Volvo V50 2.4 (2006)

autoreview

17 september 2016 om 09:11

Uitvoering	V50 2.4
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2006
Jaar van aanschaf	2016
KM-stand bij aanschaf	107.500 km
KM-stand laatst	116.000 km

V50 2.4 momentum 2006

108.200 km
17 september 2016

Mijn eerste Volvo was een 740 estate, een 2.3 vierpitter op lpg. Deze kreeg ik in 2006. Ik was nog jong, begin 20. Ik kon hem voor weinig van mijn vader overnemen.
Ik heb er bijna 3 jaar en zo'n 140.000km in gereden.
In die tijd raakte ik steeds meer besmet met het Volvo virus. Ik las me in op internet en bezocht en sprak mensen met hetzelfde virus.
In 2009 wilde ik wat anders, wat nieuwers. De 740 had tenslotte zijn sporen ook al wel verdient met 514.000 km op de klok. Maar het móest natuurlijk wel een Volvo worden. Het werd een 2002 V40 phase II 1.9 turbodiesel. Alles erop en eraan.

We schrijven inmiddels 2016. Zeven jaar en twee ton aan kilometers verder is ook de V40 ingeruild. Met 350.000 km op de klok begonnen er toch wat dure reparaties aan te komen. Ook ben ik minder gaan rijden dus een diesel is financieel ook overbodig geworden.

Mijn keus was snel gemaakt. Het formaat van de oude V40 was voor mij prima dus het zou een V50 gaan worden. En benzine dus. Maar het liefst zonder verlies aan koppel want de caravan moet ook mee in de zomer!
En als ik dan mocht kiezen, dan de 2.4 liter vijfpitter. Dat betekende automatisch dat het een V50 zou worden uit de eerste helft van de modeljaren want de laatste jaren is hij niet meer geleverd als 2.4.
En de gezochte vond ik vrij snel bij Svala in Haarlem.
Ben al jaren, sinds de 740, klant bij Svala in Weesp en ben daar zeer tevreden. Ik ben bewust naar de officiële Volvo dealer gegaan. Auto's die daar ter inruil worden aangeboden worden eerst kritisch bekeken en gekeurd. Voldoen ze aan de eisen van Volvo dan mogen ze als occasion bij de dealer te koop staan, voldoen ze niet dan gaan ze via het handelarencirquit de deur uit.
Je betaalt misschien iets meer maar je hebt wel iets meer zekerheid over de kwaliteit van de auto.

En dit is hem dus geworden. De Volvo V50 2.4 uit 2006. Nog maar net een ton gelopen dus die kan nog wel even vooruit. En hoge kilometerstanden ben ik niet meer bang voor.
Optisch is 'ie helemaal af voor mij. Mooie "two tone" Spider velgen in 17", een dakspoiler achterop. Geen schade of andere rare zaken. Je ziet dat de vorige eigenaar er zuinig op geweest is.

140 pk en 220nm koppel. Vooral dat laatste is voor mij belangrijk. De caravan, overigens maar een goeie 900 kilo maar toch, moet wel soepel mee kunnen de Alpen over bijvoorbeeld. Maximaal trekgewicht is overigens 1500 kilo.

De 2.4 is er ook in een 170 pk versie, echter merk je die 30 extra paarden pas op in de hogere toeren. Aangezien ik geen racer ben zal ik daar dus niet heel veel zitten en zal de 140 pk versie voldoen.

Van binnen is het strak, netjes en opgeruimd. Het vele zwart van de bekleding is wat saai maar de (echte) aluminium delen van het instrumentenpaneel en de deurgrepen maken het wel af.
De stoelen zitten heerlijk. Van voren en van achteren in hoogte verstelbaar, goede zijdelingse steun. Ik mis alleen wel de stoelverwarming, of liever gezegd die gá ik nog missen. Zowel in de 740 als in de V40 had ik die wel.
Voor de rest voorzien van High Performance audio (stukken beter dan de gelijknamige audio in de V40), cruise control, climate control en DTSC. Dat laatste is het stabiliteits- en tractieregelsyteem. Ook heeft de dealer mijn Parrot carkit omgebouwd vanuit de oude V40 in deze V50.

