Suzuki Swift 1.6 Sport (2007)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Swift 1.6 Sport
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2007
Jaar van aanschaf	2020
KM-stand bij aanschaf	104.099 km
KM-stand laatst	137.000 km

Een nieuw begin

104.099 km
1 mei 2020

Nadat ik mijn trouwe Starlet (lees Kermit) had verkocht is de zoektocht naar een nieuwe auto begonnen.
Vereisten voor een opvolger waren onder andere;
- benzine
- weinig vorige eigenaren
- een laag gewicht in verband met de wegenbelasting
- een niet al te hoge nieuw-waarde in verband met de verzekering
- bouwjaar vanaf 2000
- een wat sportievere beleving in de auto door middel van een sport onderstel en een hitsige motor
- een niet al te hoog verbruik
- opties zoals airco, elektrische ramen en bij voorkeur ook cruise controll
- een kilometerstand van minder dan 120,000
- een auto die niet ingevoerd was

Kandidaten die voldeden aan deze criteria waren auto's zoals de Renault Twingo RS, Volkswagen Lupo GTI, Mazda MX-5 en de Suzuki Swift Sport van 2007-2011.
De Mazda viel echter al vrij snel omdat ik persoonlijk geen fan ben van de looks van de NB generatie en de NC generatie boven mijn budget lag of een import auto was. Ook de Volkswagen viel al vrij snel af omdat de prijzen gezien de kilometer standen veel te hoog waren, en deze auto's ook vaak ingevoerd waren.

De keuze was dus tussen de Renault en de Suzuki, beide lichte kleine auto's met een gewicht van rond de 1000 kilo met een atmosferische 1.6-liter benzine motor, een sportonderstel en opties zoals hierboven genoemd. Nadeel van de Suzuki vond ik echter wel dat Cruise control nooit vanuit de fabriek geleverd is, waar dit op de Renault wel het geval was. Voordeel van de Suzuki was dan weer wel dat deze auto voorzien was van een distributieketting die in principe onderhoudsvrij is, en toch wel wat ruimer is van binnen dan de Renault. Ook qua betrouwbaarheid scoort Suzuki als merk net even wat beter dan Renault, en zeker gezien het feit dat mijn vader een voorliefde heeft voor Japanse auto's en een afkeer voor Franse auto's, was de keuze snel gemaakt zeker gezien het feit dat mijn vader mee moest om auto's te bezichtigen en eventuele beschadigingen te constateren, en de algehele staat van de testauto's na te lopen.

Ik (lees wij) ben dus op zoek gegaan naar een Suzuki Swift Sport, die maximaal 120,000 km had gelopen, schadevrij was en uit Nederland kwam. Dat was nog best een hele opgave. Veel exemplaren die te koop worden aangeboden komen óf uit Duitsland, óf hebben een km-stand van 160,000 of meer. Na 4 waarvan wij in eerste instantie dachten dat het goede auto's waren te hebben bezichtigd, kwamen we tot de conclusie dat Suzuki Swift Sports veel last hebben van steenslag op onder andere de motorkap, en vaak toch wel zwaar te leden hebben gehad onder hun vorige eigenaar(s).

Het 5de exemplaar dat we gingen bezichtigen stond op een uur rijden bij ons vandaan, en deze auto was eigelijk in perfecte staat. Zo goed als vrij van steenslag,parkeerdeuken en krassen, velgen zo goed als vrij van stoeprandschade, sportstoelen in perfecte staat (welke bij de Swift Sport vaak kapot gaan op de wangen), maar 104,000 km gelopen, origineel Nederlands geleverd en maar 2 eerdere eigenaren gehad. Alles aan dit exemplaar voelde goed aan, en heb deze dan ook na testrit gemaakt te hebben en met mijn vader overlegd te hebben gekocht. Heb uit voorzorg wel een garantiepakket van 6 maanden op de auto genomen, in de hoop dat ik áls ik problemen met de auto krijg in de eerste 6 maanden ik in ieder geval goedkoper uit zal zijn als zonder garantiepakket.

