Suzuki Grand Vitara 2.0 Exclusive (2008)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | Grand Vitara 2.0 Exclusive |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2008 |
| Jaar van aanschaf | 2012 |
| KM-stand bij aanschaf | 62.000 km |
| KM-stand laatst | 267.247 km |
Terug naar Suzuki
Nu de werkgever niet langer SUV's in de lease heeft en er toch regelmatig een paardentrailer getrokken moet worden is de tweede auto in het gezin omgeruild voor een SUV met de vereiste vierwielaandrijving. Allereerst gezocht naar een Nissan X -trail, maar kon daarbij niet slagen in de korte tijd die ik voor deze aankoop beschikbaar had. Ook nog proefrit gemaakt in een Dacia Duster, maar hoewel de auto me eigenlijk niet tegen viel, bleek de levertijd wel veel te lang. Zo kwam ik terecht bij de Suzuki Grand Vitara die wel met weinig kilometers en voor een redelijke prijs te vinden was. Een hele overwinning want de eerste Grand Vitara die ik reed in het verleden kende zeer veel problemen met de diesel-automaat-combinatie. Maar nu betrof de zoektocht een benzine exemplaar met handbak. Goed geslaagd bij de dealer in Vlissingen alwaar deze 5-deurs 2-liter in Limited uitvoering stond. Die uitvoering biedt de luxe van de high executive en is verder een gewone exclusive. Mooie alcantara stoelbekleding, een leuk zonnedakje (wel heel veel kleiner dan in onze x-trail zat) en verder wat extra aankleding aan de buitenkant, waardoor hij net iets robuuster oogt. Inmiddels enige kilometers gedraaid. We moeten wennen aan het verbruik dat rond de 1 op 9 à 10 schommelt, maar dat komt omdat we daar bij de leaseauto natuurlijk niet veel aandacht aan schonken. En we rijden er wel veel kleine ritten mee wat natuurlijk ongunstig is voor het verbruik. Met een geladen paardentrailer zakt het naar circa 1 op 8 en dat is wel heel netjes. We rijden dan wel beschaafd rond de 85 km per uur. Verder is merkbaar dat de auto onderin minder trekkracht heeft dan een diesel. Niets mis mee, maar voor ons even wennen. Ook het formaat van de bagageruimte is wennen want we deden een aardige stap terug. De leefruimte voor bestuurder en passagiers is juist ruimer dan we gewend waren. Dat zou je niet denken als je de auto van buiten ziet. Hij oogt absoluut kleiner dan hij is. Verder tot nu toe goede ervaringen. Het is zeker geen snelle auto, alles gaat voor je gevoel wat traag, maar eenmaal op snelheid biedt hij goed comfort en toereikende flexibiliteit. Tenslotte is nog vermeldenswaard dat alles goed degelijk en stevig aanvoelt, zeker als ik terugdenk aan het vorige type Grand Vitara.
Gewend.
Waar ik de vorige keer nog aan veel zaken moest wennen kan ik nu stellen dat dat wennen snel gaat. De Vitara bevalt goed. Rijdt gemiddeld 1 op 10.5 en dat met veel korte ritten. Het rijden met trailer en caravan gaat inmiddels ook prima. De verbruiksmeter helpt goed om een net verbruik vast te houden. We hebben geluk dat de Vitara niet zo besmettelijk is, want de wasserette loopt vast op de reserveband achterop. Dat betekent dus handwerk!
Beurt en onderzoek
De eerste beurt sinds wij de Suzuki in ons bezit hebben is nu uitgevoerd. Het gewone standaardwerk, aangevuld met een vervanging van de remblokken voor. Kosten ruim 400 euro. Dat is alleszins acceptabel. De GV gedraagt zich verder geheel naar wens op één kleinigheid na. Wanneer een scherpe bocht wordt gedraaid, bijvoorbeeld bij het verlaten van een rotonde, voel je als het ware iets verschieten in de voortrein en hoor je ook een bijpassend geluid. Dat vergde wat ons betreft toch enig onderzoek. Het geeft immers een wat onzeker gevoel, alsof er iets niet goed vast zit. De dealer heeft alles nagelopen en nagetrokken, maar heeft niets kunnen vinden. Dat betekent aan de ene kant een stuk geruststelling, maar aan de andere kant zijn we toch heel benieuwd of het verschijnsel nu tot het verleden gaat behoren. Zo niet, dan komen we er zeker nog op terug en gaat het onderzoek verder.
