Skoda Fabia Combi 1.2 TDI Greenline (2010)

autoreview

Gebruikersreview

12 februari 2011 om 17:44

Uitvoering	Fabia Combi 1.2 TDI Greenline
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2010
Jaar van aanschaf	2010
KM-stand laatst	28.000 km

De juiste keuze !

7.819 km
12 februari 2011

Ga er maar eens goed voor zitten. Een review van bovengemiddelde lengte maar hopelijk ook een dat een bovengemiddeld leesplezier oplevert en veel informatie. De auto is nu ruim drie maanden oud.

Hoe begon het?
De koopkriebels kwamen op met het nieuws dat de VW Polo met een driecilinder diesel kwam, relatief goedkoop in aanschaf doordat de BPM en dieselstraftoeslag verviel. Relatief goedkoop te rijden door de gunstige dieselprijs; een lager verbruik en geen houderschapsbelasting. Zo hou je elke maand enkele honderden Euro’s op zak voor veel leukere dingen dan autorijden.
Voor mij ook heel belangrijk; onderhand diende zich een diesel aan tussen al die miniautootjes met dito benzinemotortjes. Een diesel met een ruim voldoende koppel (180 Nm), om een kleine caravan te trekken (tot 1000 kg) en dat is een koppel van slechts 10% minder dan onze Peugeot Partner met “zware” 2.0HDi dieselmotor die de caravan fluitend naar verboden snelheden sleurt.

Mijn enthousiasme voor de driecilinder Polo diesel was trouwens al wel eerder gewekt. Ik huurde een jaar of drie geleden een VW Polo in Zweden voorzien van spijkerbanden en zo’n driecilinder diesel. Daarmee reed ik in het donker en in de vrieskou zonder probleem vierhonderd kilometer waarvan tweehonderd door een steeds dikker wordende laag sneeuw naar mijn hotel, en na de auto te hebben leren beheersen, als een (voorzichtige) Zweedse rallyrijder. Over dat rallyrijden: Ik heb in Burkina Faso (West-Afrika) vroeger vier jaar lang ervaring opgedaan in off-road auto- en motorrijden. In de provincie waarin ik daar werkzaam was -net zo groot als Nederland- lag geen meter verharde weg dus dan leer je wel met een auto en motor op wegen met slecht en glad wegdek omgaan. Ik voelde me daar in Zweden op die vers besneeuwde en bijna autoloze “pistes” in mijn element. De Polo 3 cilinder diesel bleek ruimschoots over vermogen te beschikken en de winterbanden met spikes gaven een betrouwbaar weggedrag. Ook op de droge terugweg drie dagen later bleek de auto heerlijk te berijden en bij alle toerentallen flink kracht te kunnen zetten. Ik heb niks tegen een zescilinder of elektromotor maar het geluid van één- en tweecilinder motoren heb ik ook altijd heerlijk gevonden (mits het geluid voldoende zacht is; ik heb een hekel aan herrie).
Dus afgelopen voorjaar een VW dealer opgezocht en proef-gezeten in de auto. Hoe ik zit in een auto is voor mij van cruciaal belang. Aan vier jaar crossen op ongebaande wegen in Afrika en een leven lang stevig aanpakken heb ik een belabberde rug overgehouden. Daarom ben ik jaren geleden overgeschakeld op een auto waarin je hoog-op-de-bok zit. In moderne kleine auto’s met een in hoogte verstelbare stoel zit je tegenwoordig echter ook al veel meer rechtop dus daar begon mijn belangstelling steeds meer naar uit te gaan. Ook het rollen in de bochten van zo’n hoge auto (zoals mijn Peugeot Partner) begon me in het donker wat tegen te staan. De Peugeot Partner was een besteluitvoering en maakte daarom nogal veel carrosserie-lawaai. Dat bleek te kloppen: De in hoogte verstelbare bestuurdersstoel in de Polo zette me in de hoogste stand al bijna net zo hoog ten opzichte van vloer en pedalen als in de Peugeot Partner. In de Partner heb je vooral heel veel zinloze lucht boven je hoofd; handig als je achterin fietsen wilt vervoeren of verhuizen maar in alle andere gevallen heb je last van veel luchtweerstand. Gemiddeld reed ik daarmee 1:15. In de Polo vond ik het wel jammer dat ik met mijn 1.74 bijna met mijn kuif tegen het dak aanzat, maar ik kon nog goed onder de zonneklep doorkijken. Het koffer vond ik toch wel wat onhandig klein ondanks het plan de Partner te houden als 2e auto. Ook vond ik de Polo zelfs zonder BPM nog vrij prijzig en was mijn vrouw niet erg enthousiast (ongeacht de kleur). Vrij snel daarna bleek Seat met een stationwagon te komen met dezelfde dieselmotor. Best mooi interieur, gelikt exterieur, dat wel, wat gunstiger geprijsd dan de Polo maar ook weer wat weinig hoofdruimte; want ook daarin ging ik proef-zitten. Toen kondigde Skoda zijn Fabia stationwagon aan. Geen echte beauty, maar wel een lekker stoere kar met een goeie smoel ! Het 2011 model zag ik na een tijd bij een dealer in Leiden. Ik ging op de stoel zitten, pompte die omhoog en zat als een prins met nog volop ruimte boven mijn hoofd ! Ik trok de kofferklep open en keek in een groot gapend gat. Super. Dat volume haalde de Seat niet. Het dashboard was strak gelijnd en zat goed in elkaar. Het deed mijn hart niet sneller kloppen maar het was wel erg compleet met boordcomputer en prachtig klinkende) radio/CD met een groot display. Zeer gecharmeerd was en ben ik van de geavanceerde veiligheidsfuncties zoals ESP, ABS, anti-skid en hill hold control. Geloof maar dat ik daar, samen met mijn op een extra set alu-velgen gemonteerde winterbanden, in december plezier van heb gehad! Geweldig hoe dat het rijden beïnvloedt. Het geeft je bij het rijden op een spekgladde ondergrond een rustig gevoel en dat was tot nu toe een onbekende sensatie bij sneeuw en gladheid. In de bochten blijft gladheid riskant, maar knalhard remmen en de auto toch bestuurbaar houden kun je helemaal aan de elektronica overlaten.
Een proefrit in de driecilinder Fabia gaf de overtuiging dat ik me hier prettig in zou gaan voelen. Een zachte maar doeltreffende roffel vanuit het vooronder, ruim voldoende vermogen om vlot een oprit op te rijden, genoeg ruimte, een hoog kwaliteitsgevoel en toch een value for money prijs. De Fabia stationwagon had al een jaar of zes eerder indruk op mij gemaakt in Tsjechië zelf. Daar zat ik als passagier een paar honderd kilometer in zo’n wagen en hij was me opgevallen doordat hij stil was, stijf en stevig geconstrueerd (kraakvrij) en ruim. Minder vond ik de stugheid van de vering toen.
Dat vond Skoda zelf blijkbaar ook want mijn Skoda Greenline is minder stug dan wat ik toen voelde. Maar nog steeds heeft hij niet het veercomfort van een Peugeot Partner.
Daarna hebben we de auto besteld. Hij werd drie maanden later keurig afgeleverd door Scheers auto’s in Giesbeek (de huisgarage van het bedrijf waarvoor ik werk).

