Menu
| Uitvoering | Twingo Benetton |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1996 |
| Jaar van aanschaf | 1996 |
| KM-stand laatst | 45.000 km |
INTRODUCTIE
Deze guitige Twingo betrof de auto van mijn vrouw, destijds nog mijn vriendin. Zij had de auto al langer in bezit dan ik haar kende. Ikzelf heb de auto slechts kort meegemaakt en inmiddels is het weer jaren geleden dat de auto in ons bezit was. Vandaar dat deze review wat beknopter van karakter is dan normaal.
De aanschaf van een Twingo was destijds gedaan, omdat mijn vrouw een klein wagentje nodig had om naar haar werk te gaan. Hoewel er destijds al genoeg keuze was wat betreft kleine stadswagentjes, was de keus voor een Twingo snel gemaakt. Mijn vrouw vond het karretje nu eenmaal een ‘karakterbakje’. En geef haar eens ongelijk! Nog steeds, althans dat is mijn mening, heeft de Twingo een geheel eigen uitstraling. Wel een ultieme vrouwenauto, maar gewoonweg leuk.
REDENEN AANKOOP
Het goede comfort voor zo’n stadswagentje speelde een grote rol in aanschaf, zo vertelde mijn vrouw. De speciale Benetton-uitvoering met de guitige kleuren zal ook zeker een impuls hebben gegeven, evenals de mogelijkheid van het stoffen dakje – dat echt een cabriogevoel gaf. Een andere reden tot aankoop was, aldus mijn vrouw, dat ‘de dealer zo makkelijk dichtbij’ zat. En dat ‘het zo’n lief autootje was!’. U ziet, beste heren, dat mijn vrouw de doorsnee Twingo-koper is!
Daar mijn vrouw niet zo’n ontzettende autoliefhebber is als ik en het inmiddels weer heel wat jaren geleden is, kan ik u – beste lezer – helaas niet veel verder informeren over de redenen tot aankoop. Destijds heeft mijn vrouw nog wel, naar ze zich herinnert, een Daihatsu Cuore en Suzuki Alto overwogen.
UITRUSTING
In 1996 hadden kleine autootjes niet bepaald een uitrusting om over naar huis te schrijven. De standaarduitrusting was mager, evenals de optielijst. Daarom is ook deze sectie zeer kort. Wel bevatte de wagen het volgende:
Metallic lak, goudkleurig
Blauwgrijs velours bekleding, met felle kleurenpatronen van Benetton
Bestuurdersairbag
Radio/cd-speler met twee speakers
Neerklapbare, variabele achterbank
Panorama stoffen dak
(After market) lichtmetalen velgen
UITERLIJK
De Twingo is, ik schreef er al over, een bijzondere verschijning. Guitig neusje, veel glas en een kenmerkende achterkant. Leuke details waren de koelroostertjes in de motorkap en de lollige deurgreepjes. De Twingo-wieldoppen (met dat bolle design) had mijn vriendin snel vervangen door een setje echte velgen. Daar waar ik l.m. velgen altijd de betere keus vind, misstonden de grappige wieldoppen van de Twingo geenszins. Opvallend was de enkele ruitenwisser.
INTERIEUR
Het binnenste van de Twingo was mogelijkerwijs nog eigenzinniger dan de buitenkant. Een digitale snelheidsmeter, heerlijk zachte stoelen, die makkelijke achterbank… Genoeg eigenzinnige details!
Hoewel het allemaal best aardig werkte, merkte je destijds toch ook al dat een en ander ergonomisch wat beter kon. De radio, die onderaan in de middenconsole was gemonteerd, was slecht af te lezen en bij fel zonlicht gold hetzelfde voor de kilometerteller. Ik had altijd ruzie met de stengels van de knipperlichten; op een of andere manier sprong het nooit lekker ‘terug’ in de uit-stand. De handgreepjes voelden aan of ze elk moment konden afbreken.
Desondanks overheersten de positieve punten. Het stuurtje pakte lekker vast, de knop voor de alarmverlichting was meer dan perfect (centraal én een goede vorm), de pook hield lekker vast, de stoelen zaten erg prettig en je kreeg een bijzonder royaal gevoel in het kleine autootje. De voorruit zat heerlijk ver weg. Op het dashboard was wat aflegruimte voor rolletjes snoep en kaarten. Kortom, gemengde gevoelens wat betreft het interieur, maar al met al overheerst de positieve tendens. Niet in het minst door de charme van het binnenste.