Voor het overige rijden we nog steeds gemiddeld 1 op 10 en wijzigt ons beeld van de auto zich niet. Het is een wat lome auto die enige tijd vergt om op gang te komen. Daarmee nodigt hij zeker uit tot een rustige rijstijl, ook al omdat een zesde versnelling ontbreekt en dus op hogere snelheid het geheel wat rumoerig wordt. Regelmatig betrap ik mezelf erop dat ik door wil schakelen naar de zesde versnelling. Dat is dus wel een gemis. Het geheel maakt wel dat we relatief nette verbruikscijfers scoren, zeker als je bedenkt dat de regelmatige ritten met paardentrailer het gemiddelde ook nog in negatieve zin beïnvloeden.
Wat betreft de wintertijd nog het volgende. De GV met permanente vierwielaandrijving staat op M&S banden, hetgeen me in overleg met mijn bandenleverancier heeft doen besluiten vooralsnog geen winterbanden aan te schaffen. Dit in tegenstelling tot mijn vorige lease-SUV's. De ervaring hiermee is positief. Een lekker pak sneeuw is geen enkel probleem. Met een alerte rijstijl is het prima te doen. Sterker nog, een poging tot enig slipwerk op een besneeuwd parkeerterrein gaf als enig resultaat dat de GV zonder mankeren zijn route bleef vervolgen. Alleen bij ijzel en bevroren nat wegdek houdt het natuurlijk wel op. Maar dat geldt in mijn ervaring ook bij winterbanden. Op ijs ga je nu eenmaal glijden, maar met ABS vol aan het werk bleek een onvoorziene glijbeweging toch tot een goed einde te brengen. Dus zolang er geen winterse buitenlandritten komen, houd ik vast aan de huidige bandenkeuze.
Tot slot nog enig commentaar op het rijcomfort. De stoelen geven een goede zit, de alcantara stof oogt fraai en biedt een wat luxer gevoel. Je zit als bestuurder niet helemaal recht achter het stuur. Dat komt bij meer auto's voor en is op zich geen probleem. Maar bij veelvuldig gebruik geeft dit wel risico op schouder- en nekklachten. De aflegruimte voor kleine zaken is toereikend, maar niet meer dan dat. Ook de achterbank biedt ruimte en comfort voor twee volwassenen. Met drie kan het ook, maar dan is het wel behelpen. De functies voor radio en cruisecontrol op het stuur zijn praktisch, maar de knoppen zijn in het donker onverlicht. Dat werkt dus helemaal niet! Latere versies hebben overigens wel verlichte symbolen op het stuur. Al met al biedt de GV zeker toereikend comfort, maar het blijft natuurlijk wel gewoon een klassieke en dus wat stugge 4x4.
Met de caravan naar de alpen.
Recent met de GRV en een kleine caravan (beladen ca. 850 kg)naar een camping op hoogte in de alpen gereden. Over de gehele route draait de GRV dan een gemiddeld verbruik van ca. 1 op 8,4 hetgeen gezien de vele heuvels en bergen een prachtig resultaat is. Wel is er onderin de toeren merkbaar weinig kracht (daar mis ik toch de diesel) en moet er dus veelvuldig teruggeschakeld worden. Dan klinkt het wellicht allemaal wat rauw, maar de prestaties zijn dus prima. Overigens houd ik me dan wel redelijk aan de maximum snelheid, dus draai zo 80 tot 90 km. per uur gemiddeld. Geen sprintende combi dus, maar heel gestaag kom je er overal mee.
Voortgaand betrouwbaar.
De teller tikt inmiddels de 94000 kilometer aan en de Suzuki blijft zich bewijzen als een betrouwbare metgezel. Recent weer een beurt laten uitvoeren waaruit geen bijzonderheden voortkwamen. Enig ongemakje is nu een metalig rateltje in of in de buurt van de uitlaat. Het is alleen hoorbaar buiten de auto, maar ik zal er wel een keer een blik op laten werpen.
PS. Inmiddels bij de dealer geweest. Het betrof een los hitteschiltje en dat is kostenloos opgelost.