Overheid en brandstofverbruik
Ik volg alle reviews en het werd tijd mijn duit in het zakje te doen. Leuk is het te lezen dat er veel nieuwe bezitters zijn die uit grotere auto’s komen. Dat is precies wat de overheid wil ! Niet zo bang zijn dus dat we weer wegenbelasting moeten gaan betalen. De overheid zal hooguit de CO2 grens verder naar beneden bijstellen voor nieuwe modellen. De uitdaging voor de fabrikanten moet blijven bestaan ! Tot nu toe zat ik bij elke tankbeurt tussen de 1:20 en 1:21 qua verbruik. Een veel lager verbruik (1:30) is alleen realiseerbaar bij een constante matige snelheid (80 of zo) en met een reeds warmgedraaide motor (dat blijkt nogal wat uit te maken). De Europese test die het fabrikanten toestaat ons verbruikscijfers van 1:29 als rad voor het oog te draaien moet nodig herzien worden. Ik merk wel dat als ik me inhoud (echt 85 op de teller op 80 km wegen en 110 op de snelweg dat ik nu 1:24 haal. Maar de helft van mijn dagelijkse kilometers rijd ik door Duitsland en zeker in de inrijperiode geef ik hem nog regelmatig de sporen daar.

Trekkracht
Wat de trekkracht betreft. Die is gewoon ruim voldoende. Hij wordt flink hoger vanaf 1800-2000 toeren (turboactie). Toch staat de motor ook al bij veel lagere toerentallen zijn mannetje. Ik reed met slechts 1400 toeren in zijn drie (45 km/u) tegen een van de steilste verharde wegen in Nederland omhoog. De motor had toen al voldoende vermogen om nog te accelereren. Hang ik er een caravan achter dan heb ik dus nog twee versnellingen eronder ter beschikking (en het aanzienlijk hogere koppel tussen de 2000 en 5000 toeren) om hem van plek te trekken. De anti-skid control zorgt ervoor dat alle tractie op beide voorwielen terecht komt. Het iets hogere koppel van de Partner ging in kritische situaties (nat steil weggetje, gras) vaak verloren omdat één voorwiel door begon te slippen; veel rook, weinig lol. Nee die verhalen van te weinig pit bij lage toeren komen vooral van mensen die niet beseffen dat de (hogere) versnellingen langer zijn. Je accelereert en dat levert geen sensationele versnelling op, lijkt het. Kijk je op je snelheidsmeter dan rijdt je echter 20 km harder dan je dacht te rijden. Als je dat over het hoofd ziet kun je de indruk krijgen dat de auto fut mist. Het is moeilijk je aan snelheidslimieten te houden want de auto is stil en comfortabel. Ik scoorde al drie snelheidsbekeuringen. Door zijn rustige gedrag bij lage toeren helpt de auto je zuinig te rijden. Je maakt hele ritten met hoge snelheid met een slechts licht grommende motor die nog geen 2200 toeren draait.

Echte auto
Wat ook lekker is; je rijdt in een èchte auto. Hoewel een Peugeot 107/Aygo/C1 leuk en best nog pittig rijdt is het na de belading van het welbekende kratje bier toch wel gedaan. Ook moet ik zo’n klein opgepept benzinemotortje in mijn handen nog honderdduizenden kilometers mee zien gaan. Met een dieselmotor is dat geen probleem (het volle vermogen/volle turbodruk kun je maar zelden gebruiken; daarnaast hebben turbodieselmotoren allang bewezen 500.000 km te kunnen draaien)

Ruimte
In de “kleine” Skoda laadde ik meer koffers in de achterbak dan in een (op Tenerife) gehuurde Citroën Xsara Picasso. De Fabia is wat smaller (daardoor lager verbruik) maar door zijn wat grotere hoogte heb je toch veel zit- en beenruimte achterin. Het ding manoeuvreert als een tierelier; de draaicirkel is heerlijk kort; parkeren gaat ook met deze op het oog langere auto heel gemakkelijk. Mijn vrouw, nu eigenlijk de gebruiker van de Partner, verzint steeds “goede” redenen om er met de Fabia vandoor te kunnen; dat zegt genoeg over het comfort van bediening.