Een week later werd de auto eindelijk afgeleverd, en mocht ik de auto op gaan halen! De rit terug naar huis van 90 km bevielen zeer goed, de auto is op de snelweg bij 100 km per uur lekker snel in vergelijking met de Starlet, en door de korte 5-bak heb je altijd veel vermogen voorhanden waardoor inhalen in een oogwenk gebeurd is. Ook het onderstel beviel gelijk, lekker hard geveerd maar niet té hard, waardoor je bochten heeeel hard nemen kan maar tegelijkertijd niet een ontzettend onaangename tijd beleefd op wegen met een wat slechter wegdek.

Vooralsnog mijn eerste ervaring met de Swift Sport, een vervolg met verdere ervaringen zal snel volgen!

Heel andere koek dan een Toyota Starlet

111.848 km
31 augustus 2020

We zijn inmiddels weer 4 maandjes verder, en de Swift heeft in die tijd bijna 8000 km afgelegd. In die 4 maanden heeft de Swift al veel gezien; zo is de Swift op Texel geweest, heeft de Swift meerdere keren Maastricht en België aangedaan en heeft de Swift in 6 dagen tijd pak en beet 2100 a 2200 kilometer afgelegd in een periode van 6 dagen tijd tijdens een tripje naar Midden-Toscane.

In de eerste twee weken hebben ik en mijn vader de Swift onder handen genomen om hem naar wens te maken. Zo is er een armsteun gemonteerd, zijn er nieuwe velours Swift Sport vloermatten ingekomen, zijn de weinige plekjes van steenslag op de motorkap bijgewerkt met een lakstift en hebben we de fabrieksradio onder handen genomen. Ik wilde graag de originele radio in de auto houden omdat ik persoonlijk vind dat zo’n groot touchscreen in een auto van 13 jaar niet mooi is, maar ik wilde ook graag via bluetooth mijn eigen muziek in de auto kunnen afspelen, met behoud van de stuurbediening. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een bluetooth kastje die gemonteerd is in het dashboard kastje, die door de originele radio wordt herkend als CD-wisselaar. Een microfoon werd ook geleverd bij dit bluetooth kastje die ik (lees mijn vader) heeft gemonteerd en waarvan de bedrading netjes weggewerkt achter de plastic panelen. Ook heb ik luxe kentekenplaten voor de auto aangeschaft; het is slechts een klein detail maar wel eentje die ik persoonlijk belangrijk vind.

Dan, het rijden. Ow wat is dat toch leuk! Door het lage gewicht en hitsige motor 1.6-liter motor is deze auto werkelijk een genot om te rijden en een wereld van verschil met de Starlet. Het sportonderstel en de platte bandjes zorgen ervoor dat je verschrikkelijk hard door bochten kan; grip is er immers zat en door het sportonderstel is er geen sprake van het overhellen van de koets of iets dergelijks. Schakelen eist wel wat gewenning; de slag van de koppeling is vrij kort en het aangrijpingspunt is direct en kort. Hierdoor moest ik wel een paar keer goed oefenen alvorens ik soepel zonder schokjes weg kon rijden. Schakelen doe je in deze auto overigens vaak; door de korte 5-bak zit je binnen no-time boven de 6000 toeren en wordt het weer tijd om naar het volgende verzet te gaan. Het karakter van deze motor is dan ook hitsig en dit blok houdt van toeren maken; onder de 3000 toeren is er eigenlijk niemand thuis, maar boven de 3000 toeren veranderd het karakter van de motor compleet. Vanaf het moment dat je de 3000 toeren passeert neemt het niveau aan geluid flink toe; maar de power die je voorhanden hebt ook. Juist ja, dit wordt mogelijk gemaakt door de variabele kleppen timing. Juist deze VVTI maakt het mogelijk dat deze auto comfortabel en redelijk vlot ‘’schakelui’’ gereden kan worden( 50 in zn 5 is immers geen probleem). Het rijden in deze auto is gewoon erg leuk; op rustige landweggetjes is dan ook waar deze auto het beste tot zijn recht komt.