Beurt
Bij 107000 km een beurt met dit keer wat extra kosten. Er moesten voor het eerst nieuwe bougies (longlife) gemonteerd worden. Prijzig, maar weer goed voor ruim een ton aan nieuwe kilometers. Daarnaast twee nieuwe banden. Al met al een beurt van ca. 900 euro, maar feitelijk alleen reguliere zaken en geen bijzonderheden en dus heel acceptabel.
Onveranderd betrouwbaar en winterbanden.
Inmiddels zijn we weer heel wat kilometers verder met de Grand Vitara. In het beeld rond de auto wijzigt zich niets. Alles doet wat het moet doen en de auto blijft de betrouwbaarheid zelve. Het interieur blijft netjes. Dat is in die zin verrassend dat wij er niet zachtzinnig mee omspringen. De auto lijkt vaak op een rijdende manege. Vol vuile spullen, veel modder op de grond, zand en stof en stro doen de rest. Maar alles blijft makkelijk te reinigen, juist ook de alcantara bekleding. Het kan allemaal wel tegen een stootje. Alleen de hoedenplank liep wat beschadiging op dankzij onvoorzien hondengedrag. Maar dat lag dus niet aan de kwaliteit van de hoedenplank. Verder is deze winter de auto wel op winterrubber gezet omdat er een reisje naar de besneeuwde bergen plaats ging vinden. Zuinigheidshalve gekozen voor eigen merk van Profile (hifly) en dat viel niets tegen. Gedrag op nat en droog, sneeuw en hellingen met sneeuw, was allemaal zoals ik het mij wens. Misschien zijn duurdere merken beter, dat kan ik niet vergelijken, maar voor het doel waar ik ze voor kocht bleken dit prima winterbanden.
Lage kosten.
Even heel kort. Gisteren kreeg de suzuki weer een beurt. Vrijwel geen bijzonderheden en kosten van ca. 225,00. Vorige beurt was het eindbedrag zelfs nog iets lager.
Dat is toch wel een aangenaam laag kostenpeil voor deze toch best forse auto met alle techniek die daarin verwerkt zit als 4x4 etc.
Aanhoudend lage kosten.
We zijn weer een volle beurt verder en de GV blijft optimaal presteren voor een lage prijs. Wel wisselden we in de tussentijd een aantal maal een lamp van het dimlicht. Tikje opvallend, maar niet echt verontrustend en ook geen zaak van hoge kosten. Bij de beurt is de accu vervangen door een nieuw exemplaar. Verder geen bijzondere kosten, dus bleven we nog net onder de 400 euro steken. Netjes!
Wel moeten we tussen de beurten door af en toe de olie gaan peilen. Een check vlak voor de beurt liet een peil zien dat aan de lage kant was. Hij verbruikt dus wel wat olie. Dat is nieuw en moeten we dus wel iets beter in de gaten gaan houden.
Stabiel onkostenbeeld.
Weer een jaar en 15000 kilometer verder en dus een beurt. Weer een rekening van circa 400 euro. Buiten wat versleten rubbertjes geen bijzonderheden. Ok, er blijft sprake van enig olieverbruik en het benzineverbruik is op zijn gunstigst 1 op 11. Maar duur in het gebruik is hij dus echt niet.
Een beurt verder
Voorafgaand aan de komende zomerse kampeerreis een beurt met APK. Een nieuw setje remschijven en blokken voor vormt de enige bijzonderheid. Dit keer dus iets hogere kosten, een kleine 700 euro. Maar goed, daarmee nog steeds een heel schappelijk kostenplaatje voor de GV.
Opvallend zuinig met caravan.
Recent met caravan naar het zwarte woud gereden. Druk verkeer en dus relatief veel achter vrachtwagens moeten hangen, want inhalen is op grote stukken verboden. Daarmee scoorde ik een verbruik van 1 op 9.6 liter. Onvoorstelbaar weinig verschil met het gemiddelde van 1 op 10 à 11 wat we normaliter in het dagelijks gebruik scoren.
Aansluitend ook nog naar Zuid Zwitserland doorgetrokken. Daarbij een gemiddelde van 1 op 9 gedraaid terwijl er toch een fors stuk binnendoor op kleine steile wegen bij zat. Zeer tevreden dus.