RIJ-EIGENSCHAPPEN & COMFORT
Om meteen met de deur in huis te vallen: ik heb nog nooit in zo’n comfortabel klein autootje gereden als de Twingo. Naar mijn mening is het echt erg knap wat de Fransen hebben weten te presteren.
De stoelen zaten heerlijk zacht, maar gaven toch wel voldoende steun. De vering was prima. Hobbelige wegen of drempels; de Twingo deerde het niks. Kleine richels werden goed weggefilterd. Kuilen in de weg vormden eveneens geen punt; daar merkte je toch echt duidelijk de Franse inslag. Natuurlijk kan het zich niet meten met de Mercedes die we toen destijds ook hadden, maar voor een stadswagen was het prima. De zijwindgevoeligheid was goed.
De besturing van de Twingo was redelijk te noemen. Niet alleen bij de Phase I, maar ook bij de Phase II (waar ik een in volgende review op zal komen). Het stuurde lekker, niet al te zwaar, maar de besturing voelde wat ‘wiebelig’ aan. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik niet meer weet of onze Twingo van stuurbekrachtiging was voorzien. Afijn, het is immers ook een hele tijd terug! Desalniettemin: het sturen ging zeker niet te zwaar, al dan niet met een hulpje. Op snelheid stuurde de kleine Fransoos wat ‘zweverig’. Je kon gewoon merken dat de Twingo niet echt bedoeld was voor lange ritten op de snelweg. Het ging toch niet slecht met het wagentje op de grote weg; het geluidscomfort was (zeker voor die tijd) erg goed te noemen.
Met betrekking tot het remgedrag, moet ik u zeggen, beste lezer, dat ik daarover mij vrij weinig kan herinneren. Naar ik me nu bedenk, waren daar echter geen problemen te onderkennen.
Het bochtgedrag was zoals je van een comfortabele voorwielaandrijver kon verwachten; het gaat netjes en veilig, maar onderstuur was niet ver weg. Daar mijn vrouw de openbare weg niet als een racebaan zag (en ik altijd erg oppaste als ik met haar Twingo weg was), vormde dat echter geen probleem. De Twingo was nu eenmaal geen Cinquecento Sporting! Het comfort dat je er voor terug kreeg, maakte gewoon dat je je niet haastte. Kortom; onder normale omstandigheden een goed bochtgedrag. Niets over te klagen!
De motor was gewoon een klein stadtorretje. Gewoonweg voldoende voor in de stad en een tochtje op de buitenweg (zelfs een keer een weekendje Belgische kust was goed te doen), maar geen racemonstertje. De eerste versnellingen waren aangenaam kort, waardoor je vlot weg was bij het stoplicht. Het benzineverbruik was voor die tijd best netjes; rond de 1:14,5 (zo blijkt uit een oude aantekening in een vakantiefotoboek). Wat me is bijgebleven, is dat het motortje erg soepel liep. Zelden forse trillingen in de auto of pook.
KWALITEIT, DUURZAAMHEID
De Twingo was nieuw gekocht en volgens mijn vrouw had ze slechts één maal van de garantie gebruik hoeven te maken; er was een probleem met de verlichting.
Verder was de Twingo een betrouwbaar makkertje. Geen grote dingen aan gehad. Keurig netjes van tijd tot tijd een beurt, verder niks.
Wel was op sommige punten de kwaliteit van de plastics minder. Zo is een keer de portierhendel aan de binnenkant afgebroken, moest het roostertje van de ventilatie een keer wat onderdelen missen en kwam het walk-in-systeem door een of ander palletje niet meer lekker in de stand terug. Maar goed, dat zijn kleinigheden.
Geen roest, geen technische problemen. Kortom; al met al best netjes!
KOSTEN
Daar het weer zo’n tijd geleden is dat we de Twingo in ons bezit hadden, kan ik hier kort over zijn.
De beurten waren goedkoop, het benzineverbruik lag dus (afgaand op de schaarse documentatie) rond de 1:14,5, de wegenbelasting was laag en de verzekering netjes. Niets over te klagen.
CONCLUSIE
De Twingo was een sympathiek wagentje met veel karakter. De kleine onhebbelijkheden neem je voor lief. Het rijcomfort was uitstekend voor zijn klasse. Het was geen scheurijzer, maar dat was ook logisch. Het karretje was ruim, gaf een royaal gevoel en was goed te betalen. We kijken dan ook soms met vetedering terug op het ‘bolletje’.
Na vijf jaar en zo’n (naar ik me herinner) 45.000 kilometer was het tijd voor een opvolger. En ja, het werd wederom een Twingo. Daarover later meer!
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
Lezersreacties (0)
Reageren