Wat hebben we gekocht ?
Een standaard Fabia Greenline stationwagon in de kleur Cappucino beige metallic. Er zijn ook mooie donkere kleuren verkrijgbaar maar in een lichte kleur vond ik de auto op de weg breder ogen. Wat accessoires betreft: De Fabia heeft zo’n complete uitrusting (veiligheidsvoorzieningen, prachtige radio-CD, boord computer, aluminium velgen) dat ik alle andere accessoires weggegooid geld vond.
Als extra’s slechts de dakrelingen en een middenarmsteun. Korte tijd later bij een bandenhandel alu velgen en winterbanden aangeschaft. De middenarmsteun is wel eens prettig bij langere ritten maar moet je even omhoog klappen bij het inklikken van je gordel. De dakreling is op verzoek van mijn vrouw. Zelf zag ik er het nut niet van in.

Lekke banden
Belangrijker dan snufjes: Bij een sloper heb ik een krik gekocht zodat ik een zomerband als reservewiel kan gebruiken. Leuk zo’n standaard meegeleverd compressorsetje met antilekmiddel maar met een ram tegen een stoeprand kan een band in een keer leeg zijn en dan sta je toch raar te kijken. Over lekke banden gesproken: In Burkina Faso had ik wekelijks lekke banden met de pick-up Peugeot 404 en elk jaar kwam het wel een paar keer voor dat ik er twee op één dag had. Met een Citroën Acadiane (“besteleend”) waren lekke banden daar helemaal dagelijkse kost. We reden een keer van Nederland naar Burkina Faso via de Sahara in 16 dagen; 6800 kilometer waarvan 2500 kilometer op onverharde pistes. Dat leverde veertien lekke banden in zijn totaliteit op, waarvan negen op één dag op een traject dat alleen door grote vrachtwagens werd bereden. Op dat traject was veel los zand. Je liet dan vooraf je banden half leeg zodat ze breder worden en minder wegzakken. Ligt er dan een steen dan wordt je binnenband geplet en heb je twee gaatjes tegelijk. De lekke banden werden ter plekke door mijzelf gerepareerd. Mijn vader had een motorenzaak en motorenrevisiebedrijf dus het sleutelen is me met de paplepel ingegoten. Zelf ben ik overigens land- en waterdeskundige. Maar auto en motorentechniek blijft een van mijn speelvelden. Vroeger, toen ik nog geen rugklachten had onderhield ik mijn auto’s ook altijd helemaal zelf.

Brandstofbesparing / Dagrijverlichting en start-stop-systeem
Jammer dat Skoda voor de dagrijverlichting geen LEDs gekozen heeft. Dat had je permanent bijna veertig Watt bespaard ten opzichte van het systeem nu (klassieke gloeilampen) of zelfs zo’n 150 Watt als je het gebruikelijke dimlicht als dagrijverlichting aan zet. En dat levert mijns inziens een aanzienlijk grotere brandstofbesparing op dan het Start-Stop systeem. Dat systeem werkt helemaal perfect en reageert supersnel. Maar het boekje zegt dat pas bij een stilstand van zo’n 40 seconden het bespaarde verbruik lager is dat de energie die nodig is om weer te starten. Je staat echter maar zelden langer (volledig!) stil. Om een paar keer per dag ietsje brandstof te besparen slaat de motor tien keer vaker af; allemaal stops die korter duren dan die 40 seconden. Daarvoor moet een zware extra duurzame startmotor ingebouwd zijn die ongetwijfeld heel veel starts mee zal gaan maar ook erg duur zal zijn om te reviseren. Onder de Euro-streep hou je er denk ik geen geld aan over. Een start-stop systeem is sympathiek en je scoort er als je passagiers hebt goed mee maar een remenergie aangedreven vliegwielsysteem zoals nu in de Formule 1 toegepast gaat worden lijkt me stukken meer rendement opleveren.

Brandstof besparen
Nee, brandstof besparen doe je gewoon door je wekker een paar minuten eerder te laten aflopen en niet te veel haast te hebben, dus niet gehaast rijden. Verder veel gebruik maken van de lage motorweerstand (slechts drie cilinders) en lage luchtweerstand van de carrosserie (gladde bodem), dus lang uitrollen met verbruik 0,0. Een anticiperend rijgedrag (gas op tijd los) scheelt tientallen seconden per ritje en resulteert in een beduidend lager brandstofverbruik. Verder bandenspanning correct houden, dat soort dingen. Scheelt ook duur voorbandenrubber, onveilig weggedrag en bekeuringen. De schakelindicator voor op- en omlaag schakelen geeft het eigenlijk goed aan hoewel je, net als bij een navigatiesysteem, wel altijd zelf de baas moet zijn.

Motorgeluid
De grom onder de motorkap vind ik stoer en heeft (ook in decibels gemeten) een laag niveau (ik was ook bij de Partner en Toyota al gewend met weinig toeren te rijden). De grom/roffel doet denken aan het geluid in een luxe touringcar of in een Porsche (jaja lach maar; maar ik weet hoe dat klinkt !). Gelukkig nodigt de auto niet zo uit tot gescheur als een Porsche. Toch heb ik door het lage geluidsniveau en hogere comfort van de Fabia al drie snelheidsbekeuringen aan mijn broek gehad. Ik begin nu minder op geluidsniveau te rijden dus rijdt feitelijk de snelheid die ik vroeger ook reed en geniet gewoon lekker van het cruisen en de muziek.