Dat de Swift sport ook brandstof kan verbruiken als een professioneel sporter; kwam ik na mijn eerste paar tankbeurten met een sportieve rijstijl al achter. 1 op 12 rijden met deze auto is geen probleem, en als je je best doet is 1 op 10 ook nog wel haalbaar. Doe je het echter rustig aan, bijvoorbeeld een tripje naar Maastricht met 100km/uur over de snelweg, dan daalt het verbruik tot ongeveer 1 op 16. Gemiddeld heb ik over de 7750 km die ik de auto in mijn bezit heb 618 liter brandstof verbruikt, wat neerkomt op een verbruik van 1 op 12,5. Gezien mijn rijstijl vind ik dat best redelijk; maar echt zuinig is het niet te noemen.

Ook ben ik met de Swift zoals hierboven beschreven op een 6-daagse trip naar Toscane geweest. Ik ben op de heenweg vanaf mijn huis naar Düsseldorf gereden waar ik de auto op de autotrein heb gezet met als eindbestemming Innsbruck. Vanaf daar ben ik via de Brennerpas in één ruk naar Arezzo gereden, een trip van ongeveer 600 kilometer. Op de Italiaanse Autostrada rijden de Italianen inderdaad als gekken. Waar een maximum snelheid van 130 geld rijden de meesten Italianen gerust 20 tot 30 kilometer per uur harder; en waar wél wordt gecontroleerd op de maximumsnelheid wordt dat aangegeven met een groot bord dat er een flitser staat. De kwaliteit van het Italiaanse wegdek was goed (en dat mag ook wel voor het bedrag aan tol wat ze ervoor vragen) dus het was goed uit te houden in de Swift met het sportonderstel. Met een gemiddelde snelheid van 120 km/uur was ik binnen 7 uurtjes op bestemming met 2 stops tussendoor. een gemiddeld verbruik van 7,1 liter op 100 km vond ik best prima gezien de snelheid. Op de terugweg zat de kofferbak helemaal vol met reistassen en lagen er rugtassen op de achterband en had ik naast mijzelf 1 passagier bij, en uiteraard heb ik op de Duitse Autobahn de topsnelheid van de Swift getest. Die kwam uit (met al het extra gewicht aan boord) op 205 km/uur op de teller oftewel 202 km/uur op de gps. Over de gehele reis had ik een gemiddeld verbruik van 8,1 liter, wat ik best netjes vind gezien het feit ik over de alpen moest via de Brennerpas en ik in Duitsland een gemiddelde snelheid had die lag tussen de 150 en de 170 km/uur met pieken van 200 km/uur.

Dan de betrouwbaarheid. Daar valt nog wat voor te zeggen; alhoewel dat niet helemaal de auto zijn schuld is. Het is met de Swift immers tot op heden altijd starten lopen geweest. Echter, binnen 500 kilometer na aankoop (dus bij 104600 km) ging het motorstoringslampje branden; en meteen was ik blij dat ik bij aankoop een garantiepakket van 6 maanden had afgesloten. Nadat ik de auto heb laten uitlezen bleek dat de katalysator de veroorzaker was van het motorstoringslampje; iets wat maar al te vaak voor komt bij de Suzuki Swift Sport van mijn generatie. Dit was op te lossen door óf een update van de ECU te laten uitvoeren die ruimere uitstoot waardes toeliet, óf het vervangen van de katalysator. Ik heb eerst onder garantie de update laten uitvoeren bij een Suzuki-dealer in de buurt, maar binnen 200 km brandde het motorstoringslampje weer. De katalysator zat vol, en moest dus vervangen worden. Achteraf hoorde ik van de garagehouder dat de vorige eigenaar naar alle waarschijnlijkheid de accupolen heeft losgekoppeld vlak voor de inruil, waardoor alle storingsmeldingen worden gewist. Zuur de voor garagehouder, maar gelukkig was dit niet mijn probleem en werd dit dus door de garagehouder onder garantie opgelost. Bij 110,500 km kwam het volgende euvel om de hoek kijken; gekraak en gepiep vanuit het vooronder van de auto. Na inspectie door mijn vader bleek dat zowel de linker- als de rechterveer waren afgebroken, en dus vervangen moesten worden. Dit is wederom onder garantie door de garagehouder opgelost. Tijdens een trip naar Maastricht ben ik bij een km-stand van 111,000 een willekeurige garage binnengestapt met de vraag of ze even wilde kijken naar mijn achterband omdat één achterband iets sneller leeg liep dan de rest. Advies van de garage was om zeer binnenkort alle 4 de banden te vervangen, ondanks het feit dat er nog dik 6 mm profiel waren deze banden (nankangs ultra-sport ns-2 205/45/r17) te oud (5 jaar oud) en zaten er te veel droogtescheurtjes in om er verantwoord mee te blijven rijden. Na een korte speurtocht op internet heb ik bandjes gekocht van Hankook (ventus s1 evo 3 205/45/r17) die goed scoorden op t gebied van grip, zuinigheid en geluid. Na de bandenwissel merkte ik pas hoe oncomfortabel de oude banden eigenlijk waren. Het verschil in hardheid van het rubber waardoor ik dus veel meer oneffenheden in het wegdek voelde was gigantisch, en ook het verschil in geluid wat de nieuwe bandjes produceren ten opzichte van de oude is groot. Ik ben nu dus voorzien van kwalitatief goed rubber van een A-merk wat weer jaren mee kan.

