Volvo V50 2.0D Elan (2004)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | V50 2.0D Elan |
|---|---|
| Versnellingen | 6, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2004 |
| Jaar van aanschaf | 2004 |
| KM-stand bij aanschaf | 10 km |
| KM-stand laatst | 378.000 km |
Introductie en ervaring tot de 180.000 km.
*Ik heb er een bijzonder lang verhaal van gemaakt, dat heb je als je lang met een auto doet, maar wie benieuwd is naar het einde van het relaas, helemaal onderaan het afsluitende stuk.*
Allemaal leuk en aardig die reviews over de nieuwe auto’s met weinig tot geen ervaring, maar het leven van een Volvo begint pas na de 200.000 km zegt men wel eens. Nou gaat de teller van de V50 van mijn vader al snel die kant op. 175.000 km. Dus hoogtijd om eens te melden hoe hij zich de afgelopen 3 jaar en 9 maanden gehouden heeft. Oftewel, 175.000km. Rijdt hij nog steeds zo goed toen mijn vader en ik hem op 10 oktober 2004 de showroom uitreden, en is hij ons eigenlijk wel bevallen? En nog belangrijker voor kopers van een V50 ex-lease, wat zijn de plussen en minnen van een auto met bijna 2 ton op de klok.
Maar laten we bij het begin beginnen.
In 2004 liep het lease contract af van de Lancia Lybra SW van mijn vader. Dus tijd om een andere auto uit te zoeken. Het was erg simpel. Ik werkte bij een Volvo dealer als zaterdag baantje en mijn vader heeft geen drol verstand van auto’s. Het moest overigens wel een stationwagon zijn.
Ik koos dus een V50 2.0D. Nou, ook niet helemaal. Mijn vader had altijd wel een voorliefde voor Volvo. Zeker de V70 classic/ 850 Estate en de 240 heeft hij altijd erg mooi gevonden. Helaas viel de V70 classic buiten zijn leasebudget en is de Lancia op de oprit gekomen in het jaar 2000. Met de V40 had hij niet zoveel.
Ik had dus wel een flinke vinger in de pap en regelde ook een proefrit voor een weekend. Maar de keus was al bepaald. Ook omdat de Saab 9-3 Estate nog niet uit was en verder weinig moois in de markt was.
Voor de liefhebbers zal ik ook nog even melden welke V50 wij hebben. Wij hebben de Elan/ Kinetic uitvoering. Elan was het eerste jaar het tweede uitrusting niveau, later opgevolgd door de Kinetic. Wij hebben de geluidsinstallatie geüpgrade. Klinkt goed, maar niet zo strak als de Bose installatie uit de Lybra. Verder nog een regensensor, altijd gemakkelijk, en een trekhaak. Verder zat alles er op en eraan wat mijn vader wenste. Mijn vader wilde de auto wel een beetje ‘klassiek’ laten lijken door de lichte bekleding en het woodline. Verder maakt de Mistral green metallic de auto af. Nouja, achteraf vind hij de kleur helemaal niet mooi. Roestgroen noemt hij het. Ik zeg hier verder niks over.
De Volvo heeft een zakelijke uitstraling. Wij vinden de V50 een mooie auto met een krachtige uitstraling. Er staat wel een auto voor de deur maar… Met liefde kun je niet over de auto spreken. De Lybra was pure liefde waar je in reed. Mijn vader en ik zijn in de heilige overtuiging dat het een vrouw was. Nukkig, maar erg mooi. De Volvo is gewoon een ding. Net als een stofzuiger of een koffiezet apparaat. Liefhebbers van Lancia, Alfa of Jaguar begrijpen wat ik bedoel.
Wat erg bevalt aan de auto is de betrouwbaarheid. Hij heeft ons nog nooit laten staan. En een dealer bezoek is bij zeer hoge uitzondering nodig tussen de reguliere beurten door. Ik heb andere verhalen gelezen, maar onze V50 is erg betrouwbaar. Maar wat niet is kan nog komen. Maar tot nu toe is dit mij erg meegevallen.