Qua ruimte is het voor mij goed te doen. Niet heel veel groter dan de V40. Ietsjes meer beenruimte zowel voorin als achterin maar vooral achterin houdt het nog niet echt over. Zelf ben ik 1.88m en ik kan prima zitten voorin. Genoeg been- en hoofdruimte. Achterin is de hoofdruimte prima maar echt lekker "achter mijzelf zitten" is het niet. Bagageruimte is ook niet de ruimste in z'n klasse maar voldoende. Wel fijn is de vlakke laadvloer. Bij de V40 lag de vloer lager dan de onderkant van de achterklep. Je moest de bagage dus altijd over een drempel tillen en kon het er niet zo in of uit schuiven.

Inmiddels heb ik de eerste 700 kilometer erop zitten. Als je uit een diesel komt en overstap op een 2.4 liter vijfpitter op benzine dan is de eerste keer tanken wel even slikken. En dat zal de volgende keer en die keer daarna ook nog wel zo zijn. Gelukkig maakt het verschil in wegenbelasting een hoop goed.
Verbruik ligt nu na deze eerste 700 kilometer, waarvan zowel stads- en fileverkeer maar ook stukken snelweg, op een gemiddelde van 8.4 liter op 100km. Daarmee ben ik niet ontevreden met deze motor.
De motor zelf voelt nog wat lui. Komt vast ook doordat het een atmosferische motor is en geen turbo. Maar wanneer je hem een beetje de sporen geeft dan gaat hij als de brandweer. En dat geluid erbij... fenomenaal! Die zo geroemde vijfcilinder roffel geeft je het gevoel in een veel grotere auto op pad te zijn.
De auto ligt heerlijk strak op de weg. Op harde klinkerwegen merk je wel dat er 17" velgen onder liggen. Overigens stuitert het ook weer niet zo hard dat het oncomfortabel wordt. Besturing voelt redelijk duidelijk, je voelt goed wat de auto doet.

De auto is ook heerlijk stil (behalve wanneer je de vijfpitter de sporen geeft;) ). Zeker in vergelijking met die oude diesel V40. De Michelins die eronder liggen zijn alles behalve stil overigens. Dat zullen andere banden worden als ze op zijn. Wel wat windruis bij de A-stijlen bij de snelheden boven 100km/u.

De eerste indrukken zijn dus positief voor mij. Over een paar duizend kilometer zal ik deze review verder aanvullen.

Update

112.500 km
14 december 2016

Inmiddels zijn we drie maanden en 5000 km verder. Best veel kilometers in korte tijd voor een benzineauto maar gelukkig was deze situatie tijdelijk.
De V50 bevalt me ontzettend goed. Nog geen echte problemen gehad. Het enige wat (onder garantie) is vervangen zijn de deur- en kofferbakrubbers. Deze waren uitgedroogd en lieten vocht door. Netjes door de dealer afgehandeld!

Ik weet dat ik in het begin heb geschreven dat ik de 140pk voldoende vond maar toch kriebelt het... komend jaar zal ik hem denk ik toch terug laten brengen naar de oorsprong van dit blok, 170 pk.

Voor de rest rijdt de wagen voortreffelijk. De motor voelt en klinkt fantastisch. Je hebt echt het gevoel met een grotere auto op pad te zijn dan werkelijk het geval is. Ondanks dat het niet de ruimste in z'n klasse is heeft hij voldoende ruimte voor mij. Wanneer je de achterbank plat gooit heb je ook echt een compleet vlakke laadvloer, van achterbumper tot achterkant van de voorstoelen kan je je goederen zo doorschuiven.