Als laatste de iritaties. Een ding wat ik wel af en toe als storend ervaar bij de Swift maar wat ik van tevoren wel had verwacht zijn de vele rammeltjes in het interieur op alle wegen met oneffenheden. Nu had ik dat natuurlijk wel verwacht; zeker in combinatie met het sportonderstel en relatief platte banden (45) welke het comfort geen van beide ten goede komt. Wat het comfort wél ten goede komt is de goedwerkende airco die in de Swift zit; je levert iets in op vermogen en brandstofverbruik (+15%) maar daardoor zit je wel lekker koel in de auto; zelfs bij 37 graden in hartje Toscane. Een ander punt van irritatie is de versnellingsbak; en dan in het specifiek de achteruit-versnelling. De versnellingsbak is over het algemeen ontzettend fijn, heerlijk direct, redelijk strak en de slag is lekker kort; echt een klik-klak gevoel. Wat minder fijn is dat de achteruit soms gewoon dienst weigert, iets wat helaas vaker voorkomt bij de Swiftjes. Ik krijg de pook dan gewoon niet in z’n achteruit, de enige manier waarop ik dan naar zn achteruit kan is de auto in een andere versnelling zetten, heel kort de koppeling een stukje oplaten dat je voelt dat hij aangrijpt en dan weer naar z’n achteruit, en glijdt hij er moeiteloos in, als een mes door boter. Waar het aan ligt? Geen idee; aan de bakolie zou het volgens de garage niet liggen. Is het irritant? Ja dat zeker, want het kost soms gewoon te veel tijd om de auto in z’n achteruit te krijgen.

Al met al is de Swift een ontzettend leuke en kleine sportieve auto. Qua betrouwbaarheid scoort de auto goed, qua zuinigheid als je er normaal mee rijdt ook ruim voldoende. Deze auto blijft als het aan mij ligt nog jaren in mijn bezit. Aanpassingen die ik nog aan de auto wil doen zijn een sportluchtfilter; het spuiten van de remklauwen, het vervangen van de koplampen omdat deze lelijk beginnen te worden, en het monteren van een beter audiosysteem (speakers). Ik houd jullie op de hoogte!

Het Swiftje tuft door

137.000 km
13 januari 2022

Zo, lange tijd niks geschreven over de Swift. Tijdsgebrek zullen we het maar noemen. Inmiddels heeft het Swiftje weer flink wat kilometertjes mogen maken, en de nodige avonturen mogen beleven.

In Oktober van 2020 heeft de Swift een grote beurt gehad bij de Suzuki dealer, waarbij de versnellingsbakolie voor de zekerheid is vervangen. Ook de Multieriem, V-snaren en de schokdempers achter zijn vervangen, doordat deze roestvorming hadden op de metalen stangen. Zowel de Multi riem als de V-snaren en de schokdempers achter en de versnellingsbakolie waren niet nodig om nu al vervangen te worden, maar aangezien ik liever mijn spullen goed dan matig heb, heb ik toch maar besloten om het gelijk allemaal te vervangen.

De Swift kwam glansrijk door de APK-keuring heen, maar voor de zekerheid heb ik wel het gasklephuis laten reinigen omdat ik het idee had dat de auto af en toe schokte / inhield. Na reiniging van het gasklephuis waren de klachten verholpen.