Volgende plus is de motor. Een rammelend juweeltje. Hij is snel, krachtig en zuinig. De boordcomputer toont trots 5,8/100 km. Dat moet dus 1 op 17 zijn. Een computer is vaak wat overdreven. Maar laat het 1 op 16 zijn, niet onzuinig. Er zijn zuinigere diesels op de markt. Maar wij rijden niet met de auto om een zuinigheidstrofee te winnen. Wat wel een groot nadeel is, is de kleine tank inhoud. Na 650 km sta je weer bij de pomp…
En hoe snel is snel? Dit is een waarneming die voor iedereen kan verschillen. Je kunt met deze motor goed meekomen met de mannen van de autobahn. In Nederland het je plenty of power over om vlot in te voegen en op een 80 km/h weg zeer vlot een zondagrijder of trekker in te halen.
Maar, hij rammelt als een knikkerbak. Dat doet hij nu, en dat deed hij ook al toen wij hem de showroom uitreden. In het begin dacht ik: nieuwigheid, bij de 50.000 km dacht ik: Dat blok gaat de ton niet halen! Maar nee, hij ratelt nog steeds als een bezetene, en de dealer ziet geen reden tot paniek. Ik ook niet, hij verbruikt geen olie en de kracht opbouw is zeer goed. Die opbouw werd minder omdat wij ons wilden inzetten voor een groener milieu. Daarover later meer.
De versnellingbak is nog steeds erg goed. Wel moet er met iets meer kracht de pook worden beroerd, maar storend of vervelend is het allerminst. De achteruit zit op een vervelende plaats, maar dat went. Een piepje doet wel nog een waarschuwing dat je van plan bent de achteruit in te schakelen, maar veel helpt dat ook niet. Ik moest erg wennen aan een 6 bak. Meer omdat je vaak aan het poken bent. Met een goede bakverhouding, die er was in de Lybra, kan een 5 bak ook heel goed op een diesel met veel koppel. Maar ook deze gewenning heeft plaatsgevonden, en ik maal er niet meer om. De koppeling werkt overigens zonder klachten.
De remmen zijn altijd betrouwbaar geweest. Moet ook wel, maar toch. Wel hebben ze het zwaar als er zeer stevig geremd moet worden. Volgens mij is Volvo nooit nummer 1 geweest in het bouwen van sublieme remmen. Maar hierover weinig klachten.
De wegligging is uitstekend. Verwacht geen BMW aspiraties, maar een Audi moet wel lukken! Hij ligt als een blok op de weg en pas bij 180 km/h plus voel je aan de auto, dat het hard gaat. De bochten kunnen ook zeer snel genomen worden en om het DSTC lampje te laten branden moet je van heel goede huize komen. Het onderstel is top, en nog steeds.
Volvo’s zijn geen auto’s om mee te hoeken. Het comfort hoort met een grote C geschreven te worden. Laten we het C’tje maar klein houden. De auto is stoterig, maar doordoor wordt hij weer wat sportiever. Maar de stoelen zijn zo briljant, dat kunnen ze wel daar in Zweden, stoelen maken. Die dingen zitten goed, comfortabel en je zit fluitend een uurtje of 12 zonder dat ook maar een spiertje of zenuwtje heeft geprotesteerd. De auto is niet fluisterstil. Vooral de motor, daar is ie weer, is goed hoorbaar bij optrekken en versnellen. Op kruissnelheden is hij wel goed stil. Wel is de wind goed hoorbaar en wordt er ook vaak aan herinnerd dat er banden onder de auto zitten. Een hele geruststelling.
Zo zijn wel alweer aangeland op de bestuurderstoel. Alles is duidelijk en gemakkelijk te bedienen. En de zit is voortreffelijk. En de goede airco en verwarming maken het plaatje compleet. Het enige wat wij af en toe eens veranderen is de temperatuur van 21 naar 22 graden. Het systeem doet het perfect. Alles klopt aan deze auto. Top dus.