Wel vind ik dat het klimmen met caravan de auto gevoelsmatig niet makkelijk afgaat. Het is echt zwoegen en hij lijkt weinig kracht over te hebben. Wat dat aan gaat is het gevoel met deze auto dus anders dan de cijfers die hij scoort. Blijkbaar kan hij het best makkelijk aan, hij komt ook echt wel boven op de berg, maar ervaar je dit wat anders door het geluid dat hij erbij maakt en het feit dat je echt ver terug moet in de versnellingen. Zelfs een heel klein stukje in zijn eerste moeten rijden. Twee en drie zijn echter meestal toereikend.
Still going strong
We naderen met de GV de twee ton in rap tempo. Nu eerst nog een beurtje. Geen bijzonderheden en ook de afgelopen kilometers zijn volledig probleemloos voorbijgegleden. 15000 kilometer afgelegd en dan ben je met dik 250 euro weer klaar voor de volgende 15000. We hebben ons inmiddels voorgenomen deze auto op te rijden, zolang hij het zo probleemloos blijft doen. Benieuwd tot welke kilometerstand we uiteindelijk gaan komen. Vooralsnog kunnen we niet anders dan de toekomstige kilometers vol vertrouwen tegemoet zien.
Het enige dat stuk gaat aan deze auto......
Er gaat eigenlijk nooit iets kapot aan deze auto, althans zo voelt het. Het is een feit dat hij betrouwbaar is en erg weinig onderhoud/reparaties vraagt. Maar er is toch één zwak puntje, het dimlicht. Vandaag voor de elfde keer een nieuwe lamp erin laten zetten. En dat in een paar jaar tijd. Dat is toch opvallend. Oke, dure reparaties zijn het niet, maar het komt nooit gelegen en is toch wel wat vreemd. De garage is echter niet verrast, dit komt vaker voor bij dit type. Ach...het zij hem vergeven.
Betrouwbaar werkpaard.
Even een bericht om te laten weten dat de Grand Vitara nog steeds naar volle tevredenheid functioneert. Verder is er echt geen enkele bijzonderheid te melden. Misschien maakt dat hem nou juist bijzonder.
En ik moet zeggen dat het uiterlijk van deze auto me na al die jaren nu eigenlijk steeds meer gaat aanspreken. Tussen al die SUV's met beperkte of zelfs helemaal geen terreinvaardigheid, is dit gewoon een no-nonsense stoere bak die ook in de blubber nog echt zijn mannetje staat. Of zijn vrouwtje, want feitelijk rijden de dames in het gezin er meer in dan ik zelf.
Hoe klein een grote beurt kan zijn.
Vandaag onderging de GV een grote beurt bij kilometerstand 227720. Dan verwacht je toch wel wat. Maar nee, alleen alle oliën vervangen, vier bougies en wat filters. En o ja, een ruitenwisserblad. Kosten net boven de 500 euro. Wie doet hem dat na. Natuurlijk, hij rijdt maar net aan 1 op 11 en benzine is duur. Maar buiten dat kun je toch niet veel goedkoper rijden, in alle comfort en met alle ruimte en trekkracht die onze paardenhobby vraagt. Je hoort mij niet klagen!
Koplamp
Ouderdom komt met gebrekjes. Althans waar het kunststof betreft. Recent bleek bij het wisselen van een lampje het kunststof van het koplamphuis zwak. Er brak een stukje af en dat onderdeel bleek niet apart te leveren. Dus nu hebben we een geheel nieuwe koplamp. Kost wat, kleine 400 euro, maar dan heb je ook wel weer heel helder zicht. Één nadeel echter; de andere lamp lijkt nu wel erg gelig aangeslagen. Wat een verschil! Mijn fanatieke poetsacties hebben dit nog niet echt kunnen oplossen. Maar het kan er mee door.
Pech en door het oog van de naald.
De nieuwe koplamp net gemonteerd en een paar dagen later weer een euvel, maar nu heftiger. Rustig rijdend met een geladen paardentrailer begon de GV onder de motorkap opeens enorm te roken. Dus gelijk aan de kant. Gelukkig maar, want later bleek dat op dat moment iets verder rijden het definitieve einde van de motor zou hebben betekend. Afgesleept naar Suzuki Service Kroon in Ede en daar zijn ze een paar dagen hard aan het werk geweest. Uiteindelijk bleek het geen lekke koppakking te zijn, maar wel een totaal ontregeld koelsysteem met gevolgschade. Nu is dus een nieuwe radiateur, thermostaat en temperatuursensor gemonteerd en heeft de GV de eerste rit met trailer er al weer probleemloos op zitten. Kosten van net geen 800 euro vallen dan nog wel mee, maar zijn in de historie van deze auto natuurlijk wel opvallend. Maar ach, een werkpaard heeft ook verzorging nodig. We hopen maar dat nu voorlopig het oude ritme weer terugkomt van één beurt per jaar en verder niets.
