Nissan Prairie 1.8 SGL (1988)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | Prairie 1.8 SGL |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1988 |
| Jaar van aanschaf | 2006 |
| KM-stand bij aanschaf | 165.000 km |
| KM-stand laatst | 0 km |
ERVARINGEN
Dit is een ode aan een van de meest bijzondere auto’s die hier in NL heeft rondgereden (en heel soms zie je er nog eentje): De allereerste Nissan Prairie.
Geintroduceerd in 1983, circa 2 jaar eerder dan de Renault Espace, is dit eigenlijk de eerste midi-MPV (samen met de Mitsubishi Space Wagon). Dat wil niet zeggen dat de Prairie de eerste space-concept auto is, want die eer gaat eerder naar de Duitse Tropfenwagen uit 1921, of anders de Fiat 600 Multipla uit 1956.
Wat de Prairie echter bijzonder maakt zijn de grote schuifdeuren voor de tweede zitrij en het ontbreken van de B-stijl (normaliter tussen de twee deuren van een zijkant). Als alle deuren aan de zijkant geopend zijn ontstaat een gapend gat van 1.6 m breed en ruim 1 m hoog. Neem je de achterbank eruit (4 schroeven losdraaien en hop!) dan zou je er doorheen kunnen fietsen. De achterklep is eveneens ontzaglijk en geeft de volledige hoogte en breedte van de laadruimte vrij. Als je dan ook nog de passagiersstoel voor verwijderd (ook 4 schroeven) rij je zo een motorfiets van 250 kilo naar binnen (tildrempel 45 cm). En ook het vervoeren van zeer lange platte zaken is geen probleem, omdat je deze onder de achterbank en voorstoel door, helemaal naar voren kon doorschuiven (circa 2.5 m). Zelden heb ik zoveel ruimte gezien in zo’n compacte auto (totale lengte 4.09 m). En een toegankelijkheid van die ruimte die nog steeds onovertroffen is.
Vanwege het ontbreken van de zijstijl is de bodemplaat en het dak verstevigd. Toch is de auto maar 1090 kilo. Bij het rijden heb je echter behoefte aan meer kilo’s verstevigend staal, want het bochtenwerk van de Prairie is als een zwaarbeladen kruiwagen: zwabberend. Het gekke is dat dat de pret echter niet drukt, je rijdt niet in deze oude Prairie’s omdat ze snel en wendbaar zijn, maar omdat ze bijzonder, veelzijdig en handig zijn. De 1.8 motor is krachtig genoeg om toch vrolijk met iedereen mee te rijden (en stoplichtsprintjes te winnen, als de ander niet oplet). Dankzij de prima klimaatinstallatie heb je geen airco nodig en de hoge stoelen plus grote ramen geven goed zicht rondom.
Het grootste probleem (zoals bij veel japanse auto’s uit de vroege jaren tachtig) is roest. Let vooral op carosserie-randen (deuren, ramen) maar ook op kokerbalken en uitlaat. Verder zijn slijtagegevoelige onderdelen bij de huidige leeftijd vaak aan vervanging toe (stuurkogels, koppakking). Bij mijn Prairie was uiteindelijk ook de benzineleiding door roest aangetast, wat de motor deed afslaan door vervuiling in de carburateurs. Voor deze vervuiling optrad heb ik echter nooit een motorprobleem gehad - 1 keer ronddraaien van de startmotor en lopen...
De 1.8 SGL heeft verder nog fijne extra’s zoals een regelbare ruitenwisser intervalschakelaar, elektrische ramen voor, etc. Een nadeel is dat de autogordel niet aan de B-stijl vastzit (want die is er niet) maar aan de deur zelf. Dus als iemand de deur opendoet terwijl je je gordel nog om hebt, wordt je vanzelf lekker stevig in je stoel gesnoerd.
Hoewel ik gemerkt heb dat veel mensen het ontwerp van deze Prairie (83-89) niet kunnen waarderen (ahum), heb ik een zwak gekregen voor dit hoekige ruimtewondertje met zijn kordate motorkap en onvermoede toegankelijkheid. Hulde aan de Prairie en laten we hopen op meer van dit soort handige karretjes.
PROBLEMEN
stuurkogels vervangen
uitlaat vervangen
roest aangepakt (structurele onderdelen aangetast)
uitlijnen
radiateur vervangen
olieverbruik hoog
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