Een minpunt is dat de A stijl erg dik is. Mijn vader heeft tweemaal een aanrijding gehad op precies dezelfde plek. Hij reed heel langzaam een kruising op, en daar door bleef de auto van rechts in zijn dodenhoek. Geen grote schade aan de Volvo, maar toch vervelend en om rekening mee te houden. Ook ik heb last van de dikke A stijl.
Wat minder klopt is de binnenruimte, En helaas door het verstrijken van de kilometer zijn de bakjes niet groter geworden. Maar het went. Maar toch is de ruimte op de achterbank niet schikbarend weinig. Goed, verwacht geen Passat ruimte. Gemeten met de bestuurders stoel op de achterste stand is er weinig ruimte op de achterbank. Maar met een normale lengte en een goede zitpositie kan er echt wel een jong volwassene er goed achter zitten.
Een beter milieu begint bij jezelf. Dus hop, een roetfilter op de Volvo! In het begin merkte ik nog weinig van het filter. Vorig jaar richting Polen trok de auto golvend op van 120 naar de 160. Maar niet het gevoel dat hij minder snel is. 3 maanden geleden had ik de auto weer eens mee voor een serieus ritje. Even Duitsland in geweest en tot mijn verbazing haalt de V50 met moeite 200 km/h. Ik had al het idee dat hij trager was, maar het werd bevestigd. Zeker als je in het achterhoofd houdt dat de teller altijd iets optimistischer is. Ik schat in dat bij 190 de koek op is. Terwijl het boekje trots 210 toont! Ook heb ik dat al wel eens gehaald met de Volvo, en ik ging nog niet tot het gaatje.
Gemeld bij de dealer dat hij golvend versnelde in de 5 & 6 maar zij hadden niks gemerkt. Aha, natuurlijk, zij hebben het roetfilter zelf gepromoot en eronder geschroefd! Ik heb aan een monteur gevraagd (niet Volvo) of dat golvende en het niet halen van de topsnelheid wellicht aan het filter zal kunnen liggen. Na wat ‘milieuridder en dat doe je toch niet’ bleek het dus aan het filter te liggen. Weer wat wijzer.
Chippen heeft weinig zin, de weerstand is in het uitlaatsysteem te groot, en dat vind de turbo niet zo fijn. Wellicht is er een oplossing voor, anders laten we het maar zo. Tips zijn altijd welkom.
Maar los van de “roetfilter problematiek” rammelt de auto voor geen meter, los van de motor dan. Voelt alles nog solide aan en is er niets doorgezakt of versleten. Oké, alleen het hoesje van de versnellingpook is doorgesleten, en missen wij een dopje aan de binnenkant van de B-stijl. Verder weinig spannends. Dat houden wij ook graag zo.
Bezoek aan de dealer en schitteren in de Autoweek!
Twee weken terug merkte mijn vader op dat de auto meer herrie maakt. Het geluid kwam van rechtsachter. Toch zijn wij ermee naar Utrecht gereden, uurtje rijden. Toen wij de straat uitreden wist ik het al. Een wiellager was naar zijn grootje. Het geluid werdt gedrurende de reis steeds erger. Vooral bij de 110 km/h was er geen normaal gesprek meer mogelijk.
De volgende dag langs de dealer geweest en mijn vermoeden werd bevestigd. Een uurtje later was de Volvo weer de oude en wij 275,- armer. Onderdeel 159,- euro en 72,19 euro aan arbeid. En natuurlijk de BTW van 43,93 euro. Valt mee. Het was de hele naaf die vervangen werd.
De laatste tijd krijgen wij steeds vaker de melding dat de externe accuspanning laag is. De melding komt en gaat weer net zo snel. Dus nog even aanzien. Wel startte de auto wat moeilijker bij het koude winterweer begin dit jaar. De accu zal wel wat minder worden.