Verder zonder airco.
We zitten met de GV echt even in een dipje. Het ene euvel net opgelost, het volgende dient zich al weer aan. Nu knipperde het lichtje van de luchtstroomkeuzeknop en bleef hij hardnekkig melden dat hij was ingesteld op recirculatie van de lucht in plaats van toelaten van frisse lucht van buiten. Overigens lijkt er gelukkig weldegelijk gewoon frisse lucht binnen te komen, maar de electronica is standvastig eigenwijs. Dus maar weer naar de dealer en dan gelijk maar een beurtje. Daar bleek de airco de geest gegeven te hebben. Gewoon van ouderdom. Herstel is kostbaar en dan is het de vraag of je dat bij deze derde auto van ons gezin die puur wordt ingezet als werkpaard bij deze kilometerstand nog moet willen. We hebben besloten dat een raampje open doen ook heel effectief kan zijn. De airco laten we vooralsnog voor wat het is. Nu maar hopen dat de electrische raambediening niet ook de geest geeft. Overigens verder niets bijzonders bij dit beurtje. We tikken tweehonderd euro af en rijden weer een jaartje verder.
Robuust werkpaard
Weer een jaar verder en tijd voor een beurt. Dit keer zijn ook de laatste twee gewone banden vervangen door vierseizoensbanden. We zijn klaar met het wisselen tussen zomer- en winterbanden. De auto heeft permanente 4wd en heeft dus feitelijk in Nederland geen echte winterbanden meer nodig. Voor vakanties hebben we een andere auto, dus het nut van winterbanden voor de wintervakanties is ook niet meer aanwezig. Dus gekozen voor gemak. En dat bevalt goed. In de recente sneeuw bleken de nieuwe banden voor al prima. Wel gleed hij wat over de achterhand door het oude rubber daar. Maar dat is logisch en nu dus ook voorbij. Verder geen bijzonderheden. We kunnen weer een jaar verder. De auto komt nu wel echt op leeftijd en wordt niet gespaard. Schoonmaken doen we niet aan en dus is het net een rijdende manage. Maar de interieur materialen tonen zich beresterk. Alleen slijten de cijfers en letters van de pook en knopjes. Maar ja, 262000 km intensief gebruik mag je ook best zien. De carrosserie is ook sterk, maar er verschijnt nu wel een begin van corrosie aan de wielkastranden achter en de motorkap. Die laatste is echter het gevolg van een lichte vervorming van de klep door een botsing met een vogel en kan de auto dus niet aangerekend worden. Kortom de auto is berebetrouwbaar. Zo zeer zelfs dat ik me soms oriënteer op inruil op een zelfde model uit één van de laatste leverjaren. Die zijn volledig uitontwikkeld en kunnen nog heel lang mee. Geen gekke gedachte!
Afscheid!
Eigenlijk wilden we geen andere auto, maar wel een nieuwere. Dus gezocht naar een GV vijfdeurs van na de laatste facelift en daarin geslaagd. Vandaag dus de olde grise vaarwel gezegd. Toch even slikken. Zonder echte problemen een dikke 267000 op de teller gezet. Aanbevelenswaardig type dus. Ja met enig oliegebruik op leeftijd, maar dat mag. Waarom dan afscheid? Omdat we denken dat voor de paardensport electrische auto's voorlopig niet bruikbaar zijn. Met de huidige auto kunnen we lezen en schrijven, maar die gaat niet nogmaals negen jaar mee. De slotserie van een model is volledig uitontwikkeld, dus niet hip, misschien ouderwets, maar zeker betrouwbaar. Zo kunnen we er weer jaren tegen. Tegen die tijd zal naar onze inschatting de stap naar electrisch rijden voor trailertrekkers beter mogelijk zijn.
P.s. Ik zal van de nieuwe aanwinst ook weer een review gaan bijhouden. Nu een 2,4 liter motor. En dat rijdt sowieso anders. Dat kan ik alvast melden.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
