oer-Ka na 17 jaar eindelijk met pensioen. Z'n opvolger draagt een voor ons bekende naam, maar lijkt in de verste verte niet op de hip getekende Ka die je zo op het Nederlandse asfalt tegenkomt. Nee. In plaats daarvan heeft 'Ford do Brasil' een modelletje getekend dat prima past bij de Chevrolets Onix, Volkswagens Fox en nieuwe Fiats Uno waarmee het Braziliaanse wegennet is bezaaid. Soberder dan 'onze' kekke Kinetic-Ka, maar per maand weet Ford er wel mooi 7.000 exemplaren te slijten. Dat is slechts een handjevol minder dan de immens populaire Fox. Om uit te vogelen waar alle heisa over gaat, hebben we ons maar ondergedompeld in de nuchterheid die alcoholist Novo Ka ons schijnt te kunnen bieden.

Ethanol

Brazilië is het enige land ter wereld waar zo'n negentig procent van de auto's op ethanol rijdt. Diesel is verboden in personenauto's. Speciaal ontwikkelde Flex-motoren moeten zowel benzine als alcohol kunnen verbranden, en je kunt het prima door elkaar gooien. Ethanol kost ongeveer de helft van benzine en je krachtbron perst er net een paar pk's en Nm's extra mee uit. Het verbruik ligt iets hoger. Voor de Ka heeft Ford twee motoren in de aanbieding. Een nieuwe 1.0 driecilinder die het op ethanol tot 85 pk schopt, en een oudere 1.5 liter viercilinder met 105-110 pk. Vandaag heeft Ford voor ons de turboloze driepitter in de aanbieding, de absolute favoriet van de Ka-kopers.

De eerste ontmoeting met de nieuwe Ka is een beetje ongemakkelijk, alsof iemand je zegt te kennen maar je geen idee hebt wie je tegenover je hebt. Met z'n lengte van 3,88 meter is Fords instapper liefst 27 centimeter langer dan onze Ka en komt –ie zelfs in de buurt van grote broer Fiesta. De ruimte komt geheel ten goede aan de achterpassagiers, want zelfs met de bestuurdersstoel in standje lounge is het er voor de gemiddelde Europeaan prima uit te houden. Het bestaan van lange benen gaat wel ten koste van je winkelgedrag, want met 257 liter is de bagageruimte niet erg riant. Eenmaal voorin is het een feest van herkenning. De verwantschap met de rest van de Ford-familie is vooral op de middenconsole te zien. We rijden de basisversie, de SE, die niet is overgeslagen toen de voorzieningen werden uitgedeeld. Elektrisch bedienbare ramen voor zijn standaard, achter moet je in alle uitvoeringen slingeren. Airco is standaard, hetzelfde geldt voor een audiosysteem mét usb-aansluiting en een vernuftige vondst voor het bevestigen van je smartphone op het dashboard. De knoppen en schuifjes voelen allemaal degelijk aan, al is de rest van de cockpit – niet verrassend – opgebouwd uit het harde krasgevoelig plastic dat Dacia ook in z'n Sandero schroeft. Wel is het geheel vrij van piepjes en kraakjes, met de kapotgereden Braziliaanse wegen in gedachten is dat een hele prestatie.

Nog niet naar Europa

De driecilinder – familie van de 1.0 Ecoboost – weet aardig met de zo'n 1.000 kilo wegende Ka om te gaan. In de lagere toerentallen is het stevig trappen om vaart te maken, maar eenmaal boven de 2.500 tpm, wordt het blokje wakker. Het maakt van de kleine Ford geen racemonster – zeker niet in de heuvels – maar in de stad kom je uitstekend met het verkeer mee. De dappere driepitter is op de snelweg goed hoorbaar en terugschakelen is een vereiste bij inhaalacties, maar wie geen haast heeft kan er prima mee uit de voeten. Het stevige stuurwiel ligt prettig in de hand, maar de bediening van de Ka laat zich het beste omschrijven als neutraal. Kenmerkende Ford-scherpte is hem vreemd, maar je hebt voldoende door wat er zich onder je afspeelt. En dat is nogal wat. Gaten en kuilen – probeer ze maar eens te ontwijken – worden voor een auto van dit kaliber zeer volwassen verwerkt. Natuurlijk krijg je soms nog een flinke opdonder, maar de stevige demping zorgt ervoor dat je niet teveel door elkaar wordt geschud. Waan je je Ayrton Senna en begin je aan het omzeilen van obstakels, dan vervolgt de Ka zonder fratsen of hellen z'n nieuwe koers. Het zicht rondom is dankzij de grote spiegels en het grote glasoppervlak dik voor elkaar, al is de C-stijl iets te aanwezig.

Ford is er nog niet uit of deze Ka naar Europa komt. Wel was de eerste reactie dat het niet uit te sluiten valt, al zou de auto niet als opvolger van onze Ka gezien moeten worden. Dat is het dan ook niet. Deze zonnige Ka is een no-nonsense model dat zich tussen het A- en B-segment lijkt te willen nestelen. Althans, wat ruimte en gemak betreft. Ons advies aan Ford: haal hem zo snel mogelijk naar Nederland en plak er een budgetprijs op. Laat het Daciaatje pesten maar beginnen.