Wat bevalt het minst?
Het draairolletje van de koplampverstelling ! Het zit onzichtbaar en bijna onvoelbaar achter de knipperlichthendel. Ongelofelijk. Echt gepriegel om het te gebruiken (maar pas een paar keer nodig gehad).
Bij zeer lage temperaturen en gesukkel over sneeuw wil de motor maar nauwelijks op temperatuur komen. Pas na een kilometer of tien voel je echt wat warmte binnenkomen. Tja, het is het gevolg van een dieselmotor met een hoog rendement. Met de Partner had ik (en nu mijn vrouw) daar ook al last van.

De cruise control, die ik ook in mijn vorige auto’s al veel gebruikte is een genot om te gebruiken. Je accelereert en decelereert er mee en schakelt hem bovenop heel makkelijk ook weer uit om lang uit te rollen.

(Meet)technische probleempje.
Mee en dan gaat spontaan het waarschuwingslampje branden ten teken van een kapotte lamp ergens. Bij controle rondom werkt alles echter prima dus lekker doorrijden maar. Vroeger had je zo’n slim controlesysteem niet en liet je je niet van de wijs brengen. Nu ben je de politie in ieder geval altijd voor wanneer een lamp het begeeft. Waarschijnlijk is het bij de eerste beurt uit te lezen en te verhelpen.

Motorruimte
Deze zit ondanks een iets kortere motor (een cilinder minder) nog knap vol ! Vooral met veel elektronica en comfort en veiligheid bevorderende zaken. Voordat je je buurman/vrouw van noodstartstroom voorziet kijk je bij zo'n auto toch maar beter even in het boekje kijken om problemen met je eigen auto-elektronica te voorkomen. Boven op de accu zitten al zoveel zekeringen dat je de accu nauwelijks kunt zien.

Voorruit / zicht
De voorruit heeft een prettige stand, niet te vlak. Dat wil nog wel eens vervelende optische vervorming veroorzaken. Daar heb je bij deze auto geen last van. Wel, bij opvallend zonlicht, enige reflectie van bovenzijde dashboard in de voorruit.

Passagiers airbag kan heel makkelijk uitgeschakeld worden. Prettig bij vervoer babystoeltje voorin.

Temperatuuraanduiding en woord climatic rond de koud-warm regelaar en de ventilatorknop suggereert thermostatische regeling maar dat is het niet. Zit toch echt alleen op de climatronic modellen. Ik heb er ook niet voor betaald. Het hele systeem werkt verder prima, de ventilator maakt ook in de hoogste standen weinig geluid.
Opmerkelijk: De airco gaat automatisch aan indien je alle lucht naar de voorruit stuurt. Wel handig bij dampig lauw weer maar niet bij erg lage temperaturen want dan is de lucht al kurkdroog en heb je vooral ontdooiwarmte nodig. Met de hand kun je de airco dan uitschakelen. Ook de luchtverdeelknop iets terugdraaien kan, anders wordt het nooit warm in de auto en verstook je onnodig energie. Achter-passagiers genieten zowaar van eigen warme luchtvoorziening (voetenruimte).

Ruimte voor kleine spullen
Ondanks airbag rechts toch twee vrij ruime dashboardkastjes. Ruimte in de deuren is beperkt maar goed bruikbaar voor kaarten, ijskrabber en een drinkfles. Geen schuiflade onder de voorstoel, dat is jammer vooral in de vakantietijd.

Binnenverlichting
Er is geen verlichting voor achter-passagiers. Wel in kofferbak en dashboardkastje. Een los LED hoofdlampje in je auto lost lees- en pechproblemen op. Lullig om een lekke band te hebben en niks te zien. Die lampjes zijn ideaal.

Ruitenwissers
Ruitenwissers (type uit een stuk) werken volledig stil en dat is toch wel een kleine verademing. Qua intervaltijd en snelheid zijn ze goed regelbaar.

De boordcomputer
Boordcomputer is erg nauwkeurig gebleken en stimuleert, samen met het niet-zenuwachtige karakter van de motor werkelijk tot zuiniger rijden.

Zitmeubilair
Goede stoelen en rugleuningen voorin. Na een grote huur-Mazda in Canada is dit de eerste auto waar ik geen extra lendenkussentje in nodig heb. Stoelverstellingen werken handig en soepel. Niet alles hoeft elektrisch.
Stoelen achterin: Gescheiden opklapbaar. Zittingen in een seconde te verwijderen (eventueel in vakantie). Rugleuningen niet. De stoelen zitten achterin helemaal niet verkeerd maar ze hebben niet echt het comfort dat uitnodigt om met volwassen vrienden naar Zuid-Frankrijk te rijden! Beenruimte en breedte genoeg. Ook vijf personen kan, zij het dan niet voor lange ritten..

Bedieningscomfort
Koppeling en rem zijn licht te bedienen. Bij een noodremming zorgt de remassistent voor extra remdruk zodat je ook bij vochtige schijven en trommels toch vol vertraagt. Gas reageert, zoals bij elke diesel, direct. Bij benzineauto’s vaak zo sponzig met erg weinig actie onderin. Stuur ligt lekker in de hand; stuurt erg licht, aangenaam korte draaicirkel.

Claxon
Poeptoetertje, zelfs een scooter onwaardig. Ik gebruik hem maar eens in de paar duizend kilometer maar dan wil je ook dat hij gehoord wordt. Miskleun (maar op welke auto zit nieuw wel een goeie ?)

Spiegelverwarming moet je los van achteruitverwarming aan en af zetten. Heeft voor en nadelen. Wellicht dat de elektronica ervoor zorgt dat je de spiegelverwarming na elke (koude) start bewust aan moet zetten; dat heb ik niet gecheckt. Je zou anders het systeem zo een zomer lang aan hebben kunnen staan. De spiegelverwarming ontdoit binnen 40 seconden dus erg snel.

