Volvo V40 D4 Business Summum (2014) #7

autoreview

15 april 2019 om 15:12

Uitvoering	V40 D4 Business Summum
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2014
Jaar van aanschaf	2014
KM-stand bij aanschaf	5 km
KM-stand laatst	125.000 km

Vier jaar met de V40

125.000 km
15 april 2019

De Volvo V40 D4 Summum. Een (lease)auto waar ik al 4 jaar mee rijdt - langer dan elke andere auto die ik ooit heb gehad. Meestal begint het na 2 jaar te "jeuken" en zoek ik een collega die mijn lease auto over wil nemen, zodat ik weer wat nieuws kan bestellen. Daardoor heb ik de afgelopen 12 jaar 6 lease auto's gehad.

Laten we teruggaan naar de zomer van 2014. De Volvo V40 D2 was op dat moment op de markt met 14% bijtelling, net zoals een aantal andere auto's zoals de Peugeot 308, Skoda Octavia etc. Ik was aan het orienteren voor een nieuwe lease auto, en had in een aantal auto's al even gezeten. Allemaal auto's met rond de 115pk aan vermogen, overigens allemaal diesel varianten omdat dat het beleid van het bedrijf was destijds. Tot ik opeens een collega hoor over een auto met 14% bijtelling, en maarliefst 190pk vermogen. Het bleek de V40 D4 te zijn, Volvo had het voor elkaar gekregen om de uitstoot van die auto dermate laag te brengen dat de auto in een gunstig bijtellingtarief viel. Dat klinkt interessant - dat is meer vermogen dan bijtelling. Dus op een luie zaterdagmiddag naar de Volvo dealer met een vriend, om eens te kijken wat dat voor auto is dan. Aldaar kregen we de sleutel van een V40 D4 mee, en gingen we eens rijden. Het zat prima, vermogen was meer dan prima, en het onderstel van de V40 was mooi gebalanceerd. Met 50kmpu over een klinkerweg ging prima. Dus de keuze voor deze auto was snel gemaakt. Dan nu uitvogelen: welke uitvoering? Volvo had 5 of 6 kant-en-klare uitvoeringen, waar alleen nog navigatie bij hoefde om het compleet te maken. Uiteindelijk bleek het (lease)prijsverschil tussen deze Summum en de versie daaronder minimaal te zijn, maar je krijgt wel lederen bekleding, verwarmde voorruit, verwarmbare stoelen - dat zijn mooie opties. Dus op basis van de leaseprijs heb ik gekozen voor de Summum uitvoering.

Een paar maanden gingen voorbij, toen ik een telefoontje kreeg dat de auto klaar stond. Inmiddels was het ergens eind 2014, we zaten in december. Op een rustige donderdagochtend naar de Volvo dealer gegaan, waar een mooie V40 onder een zeiltje stond. Die werd er van af gehaald, en ik kreeg wat instructies van de dealer over bepaalde functionaliteiten. Na een praatje van 10 minuten waren we klaar, en kon ik de weg op. Ik weet nog (en dit schrijf ik in 2019, ruim 4 jaar later) dat het een mooie zonnige winterdag is. Ik ging direct met de auto naar een klant waar ik moest zijn, ongeveer een uurtje rijden. Een heerlijke autorit. Rustig, stil, maar als het even snel moest, ging het ook snel met deze auto.

In de afgelopen jaren ben ik op heel wat bestemmingen geweest met de auto. Onder andere Frankrijk, Zweden, Oostenrijk - allemaal flinke stukken rijden. En dat gaat ontzettend goed met deze auto. Bijvoorbeeld Frankrijk, ik reed van Amsterdam naar Grenoble voor wintersport. Een stuk van 11 uur rijden. In Nederland de auto afgetankt, lading eten in de auto, en gaan. Ik ben iemand die lekker door rijdt, auto op de cruise control, en onderweg hooguit twee stops maakt. De stoelen in deze auto zijn echt fenomenaal lekker. Zacht genoeg dat je er de hele dag comfortabel in kan zitten. Maar ook een vormgeving dat je rug in een houding ligt die de hele dag vol te houden is. Na 11 uur kwamen we aan in de omgeving van Geneve, en toen ik uitstapte geen centje pijn van de lange rit. Maar ook voor de andere reizen geldt dit. Ik heb wel eens auto's gehad waar je na anderhalf uur in allerlei rare houdingen moest gaan zitten om het vol te kunnen houden. Van die harde stoelen zonder ondersteuning. Gelukkig is dat bij deze auto niet het geval. Het is echt een heerlijke reisgenoot voor dit soort reizen. Comfortabel, maar ook genoeg vermogen als het even wat harder moet. Ook met volle beladen auto.