Verder is het ruitensproeivloeistof snel leeg. Of er een kleine lek in zit weet ik niet. Maar we moeten wel opvallend vaak bijvullen.
Ook heb ik twee ontdekkingen gedaan. De cruisecontrole activeren wij normaal met het '+' op het stuur maar het kan ook met de '-' knop. Vette shit!
Ten tweede heeft Volvo een gruwelijke misser begaan met het plaatsen van een knopje. Te weten: de knop om de achtermistlamp aan te zetten. Deze zit precies achter de rand van het stuur en totaal niet zichtbaar. Misser nummer 1!
Ja, de Volvo schittert in de Autoweek nummer 10 die nu in de winkels ligt! Met een vrolijk fotootje van mij erbij. Leuk deze waardering van Autoweek voor deze review. Ik wil niet zeggen dat ik het daar voor doe, maar het motiveert wel!
Tweehonderdduizend kilometer! Mei '09
Ja, het is zover. De Volvo heeft de magische grens bereikt van 200.000 km. En eigenlijk blijft de auto het goed doen. Het enige wat mij opviel is dat de auto begint te kraken. Wanneer een drempel stapvoets wordt genomen kraakt de auto bij de B-stijlen. Beetje torderen. Niks ernstig verder.
Twee weken geleden de auto mee gehad met een avondje stappen in Utrecht en daarna weer naar huis gevlogen. Hij loopt nog zo ontzettend mooi 175 km/h op de teller. Op de Tomtom is dit 169 km/h. En in redelijke rust en zeer stabiel. Het avondje stappen was genieten, maar het terug rijden was ook niet verkeerd.
De onderhoudsbeurt was ook weer standaard en de kosten bedroegen 400,-. De Volvo was gewassen en uitgezogen. De KA van mij moeder is gewoon even duur in onderhoud. En in dat oogpunt is de Volvo gewoon goedkoop voor wat je krijgt. Op naar de 220.000 km!
APK. September '09
De titel zegt het al. De Volvo mag weer een jaartje door hobbelen. De kilometers gaan minder hard dus een beurt was totaal niet nodig.
Kanttekening was dat deel I was gescheurd en die moest worden geplakt.
Mijn vader zat al wel opvallend te glunderen bij een S60 D5 185 pk... "Is dat een mooie motor, zoon?" Mwah, je bent geen stakker met deze motor! Maar mijn vader vind de nieuwe Lancia Delta ook erg mooi... Ook niet verkeerd. Maar wel gebruikt kopen, want die afschrijving!
Zolang de V50 het goed blijft doen rijden we gewoon door. Komen er grote kosten aan dan gaat ie eruit.
Het lijkt wel een Japanner! November '09
We zijn alweer 20.000 km verder sinds de Volvo echt is gaan leven en hij doet het nog voortreffelijk. Nauwelijks problemen en hij rijd nog erg lekker. Al begint de Volvo wel oud te worden. Zo zit er in het interieur wel wat piepjes, rammeltjes en kraakjes. Zit wat speling op de hendels van de richtingaanwijzers en ruitenwisser en is het hoesje van de versnellingspook echt doorgesleten. Niks ernstig eigenlijk.
Sinds kort rijd mijn broer in een Ford C-Max 1.6 diesel en die is in vergelijking met de Volvo stil! Echt niet normaal meer wat een bak herrie die 2.0D maakt. Ook versnelt het weer golvend van de 100 km/h richting de illegale snelheden. Ook is het turbogat net iets langer dan voorheen. Vervelend maar overkomelijk.
Het verbruik is gemiddeld in Nederland volgens de boardcomputer 5,7l/100 km. Zeer netjes. De heenreis van Nederland naar Zuid-Franrijk was het verbruik 6.0l/100 km. Waarbij ook een stuk autobahn zit.