Windgeruis
Minder windgeruis bij de zijruiten moet op de planning staan voor de opvolger. Een mooie gladde buitenkant met weinig luchtweerstand is een relatief jonge ontwikkeling maar het restgeluid heeft men nog niet helemaal onder de knie. De Peugeot heeft dubbele deurlijstrubbers dat zou ook hier helpen maar niet voor het ruitengeluid. Het niveau is op zich niet hoog maar het valt op doordat de rest van de auto zo stil is.

Kraakjes
Stijfheid carrosserie: De auto met erin gemonteerde componenten (dashboard!!) is tot nu toe geheel kraakvrij gebleken op alle bestratingen. Een genot na zo'n bestelwagen waar altijd wel wat in ligt te rammelen.

Instructieboekje
Het is wel nodig het goede instructieboekje te lezen. Voorkomt dat je bepaalde dingen niet snapt. (Bijv. waarom de Start-Stop functie niet altijd actief is).
Lullig maar wel veilig: Bij het starten MOET je de koppeling indrukken om te starten. Na een vermoeiende werkdag had mijn vrouw dat niet in de gaten waardoor de auto niet startte. Het wordt wel gemeld op het display van de boordcomputer maar dat zag ze niet. Het instructieboekje werd er ook niet op na geslagen-tja je wilt naar huis. Ik lag ondertussen lekker in bad (met mijn mobieltje op onhoorbare afstand). Na drie kwartier lukte het opeens “zomaar”. Die koppeling indrukken vergeet ze dus nooit meer.

Waterbad
Ondanks diepe richels in de A-stijlen gooit bij harde regen de voorruit veel water tegen de zijruiten aan waardoor je nauwelijks wat ziet in de spiegels. Daar is ook nog wel wat huiswerk te doen. Gelukkig hebben we hier zelden een tropische regenbui.

Voorgloeien
Tja al die controle-electronica heeft zo zijn voordelen. Heel handig en voorkomt rookwolken. Vooral ex-benzinerijders zullen er plezier van hebben: De motor start pas als hij lang genoeg voorgegloeid heeft (alleen van toepassing bij erg lage temperaturen). Sleutel dus omdraaien en wachten tot hij vijf seconden later (bijv. bij -10° C aan slaat). Geef de motor de eerste tien minuten de kans op temperatuur te komen; dan gaat hij veel langer mee. Een indicator geeft aan wanneer de motor nog te koud is. Een electronische ingreep in het motortoerental beschermt de motor tegen mensen die hier tegen zondigen.

Bakjes
Geen asbak voorin prima, maar doe ons dan wel een afvalbekertje ! Nu heb ik dit, slecht passend, in een autoshop los bij moeten kopen. Achterin ook al niet zo’n snoeppapiertjes-bekertje. Graag standaard !

Rolhoes
De rolhoes achter de achterstoelen zit erg hoog (veel ruimte eronder voor koffers en tassen dus). Ook mooi; je hoeft hem maar met je elleboog omlaag te drukken om hem naar voren te laten schieten. Perfect gemaakt. Na niet-gebruik naar achteren trekken en hij vergrendelt zich weer vanzelf.

Drie of viercilinder?
Laat je niet gek maken door de Volkskrant journalist en andere popi types die menen dat je perse vier cilinders moet hebben voor een echte auto. Zelfs in de F1 wordt nu gedownsized. Drie-, vijf en zescilinder in lijn motoren hadden altijd al een mooiere loop dan een vier of twee cilinder, simpelweg omdat de kruktappen niet tegenover elkaar staan (180 graden). De explosies komen elke keer net op het verkeerde moment. Een in-lijn viercilinder kan niet zonder vliegwiel. Bij een driecilinder staan de kruktappen onder een hoek van 120 graden waardoor de motor in principe zonder vliegwiel zou kunnen. De motor kan vanaf duizend toeren (=stationair toerental) optrekken zonder geschok. Daarover heb ik me echt verbaasd. Het Volkswagenconcern heeft dit heel knap gedaan. De Volkskrant (bijlage) journalist die zowel een VW Polo als Skoda Fabia driecilinder diesel “regelmatig” in de file (of een oprit) af liet slaan moet, òf alsnog zijn rijbewijs bijhalen voor een schakelauto, òf heeft de onderste twee versnellingen nog niet ontdekt. Privé rijdt deze journalist in een oude 8-cilinder roetfilter-loze Mercedes. Bravo jongen ! Maar hoe praat je dat nou goed als je voor een progressieve krant werkt ? Nou je zeikt gewoon mensen die wel milieubewust en veilig auto willen rijden af op basis van wat gebazel. Ik heb deze auto welgeteld één keer af laten slaan op de ruim 7800 km die vandaag op de teller staan. De eerste twee versnellingen zijn voldoende kort om in alle situaties overal weg te komen. De drie is geschikt om alle rotondes e.d. te ronden en desnoods tot 140 door te trekken. Vier en vijf zijn de zuinige cruise versnellingen met ruim voldoende kracht om te accelereren. De vijf is een ouderwetse overdrive. Zit er vooral op voor nog wat meer rust en vooral zuinigheid.

Ik mag dan wel enthousiast zijn over de kwaliteit van deze auto maar de auto’s zijn tegenwoordig allemaal wel erg comfortabel. Indien de belastingvrije Citroen C3 diesel met een even grote kofferbak en zithoogte geleverd zou worden dan had onze nieuwe aanschaf zo weer een Franse auto kunnen zijn. Misschien krijgt die op den duur wel een kraakje in het dashboard, maar het zijn wel altijd taaie en charmante rakkers waarmee ik de Sahara doorkruist heb en vier jaar lang over wegen heb gejakkerd die geen wegen genoemd mogen worden (Nederlanders kruipen over richeltjes waar je daar met honderd overheen blaast; anders kom je nooit thuis). Heel wat andere merken vielen daar stevig door de mand.