De cruisecontrol en speed limiter helpen daar goed bij. In alle reviews op Autoweek zie ik twee kampen, die van de cruise control, en die van de speed limiter. Ik ben iemand die de speed limiter echt ontzettend veel gebruikt. Snelheid instellen op het stuur, pootje op het gas, en rustig rijden. Moet het toch harder, moet je het gas even helemaal indrukken, dan gaat de auto langs de begrenzer. Wat ook handig is om te weten in deze Volvo, is dat de speed limiter in stappen van 5kmpu gaat. Maar hij is ook instelbaar in 1kmpu, door de knop ingedrukt te houden. Wat mij wel opvalt is dat de auto soms één kilometer per uur onder de ingestelde limiet blijft. Dus als je 105 instelt, rijdt de auto in de praktijk 104kmpu.

Daarnaast heeft deze auto een begrenzing op 200kmpu. De auto kan duidelijk harder, want de auto accelereert flink door tot 190 kmpu, daarna vlakt het ineens af. Van wat ik begreep is dit gedaan zodat er banden onder konden met een lage rolweerstand, waardoor de co2 uitstoot van de auto gedrukt kon worden. Daardoor viel de auto in de 14%-bijtelling categorie.

Maar waar de D4-variant zich mee onderscheid is het motorblok. Dus laten we het daar eens over hebben. Het is een vier cilinder motorblok van 2 liter, met twee turbo's. In de praktijk kan je er rustig 130kmpu mee rijden met 2000rpm, dus weinig geluid en rust in de auto. Maar ook genoeg trekkracht om even in te halen als dat moet. Als je gas gaat geven met dit motorblok, komt dat vermogen rustig beschikbaar. De eerste halve seconden gebeurt er nog niet zoveel, maar daarna wordt je rustig in je stoel gedrukt en begint de auto op te trekken. Dat het even duurt kan te maken hebben dat dit een motorblok is met een grote en een kleine turbo. Ik ben verder niet afgestudeerd in autotechniek, maar mijn vermoeden is dat het even duurt omdat de grote turbo op gang moet komen. Maar als dat eenmaal gebeurt, begint deze auto te trekken, en dat houdt pas op tot je ergens in de toerenbegrenzer komt rond de 4600rpm. In mijn ervaring zijn de eerste twee versnellingen niet heel nuttig om volgas in te gaan. Je bent te snel in de toerenbegrenzer, afgezien van de wielspin. In de derde en vierde versnelling komt het motorblok het best tot zijn recht. De motor kan echt flink trekken aan de auto. Je merkt dan wel dat het een voorwiel aangedreven auto is, want de auto begint naar rechts te trekken als je volgas accelereert (torque steering). Toch gaat het vermogen rustig en beheerst naar de wielen toe. Je wordt rustig in de stoel gedrukt, de motor komt tot leven, je ziet de snelheidsmeter flink oplopen. Doorschakelen naar de vierde versnelling gaat snel en doeltreffend (hierover later meer). Gas erop, de motor pakt meteen weer op, en trekt de auto zo richting de 180kmpu. En dat gaat indrukwekkend snel. Ik heb er geen actuele tijden van, maar met dit soort tussensprintjes is de auto echt snel. Echter, aan de andere kant van het toerenbereik is de motor ook erg goed. Je kan bijvoorbeeld 60 in de 5e versnelling rijden, of 80 in de 6e. Je hebt dan echt weinig trekkracht, maar als je toch gas geeft, accelereert de auto wel. Hij sputtert niet, hij trilt niet, heel rustig en voorzichtig komt het vermogen er in. Of het goed is voor de motor om zoveel koppel te leveren bij zulke lage toerentallen weet ik niet, feit is iig wel dat het kan.

Dat vermogen komt op de weg via de versnellingsbak en de aandrijflijn. Er zit een versnellingsbak met zes versnellingen in deze auto, wat in mijn ogen heel goed past. De hogere versnellingen om rustig te rijden, de lagere versnellingen om een keer in te halen, of om op snelheid te komen. Zoals eerder gezegd rijdt de auto met 130kmpu ongeveer 2000rpm in het zesde verzet. De versnellingsbak voelt solide aan. Wat zwaarder dan de gemiddelde versnellingsbak, alsof alles wat dikker uitgevoerd is. Daardoor is het geen versnellingsbak waar je echt mee wil/kan schakelen a la een Ford Focus. Zodra je dingen gaat forceren krijg je knarsende tandwielen, dus daar leent de versnellingsbak zich niet voor. Maar rustig schakelen, door alle verzetten heen, dan is het een heerlijke rustige versnellingsbak die een goed gevoel geeft. De koppeling vind ik echt een typische diesel-koppeling: gaat wat zwaarder dan gemiddeld en heeft een duidelijk aangrijpingspunt, voelt solide aan. Is alles dan perfect? Nee, helaas niet. Deze auto heeft een dubbelmassa vliegwiel, en helaas is dit een onderdeel met beperkte levensduur. Dat is te merken doordat er op een gegeven moment een trilling in het aangrijpen van de koppeling gaat ontstaan. Dit wordt geleidelijk erger. En helaas heeft deze Volvo dit ook. Het lastige is dat het niet elke keer gebeurd, dus je kan er lastig op inspelen. Maar goed - ben je voor een gebruikte V40 in de race, let op het vliegwiel. Het is een prijzig onderdeel wat niet makkelijk te plaatsen is.