Vandaag de Gorges Du Verdon gereden. (jaja, ik zit lekker in Zuid-Frankrijk dit verhaaltje te typen en ik noem geen temperaturen. Al is een T-shirt warm genoeg) en daar valt wel op hoe soepel de motor is. Eigenlijk is de drie een heerlijke versnelling. Pakt vanaf 30 km/h na een haarspeldbocht moeiteloos weer mooi op en versnelt snel weer de berg op. Dit viel mij echt positief op, alleen die herrie! Ten tweede het onderstel. Dit is toch wel een toppertje. In de krappe bochten voel je wel het gewicht, maar hij blijft wel wendbaar. Op de Autobahn weer moeiteloos 180 km/h. Wel worden de schokdemper iets minder. Dat voelde ik vorige week toen ik ff 5 man in de Volvo had zitten. Was een beetje aan het deinen.
Schakelen en remmen is ook nog steeds top. Al begint ook de koppeling wel zijn leeftijd kenbaar te maken. Maar dat kan ook komen door een trailer met boot en steile helling wat niet helemaal jofel is gegaan. Los daarvan, na 220.000 mag een koppeling wel iets minder jofel aanvoelen.
220.000 km. Misschien een goed moment om afscheid te nemen. Er zijn voors en tegens.
Ja: het is een oudere auto en de kosten kunnen vlot oplopen bij reparaties die er toch wel aan kunnen komen. De distributieriem moet bij 240.000 km en kost €950,- inclusief beurt. Niet goedkoop maar ook weer niet duur.
Nee: hij doet het nog goed en bij inruil levert hij bedroevend weinig op. € 7000,- om precies te zijn op een V70 D5. Al wordt de volgende auto of een S60 D5 of een S80 D5. Los daarvan hebben wij bij inruil wel met een forse afschrijving te maken (we hebben de Volvo in januari 2008 overgenomen van de leasemaatschappij voor €17.000,-) en dat is financieel gezien niet handig. Dan toch doorrijden en kijken waar het schip strand. Al rijden we er nog een jaartje mee door tot de 260.000 dan levert ie wel nog €6.000,-. Hebben we jaarlijks toch minder afschrijving. Tenzij er echt hoge kosten aan komen geven we hem een schop. Maar tot die tijd hobbelen we wel even door. (Al stond er bij Harre Arendsen een mooie S80 D5 te koop…)
Maar dat is ie niet... Januari '10
Tijdens de eerste sneeuw in December heeft de Volvo de pijp aan maarten gegeven. Ik had de auto de dag daarvoor nog mee gehad, reed perfect. Lekker door de sneeuw geboenderd en de DSTC maakte overuren. So far, so good. De dag daarna nam mijn moeder de auto mee naar haar werk. Toch liever een degelijke Zweed in de sneeuw dan een wiebelig KAatje.
Om half 1 in de middag belde mijn moeder dat de auto het niet deed en of ik even wilde komen.
Inderdaad, weinig leven in de Volvo, wel starten maar niet aanslaan. En roken, heel de straat in een damp gehuld. Afijn, ANWB erbij (toch wel geestig om het Volvo assistance te testen) en ook hij kreeg hem met moeite aan de praat. Maar toch gelukt. De beste man dacht aan een slechte brandstof pomp.
Na uitlezen bij de dealer bleek de EGR klep kapot te zijn.
Vorige week is de nieuwe klep gemonteerd. De Volvo start beter, pakt beter op en het golven doet ie ook minder. Maar dat mag ook wel voor het bedrag van € 430,- Een hoop geld. Maarja, bij 230.000 km mag er ook wel eens iets stuk gaan.
Still going strong! Januari '11
Doordat ik een eigen auto heb en uit huis ben rij ik nauwelijks nog in de V50. Maar hij is nog steeds in ons midden. Ondertussen is de Volvo de auto waarmee mijn vader het langst heeft ingereden. Zo af en toe passeert het onderwerp 'een nieuwe auto' wel de eetkamer tafel maar de inruilprijs is zo laag dat doorrijden gewoon goedkoper en verstandiger is. En de V50 bevalt nog, al laat ie wel blijken dat het niet de jongste en friste meer is. Het zij hem vergeven.