Genieten
Nu geniet ik elke dag van een volwaardige en stille stoere voldoende ruime en zuinige auto. Ruim genoeg om gasten en flink wat bagage mee te vervoeren en eventueel een niet te zware caravan mee te trekken. En dat voor een aanschafprijs die ruim 5000 euro lager ligt dan van een evenwaardig model dat net iets teveel CO2 uitstoot. En elk jaar bijna duizend Euro wegenbelasting op zak houden. Mooi toch ! En top om slechts om de 800 km voor 45 Euro de tank weer vol te hebben.

Deze zonmer is het plan tweemaal met de caravan naar Zuid-Europa te rijden. Dat lijkt me dan een nieuwe (maar kortere) review waard. Tot dan.

Skoda Fabia Greenline 1.2 TDI als caravantrekker

27.000 km
19 november 2011

Begin dit jaar schreef ik een uitgebreide review over de eerste 7819 km met mijn Skoda Fabia Greenline 1.2 TDI. Ik beloofde toen later de ervaringen met het caravan trekken toe te voegen. Ik had toen namelijk net een trekhaak laten monteren. We hadden twee caravanvakanties in de planning maar dat is er ‘slechts’ een geworden. Daarin reden we ongeveer 3800 kilometer met de caravan aangehaakt.

Daar gaat ie dan:
Trekhaak
Eerst maar over de trekhaak zelf: Het achteraf laten monteren bespaart je geen geld of je moet het niet erg vinden risico’s te willen lopen van een foutieve trekhaak (er is een speciaal eco type dat waarschijnlijk beter boven de gladde bodem van deze Greenline past). Garage Scheers in Giesbeek heeft deze montageklus, waarbij heel wat binnenbekleding los gemaakt moet worden, overigens netjes geklaard. Bij het aansluiten van een aanhanger krijg je natuurlijk een foutmelding over de verlichting ten teken dat er iets niet klopt. Mèt aanhanger kun je dus, net als wanneer het regent, niet vertrouwen op het waarschuwingslampje dat waarschuwt voor een kapotte lamp. Zoals vele anderen al gemeld hebben is het systeem zo gevoelig dat na een dertigtal kilometers in de regen dit waarschuwingslampje standaard aan gaat. Daar is mee te leven. Ik ben een keer (zonder caravan erachter trouwens) met de trekhaak op de bestrating gekomen (rare drempel of afrit denk ik).
Trekkracht
Is er ook te leven met de trekkracht van de Skoda met een compacte caravan ? Nou reken maar. De motor maakt zijn trekkracht-specificaties volledig waar. Onze Eriba Touring van bruto tegen de 600 kg werd zonder een centje pijn over alle (snel)wegen gesleurd. In Frankrijk reden we constant 110-120 km/u. Ik merk daar wel bij op dat dit bij een minder aerodynamische caravan zeker minder zal zijn. Ik had me ingesteld op standaard in de vierde versnelling rijden maar het trekken ging makkelijk gewoon in zijn vijf. Wil je op de snelweg bergop met de caravan op sleeptouw boven de 100 blijven dan is terugschakelen naar de vier regelmatig nodig en soms zelfs naar de drie anders wordt het toerental en daarmee de (turbo)trekkracht te laag. De motor heeft in de drie zoveel power dat je de steilste snelweghelling niet onder de 90 km/u hoeft te komen. Je rijdt dus zowat alle caravantrekkers voorbij met deze combinatie. De motor zit bij 90 km/u pas op 2/3 van zijn maximale toerental (maximaal 135 km/u in zijn 3) dus voor de motor is dit nog heel goed te doen. Je hebt eigenlijk geen enkel moment het gevoel dat je trekkracht te kort komt ook niet bij het nemen van een snelweg oprit. Qua acceleratievermogen en snelheid hoor je nog bij het snelverkeer, qua weggedrag dien je je natuurlijk wel aan te passen aan het feit dat je eigenlijk een trekkertje met opleggertje bent en een defensief rijgedrag is sterk aan te raden.
Helling 24%