Sinds de vorige review is er ook vrij veel aan de Swift veranderd.
Zo zijn de remklauwtjes rood geverfd met hittebestendige lak, wat de Swift weer een sportiever uiterlijk geeft. Tezamen met de remklauwtjes zijn ook gelijk de velgen maar aangepakt, heb gekozen voor bronzen JR-3 Velgen met Toyo proxes T1R bandjes. JR3’s onder je Japanse wagen moet natuurlijk je ding zijn, maar ik zelf vond het een zeer geslaagde combinatie. Tevens zijn de Toyo proxes T1R fijne bandjes, ze hebben zeer veel grip, mede mogelijk gemaakt door het zachte rubber dat overigens niet echt sneller lijkt te slijten dan de Hankook Evo Ventus bandjes. Ook heeft deze band een V-groef, hetgeen zorgt voor wat extra herrie, maar ook een stoerder uiterlijk en bovenal meer grip. Ook is de Swift verlaagd met Eibach pro verlagingsveren, waardoor die nét ff dat stukje lager komt te staan wat de Swift eigenlijk vanuit fabriek had moeten krijgen. We hebben t dan over een verlaging van 3 centimeter, niks wereldschokkends dus. Ik heb hierbij bewust voor Eibach pro verlagingsveren gekozen, en niet voor HR, omdat Eibach toch bekend staat als een wat meer comfortabele verlagingsveer, waardoor ik er in comfort ten opzichte van het toch al niet al te comfortabele onderstel met originele veren nauwelijks op achteruit ben gegaan. Ik ben van mening dat als je deze veren onder een normale auto zou monteren, bijvoorbeeld een auto zonder sportonderstel, je het verschil in hardheid wel degelijk zou merken, maar doordat mijn auto al reeds was voorzien van een sportonderstel vanuit fabriek is dit een upgrade die ik serieus iedereen aan kan raden, het ziet er een stuk beter uit en je gaat er niet in comfort op achteruit. Tevens heb ik vrij snel na de laatste review inderdaad beide koplampen vervangen omdat deze op de bovenkant lelijk begonnen te worden, en qua looks maakt ook dit de wagen weer nét ff wat netter. Ook heb ik de koplampen van H4 en 5W5 LED’s voorzien, waarbij ik gekozen heb voor LED’s van Cree. Gezien het feit dat LED’s eigenlijk niet bedoeld zijn voor reflector koplampen, heb ik gezocht naar LED’s die daar wel op ontworpen waren qua vorm, om zo het strooilicht zoveel mogelijk te beperken. Het resultaat mag er zijn, ik heb altijd een bak licht zonder dat ik daarmee andere bestuurders lastig val en ik heb nooit meer het gevoel dat ik perse op groot licht ‘moet’ rijden, omdat ik anders eigenlijk weinig zie. Verder heb ik een Remus sportuitlaat laten monteren, zodat tijdens de wat sportievere ritten ik ook wat geluid van achter hoor komen, in plaats van alleen het aanzuiggeluid van de motor wat bij vollast altijd prominent in de cabine aanwezig is. Over het aanzuiggeluid van de motor gesproken, ook dat mocht van mij wel wat luider zijn. Dus heb ik besloten een Injen Cold Air Intake te monteren, met een K&N openluchtfilter met Hydroshield hoes. Het kostte wat moeite om dit systeem te installeren, maar het resultaat mocht er zeker zijn. De eerste keer dat ik met de CAI heb gereden heeft een grote grijns die van oor tot oor liep mijn gezicht niet één keer verlaten, want jeetje wat een verschil maakt dat zeg! Als je gewoon rustig rijdt merk je er werkelijkwaar helemaal niks van, maar zodra je het gaspedaal wat dieper intrapt hoor je een diep donker aanzuiggeluid ‘’’which never gets old’’.