Laten we het dan eens hebben over de vering. Deze auto heeft een multilink ophanging, en dat was voor mij één van de argumenten om voor deze auto te kiezen. In mijn ervaring hebben auto's met een torsie-as een stuiterig kontje. Maar deze auto heeft daar vanwege de ophanging echt geen last van. Ik rij op 16" met normale banden, en ik kan behoorlijk hard over een klinkerweggetje zonder dat het oncomfortabel wordt. Is de vering dan zacht? Ook niet helemaal - je kan behoorlijk hard door bochten op de snelweg heen. Harder dan de meesten in de praktijk doen. Hooguit dat je af en toe een keer een Ford Focus tegenkomt die ook zin heeft om hard door de bocht te gaan, en dan gaat een Focus toch net een stukje harder in de bochten. Als we naar de bebouwde kom gaan - ook daar is de vering goed. Niet te hard dat drempels echt oncomfortabel worden. Dus in mijn ogen heeft Volvo een mooie mix tussen comfort en sportiviteit weten te vinden die goed past bij deze auto.

Ook een belangrijk element: alle electronica in deze auto. Allereerst heeft deze auto allerlei systemen om te zorgen dat de auto niet spint. Die werken echt heel goed in deze auto, als ik soms op een besneeuwd parkeerterrein de auto uitprobeer lukt alles, behalve de auto in een spin krijgen. Elke keer voel je hoe de wielen onafhankelijk van elkaar worden afgeremd. Daarnaast heeft deze auto ook een city safety systeem, wat inhoudt dat er een camera achter de voorruit zit die in de gaten houdt of je niet gaat botsen. In de praktijk is dat systeem vooral in actie gekomen bij slagbomen van parkeergarages. Je rijdt op de slagboom af, raampje naar beneden, je hebt je kaartje in de aanslag om in de automaat te stoppen... en ineens zit je met je gezicht tegen het stuur aan. Wat was dat? Oh, de auto grijpt in omdat ie denkt dat ik tegen de slagboom ga rijden. Dus een tip voor als je deze auto koopt, rij rustig op slagbomen af, dan is er niks aan de hand. Verder heeft het systeem twee keer ingegrepen. Een keer werd het systeem getriggerd door een fietser die snel nog over wou steken. Een andere keer greep het systeem in toen een auto half op een afslag stond, waar ik rechtdoor wou rijden. Beide ingrepen waren heel kort - zodra het gevaar voorbij was, ging het remsysteem weer uit. Niet dat je dus compleet tot stilstand wordt gebracht.

Alles samengevat wordt het tijd om dit verhaal tot een eind te brengen. Is de Volvo V40 D4 een sportauto? Je hebt wel het vermogen, en je hebt goede ophanging, maar veel zaken in de auto lenen zich er niet voor. Je hebt niet het gevoel in het stuur, of de versnellingsbak die echt snel te schakelen is. Het motorblok heeft in de lagere versnellingen (1 en 2) echt teveel koppel om voluit te kunnen gaan. Daarnaast zit je te snel in de toerenbegrenzer. Dus in mijn ogen geen sportauto, wel een auto die sportief te berijden is.

Als je de auto ziet als een comfortabele auto waar je goed mee kan doorrijden - dan valt alles op zijn plaats. De versnellingsbak die solide en trefzeker schakelt. De stoelen waar je echt uren op kan zitten. Het motorblok dat uitblinkt in koppel. De vering die stevig comfortabel is. Zaken zoals speed limiter en cruise control. Een dieseltank van 67 liter - waar je in de praktijk rustig 1200km mee kan rijden. Op die manier zie je dat alles op elkaar is afgestemd en in de praktijk heel prettig werkt. Zoek je toch een sportievere auto? Doe jezelf een plezier en koop bijvoorbeeld een Ford Focus.

Is er dan wel eens wat stuk gegaan aan de auto in die 4,5 jaar? Jazeker. Ergens anderhalf jaar na aankoop begon er een storingslampje te branden. Na een snel bezoek aan de garage bleek de EGR klep aan vervanging toe te zijn. Ongeveer 1,5 jaar later begon de auto weer rare kuren te vertonen. Allerlei meldingen - deze keer bleek het een gescheurde turboslang te zijn. Geen idee hoe gebruikelijk dat is. Daarnaast begint het leer op de bestuurderstoel ook een beetje te slijten. Her en der wat kale plekken. Terwijl ik de stoelen toch eens in de zoveel tijd insmeer met onderhoudsmiddel voor leer. Verder alleen de gebruikelijke artikelen, zoals banden, olie, filters, en een enkele keer een lampje. Dus in mijn opzicht een behoorlijk betrouwbare auto. Elke dag starten en lopen zonder gezeur.