Op een camping in Spanje trof ik een heel fraaie staanplaats aan maar dan moest ik wel bij vertrek een steile (betonnen) helling op van 24% (gemeten met iPhone App). Ik had toen al zoveel vertrouwen in trekkracht en tractie dat ik het er tot angst van mijn vrouw op waagde. Skoda geeft zelf aan dat de wagen een 1000 kg caravan op een 12% helling van plek krijgt. Dat lijkt me realistisch want de auto had bij vertrek een week later geen enkele moeite om de combinatie tegen de hier en daar met bladeren en zand bedekte helling op te trekken, overigens niet vanuit stilstand; dat heb ik niet geprobeerd. De tractiecontrole (die voorkomt dat een van de aangedreven voorwielen door slaat) kwam niet eens in werking. Ook toen de Tom-Tom ons in Spanje een brede zandweg opstuurde die ons met haarspeldbochten, veel dwarsribbels en behoorlijk steile hellingen naar een hoger gelegen asfaltweg bracht gaf de Skoda geen krimp en sleurde hij de caravan al stuiterend er achter aan de berg op.
Het remmen met ABS, EPS en noodremassistent gaat magnifiek ! Twee keer moesten we een korte noodremming maken met de caravan (met eigen standaard oplooprem) erachter. Ik had het gevoel binnen twee meter stil te staan ! Heel vertrouwenwekkend.
Het verbruik met caravan wordt natuurlijk fors hoger dan normaal. Op de dagen dat we alleen met de caravan reisden kwam ik uit op 1:12,5. Iets zuiniger dan met mijn vorige Peugeot Partner diesel die met dezelfde caravan erachter dan 1:11 liet zien (maar zelf natuurlijk ook een hoge koets heeft).
De rest van de zomer heeft de wagen een gemiddeld verbruik bij de tankbeurten laten zien van 1:22 a 1:23 (4.4-4.6 l/100km). Bij veel warme dagen haal je dat niet. De airco lijkt toch zo’n 0,5 l/100 km extra te kosten. Mijn zuinigste rit tot nu toe was 3.6 l/100 km (1:27.7). Verder een paar van 3.9 (1:26) en vaak haal ik 1:24. Van de dagelijkse 100 km rijd ik elke dag 20 km op de Duitse autosnelweg en als ik vind dat de auto weer een spiertraining nodig heeft dan rijd ik even 1:12 (=170 km/u) en vliegt het gemiddelde van mijn woon werk rit omhoog naar rond de 1:20. Zuinig rijden is vooral een kwestie van rustig rijden. Als je je aan de snelheidslimieten op de secundaire en stadswegen houdt en je je op de snelweg stevig inhoudt (bijv. max 90) dan zul je gemiddeld boven de 1:25 uitkomen. Ik houd me niet aan de limieten en kom dan toch nog op 1:22 uit. Ik vind dat niet verkeerd.
Wat me na deze 27000 km nog het meeste stoort is de stugge vering bij grote oneffenheden (drempels). Daar staat echter een zeer strak weggedrag tegenover. Oude kleine klachten bleven ook staan: Slechte afvoer van buiswater op de zijruiten net waar je in de spiegels kijkt en knudde bediening van de hoogteverstelling van de schijnwerpers. Verder zijn we allebei vol lof over de auto. Zuinig en toch praktisch, stil, stijlvol, korte draaicirkel, veel veiligheid (ABS, ESP, gordelspanners en airbags), veel comfort (airco, cruise control, geweldig radio-CD-geluid), ruim voldoende trekkracht, makkelijk in- en uitstappen, grote kofferbak, ruim voldoende zitruimte voor en achter. Perfecte boordcomputer.
Dit jaar hadden we tijdens de vakantie voor de eerste keer twee vouwfietsen bij ons. Mijn vrouw was daar zeer sceptisch over. Ze is daar op de eerste dag al op terug gekomen. We hebben in de vakantie bijna 500 km over jaagpaden van opgeheven kanalen gefietst, in Frankrijk en Spanje opgedoekte spoorlijntjes gevolgd die nu brede gravelpaden zijn geworden en verder gewone rustige weggetjes. Een groot genot; je ziet veel meer dan wandelend. Beide fietsen pasten, opgevouwen, op één zitplaats op de achterbank. De iPhone op het stuur met vooraf gedownloade kaarten wees ons zo nodig de weg. De zitgedeeltes van de achterbank had ik thuisgelaten, deze zijn in een paar seconden uit te nemen. De achterbankgordels en achterbankrugleuningen hielden onze bagage perfect vast. Beter en vooral veiliger dan in onze vroegere ruime bestelwagen mogelijk was.
Kortom de Skoda heeft ons een heerlijke vakantie bezorgd.
Hier laat ik het bij. Wie de eerste review wil lezen: http://www.autoweek.nl/autoreview/29876/skoda-fabia-combi-12-tdi-greenline
Groet