Ook in het interieur heb ik het nodige aangepast. Zo heb ik de volledige audio aangepakt, ik heb voorin een mooi maar niet al te duur compo-setje van JBL gemonteerd, en achterin ook nog 2 vervangende speakers van JBL, die ondersteund worden door een underseat subwoofer van Kenwood. Een nieuwe headunit met Apple Carplay drijft deze upgrades aan, en ook hier ben ik zeer tevreden over het resultaat. De audio in een Swift is standaard niet zo denderend, maar met deze upgrades is het meer dan prima. Ook heb ik tezamen met het vervangen van de speakers wat hoognodig isolatiemateriaal aangebracht, om zo de audio beter tot zijn recht te laten komen en vooral herrie van buitenaf te verminderen. Vooral verbazingwekkend vond ik dat er op het volledige zijpaneel vanaf de portieren tot aan de kofferbak gewoon 0 isolatiemateriaal was bevestigd. Dit hebben we dus ook maar snel opgelost, wat zorgde voor meer rust in de cabine. De laatste upgrade die ik in het interieur heb aangebracht is een van praktische aard, te weten een originele Cruise control module met stuurwielbediening, die achteraf via de importeur van Suzuki kon worden besteld. Aangezien deze upgrade vrij prijzig was, is deze upgrade zeer zeldzaam in Swiftjes van deze generatie. Maar door de korte 5-bak vond ik het gemis van Cruise Control dusdanig groot dat ik alsnog heb besloten een van de laatste nieuwe modules bij de importeur te bestellen (ze worden al ruim 5 jaar niet meer geproduceerd), en te laten installeren. Een grappig detail van deze Cruise Control is dat deze net als de auto zeer snel op het gas reageert, waardoor je zodra je op resume drukt de auto bijna met volgas weer terug gaat naar de laatst ingestelde snelheid.

In de afgelopen anderhalf jaar heeft het Swiftje flink wat kilometers mogen afleggen en de nodige avonturen beleefd. Zo heeft de Swift tussen de lockdown periodes door heel Nederland afgereisd voor ZZP klussen in de horeca, en is de Swift in de Zomer maar liefst drie keer op Zomervakantie geweest, naar Luxemburg, de Ardennen en wederom naar Toscane. Over al deze tripjes heeft de Swift zich goed gehouden en heeft de auto mij niet één keer laten staan. Ook heb ik met de Swift de GroSglockner Strasse gereden, iets wat ik al heel lang wilde doen, en daar merk je hoe goed deze auto daadwerkelijk is. Het lage gewicht in combinatie met het pittige motortje zorgt ervoor dat het rijden van dit 90 kilometer lange traject met geen andere woorden geweldig kan worden beschreven.

De positiviteit over deze auto werd ietwat getemd toen ik na de vakanties de auto weg had gebracht voor de grote onderhoudsbeurt. Er was een hele waslijst aan dingetjes die eigenlijk moesten gebeuren, zo waren de remblokken achter op, had de stabilisatorstang rechtsvoor speling, piepte de rem rechtsvoor heel vervelend op lage snelheid wat tot gevolg had dat de blokken moesten worden afgeslepen, en tot overmaat van ramp begaf de ESP regelunit in ABS-pomp vlak voor de grote beurt de geest. Vervanging van de ESP regelunit was alleen mogelijk door de ABS-Pomp te reviseren, een vrij prijzig grapje. Achteraf leerde ik dat naast de katalysator ook de ABS-pomp een van de zwakke punten van de Swift Sport was. Ik heb het geluk gehad om allebei deze pijnpunten te mogen aanpakken, maar nu het eenmaal gedaan is, kan ik met vol vertrouwen zeggen dat mijn auto onderhouds technisch in een goede staat verkeerd. Qua verbruik doet het Swiftje het ook prima, alhoewel het verbruik groot en deels wordt bepaald door je rechtervoet. Als je gewoon normaal doet kan je prima 1 op 15 rijden en als je je best doet is 1 op 16,5 1 op 17 ook nog wel haalbeer, maar met een beetje doorrijden zonder echt al te gek te doen houdt t bij 1 op 14 wel op. Ga je echt aan de slag met de auto is 1 op 12 toch wel de realiteit, maar goed daar krijg je wel een ontzettend leuke beleving voor terug!

Al met al kan ik stellen dat ik nog steeds tevreden ben over de auto, iedere rit met deze auto is een feestje. Maar toch begint het weer te kriebelen en ben ik met een schuin oog alweer naar opvolgers van de Swift aan het kijken. Ik houd jullie op de hoogte! Ciao!

9,5