Mijn vorige auto was een V40 uit 2002, weliswaar een diesel maar wel met sportonderstel vanaf fabriek. En dat mis ik wel eens. Ondanks dat de V50 echt wel een goede wegligging heeft vind ik dat hij wel wat tordeert en helt in snelle bochten. Inmiddels heb ik een originele Volvo veerpootbrug gemonteerd en dit scheelt een hoop. Tijdens het normale woon- werk fileverkeer merk je er niets van maar wanneer je even lekker gaat sturen, iets waartoe deze motor wel uitnodigt, merk je dat het allemaal net wat strakker gaat door die veerpootbrug.

Qua verbruik doet ie wat je mag verwachten van een 2.4 liter 5 cilinder. Hij lust best een slokje. De eerste tijd deed hij gemiddeld zo'n 8,6 liter per 100 km. De laatste 6 tankbeurten heb ik er euro 98 ingedaan ipv euro 95. De enige aanbieder van echte 98 is BP met de Ultimate. Het verbruik is gedaald naar een gemiddelde van 8,13 liter per 100km. Ook loopt de motor geraffineerder op de 98. Het kost wat meer maar hij doet dus iets langer met een tank dus een deel van de hogere brandstofprijs verdient hij terug. Daarbij komt ook nog dat ik 98 ben gaan tanken in dezelfde tijd dat ook de winterbanden eronder zijn gegaan dus mogelijk dat het gemiddelde nog iets daalt wanneer komend voorjaar de zomerschoenen er weer onder gaan.
Benieuwd wat het verbruik doet komende zomer als de caravan er achter gaat richting Noorwegen.

Verder op dit moment weinig meer te melden. Dik tevreden!

Na de winter

116.000 km
19 maart 2017

Inmiddels hebben we de winterbanden periode weer achter ons. De zomerwielen zijn er deze week weer op gegaan.
De V50 heeft mij de afgelopen maanden niet in de steek gelaten. Wel zijn er, gelukkig onder garantie, twee wiellagers vervangen (LV en RA), deze gingen binnen 2000 km na elkaar stuk. Een beetje speurwerk leert mij dat wiellagers vaker aan de beurt zijn bij de V50. Laten we hopen dat ik het nu weer achter de rug heb dan.

Zoals genoemd zitten de zomerbanden er weer onder. In de winter met de V50 naar Winterberg in Duitsland geweest. Heerlijk over de autobahn gegaan. Er lag geen sneeuw op en rond de snelwegen en de temperatuur lag een paar graden boven 0. Veilig en met het grootste gemak en comfort 200km per uur kunnen rijden. De grote motor is daarbij zeer aangenaam. Zonder problemen naar de hoge snelheden en daar blijft het toerental zeer aangenaam. Geen herrie aan boord, cruise control erop en heerlijk zoeven.

Inmiddels ben ik, na de overstap vanuit een redelijk zuinige diesel, wel gewend aan het verbruik en de kosten van benzine. Ik tank nog steeds BP Ultimate 98 in de V50. Ondanks de winterbanden toch een gemiddeld verbruik gehouden van zo'n 8,7 liter per 100km. Nu zijn de winterbanden er al een halve tank af en ik zie het verbruik al weer langzaam dalen.
Benieuwd wat het gemiddelde verbruik is na een paar maanden op zomerbanden en op euro 98.
Wat mij wel opvalt is dat de auto een tankinhoud van 62 liter heeft en dat het brandstoflampje erg vroeg aan gaat. Als de wijzer helemaal onderaan staat, het lampje al even brandt en de boordcomputer aangeeft dat ik nog zo'n 70 km kan rijden gaat er toch maar ongeveer 52 liter in.
Maar goed, liever te vroeg tanken dan stranden langs de weg omdat hij aangeeft nog niet leeg te zijn maar het wel is...

Al met al weinig nieuws na deze winter. Absoluut nog geen moment spijt gehad en zeer tevreden over de keus voor de 2.4 vijfcilinder. Dat blijft echt een genot om mee te rijden.
Hopelijk voor de zomervakantie andere software erin en naar 180pk.

7,5