Gerard van Dijk

Skoda Fabia Greenline 1.2 TDI met caravan

28.000 km
25 december 2011

Begin dit jaar schreef ik een uitgebreide en gemiddeld hooggewaardeerde review over de eerste 7819 km met mijn Skoda Fabia Greenline 1.2 TDI. Ik beloofde toen later de ervaringen met het caravan trekken toe te voegen. Ik had toen namelijk net een trekhaak laten monteren. We hadden twee caravanvakanties in de planning maar dat is er ‘slechts’ een geworden. Daarin reden we ongeveer 3800 kilometer met de caravan aangehaakt.

Daar gaat ie dan:
Trekhaak
Eerst maar over de trekhaak zelf: Het achteraf laten monteren bespaart je geen geld of je moet het niet erg vinden risico’s te willen lopen van een foutieve trekhaak (er is een speciaal eco type dat waarschijnlijk beter boven de gladde bodem van deze Greenline past). Garage Scheers in Giesbeek heeft deze montageklus, waarbij heel wat binnenbekleding los gemaakt moet worden, overigens netjes geklaard. Bij het aansluiten van een aanhanger krijg je natuurlijk een foutmelding over de verlichting ten teken dat er iets niet klopt. Mèt aanhanger kun je dus, net als wanneer het regent, niet vertrouwen op het waarschuwingslampje dat waarschuwt voor een kapotte lamp. Zoals vele anderen al gemeld hebben is het systeem zo gevoelig dat na een dertigtal kilometers in de regen dit waarschuwingslampje standaard aan gaat. Daar is mee te leven. Ik ben een keer (zonder caravan erachter trouwens) met de trekhaak op de bestrating gekomen (rare drempel of afrit denk ik).
Trekkracht
Is er ook te leven met de trekkracht van de Skoda met een compacte caravan ? Nou reken maar. De motor maakt zijn trekkracht-specificaties volledig waar. Onze Eriba Touring van bruto tegen de 600 kg werd zonder een centje pijn over alle (snel)wegen gesleurd. In Frankrijk reden we constant 110-120 km/u. Ik merk daar wel bij op dat dit bij een minder aerodynamische caravan zeker minder zal zijn. Ik had me ingesteld op standaard in de vierde versnelling rijden maar het trekken ging makkelijk gewoon in zijn vijf. Wil je op de snelweg bergop met de caravan op sleeptouw boven de 100 blijven dan is terugschakelen naar de vier regelmatig nodig en soms zelfs naar de drie anders wordt het toerental en daarmee de (turbo)trekkracht te laag. De motor heeft in de drie zoveel power dat je de steilste snelweghelling niet onder de 90 km/u hoeft te komen. Je rijdt dus zowat alle caravantrekkers voorbij met deze combinatie. De motor zit bij 90 km/u pas op 2/3 van zijn maximale toerental (maximaal 135 km/u in zijn 3) dus voor de motor is dit nog heel goed te doen. Je hebt eigenlijk geen enkel moment het gevoel dat je trekkracht te kort komt ook niet bij het nemen van een snelweg oprit. Qua acceleratievermogen en snelheid hoor je nog bij het snelverkeer, qua weggedrag dien je je natuurlijk wel aan te passen aan het feit dat je eigenlijk een trekkertje met opleggertje bent en een defensief rijgedrag is sterk aan te raden.
Helling 24%
Op een camping in Spanje trof ik een heel fraaie staanplaats aan maar dan moest ik wel bij vertrek een steile (betonnen) helling op van 24% (gemeten met iPhone App). Ik had toen al zoveel vertrouwen in trekkracht en tractie dat ik het er tot angst van mijn vrouw op waagde. Skoda geeft zelf aan dat de wagen een 1000 kg caravan op een 12% helling van plek krijgt. Dat lijkt me realistisch want de auto had bij vertrek een week later geen enkele moeite om de combinatie tegen de hier en daar met bladeren en zand bedekte helling op te trekken, overigens niet vanuit stilstand; dat heb ik niet geprobeerd. De tractiecontrole (die voorkomt dat een van de aangedreven voorwielen door slaat) kwam niet eens in werking. Ook toen de Tom-Tom ons in Spanje een brede zandweg opstuurde die ons met haarspeldbochten, veel dwarsribbels en behoorlijk steile hellingen naar een hoger gelegen asfaltweg bracht gaf de Skoda geen krimp en sleurde hij de caravan al stuiterend er achter aan de berg op.
Het remmen met ABS, EPS en noodremassistent gaat magnifiek ! Twee keer moesten we een korte noodremming maken met de caravan (met eigen standaard oplooprem) erachter. Ik had het gevoel binnen twee meter stil te staan ! Heel vertrouwenwekkend.
Het verbruik met caravan wordt natuurlijk fors hoger dan normaal. Op de dagen dat we alleen met de caravan reisden kwam ik uit op 1:12,5. Iets zuiniger dan met mijn vorige Peugeot Partner diesel die met dezelfde caravan erachter dan 1:11 liet zien (maar zelf natuurlijk ook een hoge koets heeft).
De rest van de zomer heeft de wagen een gemiddeld verbruik bij de tankbeurten laten zien van 1:22 a 1:23 (4.4-4.6 l/100km). Bij veel warme dagen haal je dat niet. De airco lijkt toch zo’n 0,5 l/100 km extra te kosten. Mijn zuinigste rit tot nu toe was 3.6 l/100 km (1:27.7). Verder een paar van 3.9 (1:26) en vaak haal ik 1:24. Van de dagelijkse 100 km rijd ik elke dag 20 km op de Duitse autosnelweg en als ik vind dat de auto weer een spiertraining nodig heeft dan rijd ik even 1:12 (=170 km/u) en vliegt het gemiddelde van mijn woon werk rit omhoog naar rond de 1:20. Zuinig rijden is vooral een kwestie van rustig rijden. Als je je aan de snelheidslimieten op de secundaire en stadswegen houdt en je je op de snelweg stevig inhoudt (bijv. max 90) dan zul je gemiddeld boven de 1:25 uitkomen. Ik houd me niet aan de limieten en kom dan toch nog op 1:22 uit. Ik vind dat niet verkeerd.
Wat me na deze 27000 km nog het meeste stoort is de stugge vering bij grote oneffenheden (drempels). Daar staat echter een zeer strak weggedrag tegenover. Oude kleine klachten bleven ook staan: Slechte afvoer van buiswater op de zijruiten net waar je in de spiegels kijkt en knudde bediening van de hoogteverstelling van de schijnwerpers. Verder zijn we allebei vol lof over de auto. Zuinig en toch praktisch, stil, stijlvol, korte draaicirkel, veel veiligheid (ABS, ESP, gordelspanners en airbags), veel comfort (airco, cruise control, geweldig radio-CD-geluid), ruim voldoende trekkracht, makkelijk in- en uitstappen, grote kofferbak, ruim voldoende zitruimte voor en achter. Perfecte boordcomputer.
Dit jaar hadden we tijdens de vakantie voor de eerste keer twee vouwfietsen bij ons. Mijn vrouw was daar zeer sceptisch over. Ze is daar op de eerste dag al op terug gekomen. We hebben in de vakantie bijna 500 km over jaagpaden van opgeheven kanalen gefietst, in Frankrijk en Spanje opgedoekte spoorlijntjes gevolgd die nu brede gravelpaden zijn geworden en verder gewone rustige weggetjes. Een groot genot; je ziet veel meer dan wandelend. Beide fietsen pasten, opgevouwen, op één zitplaats op de achterbank. De iPhone op het stuur met vooraf gedownloade kaarten wees ons zo nodig de weg. De zitgedeeltes van de achterbank had ik thuisgelaten, deze zijn in een paar seconden uit te nemen. De achterbankgordels en achterbankrugleuningen hielden onze bagage perfect vast. Beter en vooral veiliger dan in onze vroegere ruime bestelwagen mogelijk was.
Kortom de Skoda heeft ons een heerlijke vakantie bezorgd.
Hier laat ik het bij. Wie de eerste review wil lezen: http://www.autoweek.nl/autoreview/29876/skoda-fabia-combi-12-tdi-greenline
Groet

Gerard van Dijk