Geheel probleemloos is hij deze periode niet doorgekomen. Met mijn verhuizing deze zomer bleek dat de koeling van de motor niet meer optimaal was. Een temperatuurmeter die bijna in het rode gebied stond te wijzen.
De dealer wist in eerste instantie het probleem niet goed op te kunnen lossen, maar na vervanging van de koelfan bleef de Zweed weer cool.
Bij de 240.000 km beurt is de distributieriem vervangen. Grote kostenpost maar verder weinig bijzonderheden.
Deze winter weer een verhuizing. Nu bij -10, dubbelasser, gladde wegen en zomerbanden. Ook dit kan en gaat met een V50. Al hebben we wel 2 keer vast gestaan. Vooral de stabiliteit viel weer in positieve zin op. Kortom, nog steeds een top kar!
Zweedse degelijkheid uit België - juli '11
Tja, ik moest toch wat verzinnen als titel. Ik rij nauwelijks nog in de V50. Ik leen de auto van mij vader alleen wanneer ik een met een aanhanger moet rijden. En die momenten zijn zeldzaam. Gister was het weer zover ik heb een aanhanger achter de V50 geknoopt. Ook meteen een mooi moment om de review van een update te voorzien.
Ik kan erg kort zijn. Ik voel aan de auto dat hij veel ervaring heeft. Alles gaat wat minder soepel maar werkt nog goed. Ik merk wel dat het koppel pas vrij komt bij 2100 t/pm en dat was voorheen 100 toeren eerder. Ook is het wat lastiger gedoseerd te remmen. Er zit een 'weerstand' in het pedaal en als je daar doorheen drukt heb je snel te veel vertraging. Ook worden de schokdempers minder. Hij deint nu een beetje en de wegligging is minder strak.
Ik heb gister wel nog even kunnen 'sporten' en het blijft een fijne auto met een erg krachtig blok. Het is allemaal wat minder soepel maar gezien de leeftijd en kilometerstand is het de V50 vergeven.
De afgelopen periode heeft de V50 een 260.000 km beurt gehad met nieuw voorbanden en remmen voor. Verder weinig bijzonders. Er heeft wel iemand tegen de zijkant aangezeten maar dat is weer netjes gerepareerd.
APK en 7 jaar in bezit. Oktober 2011
Ja, de V50 is alweer 7 jaar in ons midden. Zowel voor ons als de auto een hele prestatie.
Vandaag heeft hij een nieuwe APK gekregen en totaal geen reparatie of adviespunten. Ik raakte ook even in gesprek met de directeur/eigenaar van de Volvo dealer. Hij vroeg me of dat nog steeds dezelfde auto is die we 7 jaar geleden in ontvangst namen. Hij begon duidelijk te stralen dat het inderdaad dezelfde auto is en dat hij al bijna 280.000 km heeft gedraaid zonder noemenswaardige problemen. Ik besefte me ook dat het echt een goede prestatie is en dat Volvo een erg goed product op de weg heeft gezet met de V50.
Verder is er weinig te melden. Hij is van de zomer naar Portugal geweest. Tja, verder merk het wel dat het allemaal wat slapper wordt maar dat ik ook meer dan begrijpelijk.
Ik ben echt benieuwd hoelang hij het vol kan houden!
Niks nieuws onder de zon! Jan '12
De titel zegt het al. Eigenlijk is er weinig spannends te melden over de V50. Hij heeft eind december 2011 zijn 280.000 km beurt gehad. Volgens de factuur is was mijn vader 2.500 km te laat voor de beurt. Totaal geen bijzonderheden en de kosten bedroegen €400,- Opvallend was weer de prijs van de olie. Bijna €100,-. De auto was ook gewassen en uitgezogen en dat maakt de prijs wel weer goed.
