Menu
| Uitvoering | V50 1.6D |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2005 |
| Jaar van aanschaf | 2006 |
| KM-stand laatst | 0 km |
De klok lijkt steeds sneller te tikken. Nog slechts drie maanden en dan gaat mijn Volvo V50 1.6D retour naar de leasemaatschappij. Met gemengde gevoelens. Natuurlijk vind ik het geweldig dat ik een nieuwe auto mag gaan rijden. Maar toch. Ook een beetje weemoed. Want met nu 135.500 kilometer op de teller kan ik volmondig zeggen dat geen beter exemplaar van de loopband had kunnen rollen als die ik rijd.
Mijn Volvo V50 1.6D is kaler dan kaalst. Ik kon hem nét leasen. Geld voor opties was er niet. Op de lichtmetalen velgen na, die ik achteraf door de dealer liet monteren. En metallic-lak. De dakdragers kreeg ik van de dealer. Voor mij waren die toen een must, nu zou ik ze nooit meer nemen. Het geeft de auto toch een lichtelijk gedrongen uiterlijk.
Natuurlijk miste ik soms de extra opties. Zoals parkeersensoren achter toen ik dat verdekte paaltje kuste met mijn achterkant. Luxe went snel, gebrek eraan ook. Dus kan ik veilig zeggen dat mijn ‘pure’ uitvoering me nooit echt heeft gestoord. Temperatuur instellen met de handmatige airco werd al snel een vaardigheid waar menig climate control een puntje aan kan zuigen.
De rijeigenschappen van de auto zijn voorbeeldig. Zijn forse koppel maakt dat je vlot wegtrekt bij een stoplicht. Tot 80 kilometer per uur schiet de auto goed vooruit. Daarna is het snel naar de rechterbaan omdat dan het extra vermogen ontbreekt om de opdoemende lichten in de achteruitkijkspiegel voor te blijven.
De wegligging is goed. Maar zelfs met relatief nieuwe banden lijkt de stabiliteits- en tractiecontrole iets vaker in te grijpen naarmate de kilometerstand stijgt. Waarbij ik eerlijkheidshalve wel moet zeggen dat ik de auto ook niet echt spaar.
Geen wonder ook dat na een goede 135.000 kilometer de motor wat luidruchtiger is geworden. Maar niet storend. Daarbij overstemt de muziek met gemak het motorgeluid. Standaard heeft de Volvo een goed geluidssysteem aan boord. Slechts vier luidsprekers, maar je bent gevangen in het geluid zonder echt te horen waar het vandaan komt.
Volvo wordt geroemd om zijn zitcomfort. Dat kan ik alleen maar beamen. De standaard stoelen zitten hemels. Zelfs na lange ritten stap je fit uit. Van enige slijtage of doorzitten is niets te merken bij de berijderstoel. Die is op verschillende manier in te stellen. Mijn voorkeur: lekker laag, beetje naar achteren. Met wat extra steun in de lende, die ook op maat is te stellen.
Met mijn lengte van 1.91 meter heb ik altijd voldoende plek gehad om comfortabel te sturen zonder dat passagiers achterin als haringen in de ton zitten.
De kwalitatieve uitstraling van het interieur is een van de dingen die ik zeker ga missen. Het ziet er allemaal erg goed uit. Zelfs in de standaardversie zonder extra poespas zoals aluminiuminleg. Audi wordt geroemd om zijn hoogwaardige afwerking. Maar als ik heel eerlijk ben was ik bij de testrit van mijn nieuwe auto toch wat teleurgesteld. Het kan wat mij betreft niet tippen aan wat ik met mijn V50 in huis heb.
Maar tussen uitstraling en duurzaamheid zit toch wel een verschil. In elk geval in mijn uitvoering. Het zwevende middenconsole vertoont slijtageplekken van mijn rechterknie. De grijze verf is er vanaf en een zwarte streep is zichtbaar. Dat geldt ook voor de handgreep bij de bestuurdersportier. Ook de knop van de radio mist een toplaagje rubber door veelvuldig gebruik. De standaard bekleding houdt zich mooi. Geen last van haken, pluizen of andere symptomen die duiden op ouderdom. De stof in het zijportier zit er goed uit. Dat is knap als je bedenkt dat mijn arm er zo’n 135.000 kilometer op heeft gelegen.
Valt er iets te klagen? Zeker wel. Met twee kleine kinderen van 6 en 4 die beide in een kinderstoel zitten, blijkt dat het zo goed als onmogelijk is om hen zelf de gordel vast te laten maken. Die zijn zo krap, diep en onhandig geplaatst dat het elke keer weer een gehannes is om de gordel te bevestigen. Zelfs voor mij terwijl ik het ontelbare keren heb gedaan. Natuurlijk is dat inherent aan het formaat van de auto, maar toch gaat het op een gegeven moment storen.
Opbergruimte in de zijportieren is er niet. Veel meer dan een propje papier een pakje kauwgom kun je daarin niet kwijt. Ik heb mezelf altijd voorgehouden dat dit is voor de extra veiligheid omdat er zoveel staal in de deur zit. Maar een klein beetje extra ruimte zou toch wel lekker zijn. Geldt ook voor het handschoenenkastje. Zo klein dat er vrijwel niets in past.
Wil je optimaal gebruik maken van de ruimte van de auto dan moeten de banken plat. Dat heb ik zoveel mogelijk geprobeerd te vermijden. Echt makkelijk gaat dat namelijk niet. Wel weer mooi is dat de hoofdsteunen van de achterbank kunnen worden geplaatst in de onderkant van het zitgedeelte dat tegen de berijders- en passagierstoel is geklapt. In delen kan alleen het kleine zitdeel worden neergelegd. Aan het grootste deel zit het rolnet gemonteerd dat de kofferbak kan scheiden van passagierscabine.
Grote problemen heb ik niet gehad. Kleintjes wel. Aan het begin een rare storing in het elektrisch circuit die soms mijn lampen liet branden. Na een software-update bij de garage tijdens een beurt was dit gefixt. Ook is twee keer de turboslang losgesprongen. Ook dat was snel verholpen bij de garage. Mijn laatste avontuur was een trillend geluid onder de motorkap. Toch even kijken op de vluchtstrook. Je staat raar te kijken als je vervolgens een stuk ijzer uit de motor haalt. Het bleek een bevestigingsarm te zijn voor de kap die de motor afdekt. Die is weer vast gelast. Al met al zijn de probleempjes verwaarloosbaar bij het plezier en genot van de auto. Dit is een auto die ik iedereen zou aanraden.
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