Ik heb volgens mij 3 maanden niet meer in de V50 gereden maar ik ben ervan overtuigd dat het bovenstaande nog van toepassing is.
Wat wel het vermelden waard is dat deze V50 het meest heeft gereden van alle V50 reviews. Voor aspirant kopers is het wel fijn om te weten dat de 2.0D de 3 ton kan halen. Het bewijs wordt (bijna) geleverd.
Ik denk dat we de 3 ton wel gaan halen. Mijn vader denkt nog niet over inruilen. Aandelen toch wel erg gezakt de afgelopen tijd en waarom een goede auto die bevalt weg doen?
Driehonderd-en-twee-duizend- kilometer - Oktober '
Inderdaad, de V50 heeft de 3 ton grens bereikt en om dat te vieren mocht hij weer naar de dealer voor een beurt en APK.
Er mochten drie nieuwe banden op en de draagarmen waren helemaal op dus ook die zijn vervangen. Fors bedrag bij elkaar, maar toch gewoon slijtage. In het kopje reparatie onderhoud en kosten specificeer ik het uit.
Ik rij nooit meer in de Volvo van mijn vader maar als ik zijn verhalen mag geloven doet de Volvo het nog voortreffelijk. Geen reden om hem van de hand te doen. Ik weet wel dat, oké ik heb hem naar de dealer gebracht, dat het vermogen nog voorhanden is, hij heerlijk schakelt en alles naar behoren werkt. Wel merk je de auto niet nieuw meer is, alles is net iets minder strak.
Mijn vader is wel tweemaal terug geweest naar de garage. Tweemaal een storing, iets met de brandstofpomp en slechte aarde en de verlichting van de trekhaak had kuren. Ook een massaprobleem. Zo’n ‘massaprobleem’ is het niet in mijn ogen.
Mede door de ervaring met de V50 van mijn vader is de kans echt aannemelijk de ik binnen een 1,5 jaar ook een V50 aan ga schaffen. Nog even wachten totdat ze iets betaalbaarder worden, voor mij dan. Ik vind het echt een heerlijke auto met de juiste uitstraling. Ook mijn vriendin vindt het echt een auto voor mij.
Tot nu, op naar de 320.000 km!
Een jaar later... november '13
Het is ongelooflijk maar de V50 is nog steeds in het bezit van mijn vader. Zoals gezegd rij ik er bijna nooit meer in. Maar als ik erin rij merk ik dat er altijd wel iets aan mankeert. Mijn vader zei laatst nog, jij mag er niet meer in rijden want het kost mij geld. Heeft hij wel een punt maar ik ben ook een pietlut daarin. Voor een auto met meer dan 330.000 km op de teller, 9 jaar oud en intensief gebruikt, lees: de auto kent geen liefde is het gewoon een topper! Wat is er de afgelopen 30.000 km allemaal voorgevallen.
De vriendin van mijn vader heeft een vluchtheuvel meegenomen. Schade: kapot oliecarter, kapotte velg, lekke band en vast wel wat zaken krom. Schade € 2000,- maar was verzekeringswerk. Door de schade was de onderhoudsbeurt wel lekker goedkoop. De dure olie was immers door de verzekering betaald.
Bij de APK bleek een schokdemper voor lek. Beide kanten zijn vervangen en de auto is uitgelijnd. Stuurt weer een stuk beter. Schade € 700,- Duur maar gewoon slijtage. Het zal mij niks verbazen als die auto fluitend naar de 400.000 km gaat... we zullen zi
Het einde nadert... Jan '15
Ja, het einde is in zicht. Niet dat we de V50 volgende week weg doen, maar op een relatie van 10 jaar en 360.000 km is het einde inderdaad in zicht. Nog niet helemaal duidelijk maar de contouren tekenen zich aan. Waarom? Nou, de ouderdom begint de auto een beetje parten te spelen. Zo is er een wiellager vervagen, een nieuwe velg, en nog meer klein prut vervangen. Een wiellager kan en mag maar een gescheurde velg… Daarnaast zijn er ook heel veel zaken die nog niet vervangen zijn. Zoals de koppeling, al maakt deze volgens mijn vader af en toe wel vreemde geluiden, de turbo en de airco installatie. Dit zijn toch wel zaken die niet het eeuwige leven hebben.
Kiezen we ervoor om door te rijden totdat één van de zaken het echt begeeft, dan heeft dit meteen consequenties voor de inruilwaarde. Rijdend krijgen we nog een inruil van € 2.500,- en niet rijdend maar van € 500,-. Dat is toch een substantieel verschil. De strategie is nu dat we wanneer een essentieel onderdeel met een dure reparatie het gaat begeven of kritisch wordt de Volvo eruit gaat. Daarnaast ook de auto veel eerder voor de APK aanbieden zodat we eventueel de tijd hebben om een vervanger te zoeken.
Een vervanger… Sowieso een Volvo en geen V50 in ieder geval. Mijn vader heeft al meer dan 10 jaar tegen hetzelfde dashboard aangekeken en wil wel eens een ander uitzicht. Daarnaast is de 1.6D minder betrouwbaar maar ook minder krachtig. Weer een 2.0D kan maar deze zijn wel schaarser met een lage kilometerstand. Een C30 kan nog wel maar is op dit moment niet praktisch genoeg. Dan een S60. De oude generatie is bereikbaar maar is wel een generatie ouder dan de V50. Eigenlijk niet logisch om deze auto te kiezen. De huidige generatie S60 is een logisch vervolg maar helaas net iets boven het budget. Het budget is € 15.000,- en de mooiere S60’ers beginnen bij € 18.000,- Dus eigenlijk moet de V50 het nog ff volhouden! Een jaartje zou mooi zijn. Ik heb er eigenlijk wel vertrouwen want de auto rijdt verder nog voortreffelijk, in ogenschouw nemen van de leeftijd en kilometerstand. We zullen zien!
Het einde van een tijdperk!
Tja en dan toch het einde van een tijdperk! Het einde werd ingeleid door een overstekend plaatje, ergens in mei van 2015, wat we sowieso niet meer lieten repareren. De echte “doodsteek” was het falen van de airco. Mijn vader merkte dat de airco niet meer koelde en bij 20 graden plus ging je dat merken. De Volvo monteur wist niet wat het precies kon zijn maar wel dat het duur was om te laten repareren. Een onbekend bedrag investeren in een auto met deuk en 378.000 km was niet echt rendabel meer. Zeker ook dat er nog veel meer kapot kon gaan. En toen toch maar het besluit genomen om hem in te ruilen op een andere Volvo.
Een nieuwere V50 was de eerste optie wat te koop stond maar de 1.6D was te licht en de 2.0D met roetfilter reed gewoon niet lekker. Eigenlijk onverwachts uitgekomen op een S60 van 2009 met echt alle opties. Gewoon echt helemaal goed. Dat is hem dus ook geworden. Eind goed, al goed!
Conclusie na meer dan 10 jaar en 378.000 km in de V50 2.0D te hebben rondgereden: top auto, echt niks meer aan doen! We hebben wel het geluk dat er nog geen standaard roetfilter op zit. Dat ding haalt de bedrijfszekerheid zeker naar beneden. Maar verder, echt gewoon een erg goede auto. Wij hebben weinig grote reparaties gehad die los staan van normale slijtage. De V50 is zeker Volvo waardig.
Onze 93-PR-JV is via de handel eerst nog bij een autobedrijf terecht gekomen. Verkoopprijs was € 2.950,- maar is via dat bedrijf geëxporteerd. Iemand in het oosten van Europa is nu hoogst waarschijnlijk “the men” in onze oude V50. De foto’s zijn van het internet geplukt toen ie te koop stond begin september van 2015.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
