Mitsubishi Pajero 3.2 DiD GLS (2003)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Pajero 3.2 DiD GLS
Versnellingen	5, Automaat
Bouwjaar	2003
Jaar van aanschaf	2009
KM-stand bij aanschaf	90.000 km
KM-stand laatst	90.000 km

90.000 km
9 februari 2013

Na 4 jaar met een rijdend prototype te hebben rondgereden (de Renault Avantime), werd het tijd om deze in te gaan ruilen. Eerste vraag was natuurlijk: wat kan er nou als opvolger van deze zeer aparte eyecatcher in aanmerking komen?

Aangezien ik een beetje systematisch alle auto's ben gaan rijden die ik ooit mooi of leuk heb gevonden, was ditmaal mijn oog gevallen op een grote terreinwagen. Ik had nog nooit in een echte 4x4 gereden en was wel benieuwd hoe dit zijn. Privé zou ik nooit zo'n grote en dure auto aanschaffen, maar ik kon ook nu weer de auto zakelijk aanschaffen.

Mijn oog was altijd al een beetje gericht op de Pajero's van bouwjaar 2002 en jonger.
Deze zijn net wat ronder aan de voorzijde dan de oudere modellen die er dan ook een stuk verouderd uitzagen bij dit bouwjaar (2003) Maar terreinauto's gaan wat dat betreft wel wat langer mee met hun design en zijn niet bijzonder aan modetrends onderhevigd. Dus mijn gedachte was dat ik deze Pajero wel helemaal "op" zou kunnen rijden zonder in een al te verouderd model rond te rijden. (Ik wilde er toch langer dan 5 jaar mee gaan rijden) Helaas pakte dat anders uit. Maar daarover later meer.

De Pajero die we na inruil van de Avantime hebben gekocht was een Longbody (7 pers) dieselversie met automaat en full options zoals navigatie, leder bekleding en nephout op het dashboard. Heerlijk luxe allemaal en in de zwart/grijze uitvoering ook best chique voor een terreinwagen. Ook stond de auto op 20 inch sportieve velgen met lage banden.

De wegligging is daarmee een stuk beter omdat je niet meer op van die deinende springerige ballonbandjes rijd die er normaalgesproken standaard opzitten. Wel was de auto wat gevoeliger voor spoorvorming op de weg door de uitermate brede banden. (285 breed)

Het geluidscomfort in de auto was niet meer dan matig. Veel motorgeluid (zeker na koudestart van de diesel) maar ook veel windgeruis en bandengeluiden. Maar dat kan je ook wel verwachten van zo'n terreinwagen. Het is immers geen luxe sedan. Toch kon je met de auto best comfortabel lange afstanden afleggen zonder gebroken uit de auto te stappen (op cruisesnelheid, ongeveer 110 km/u). Ik heb er zelden harder dan 130 mee gereden. En uiteindelijk ongeveer 160000 kms gereden.

De automaat was heerlijk soepel en de vierwielaandrijving was in winterse omstandigheden en op ongeasfalteerde wegen top. Ook bij het trekken van aanhangers was de trekkracht van de motor en de aandrijving zonder klachten.

Het verbruik varieerde bij veel stadsverkeer van 1 op 7 tot 1 op 10 bij rustige snelwegritten. De grote tankinhoud was wel prettig, behalve aan de pomp...

De ruimte in de auto was enorm! Met 7 personen geen probleem. De auto omgetoverd in een bestelbusje (achterbanken plat) kon je er zelfs met gemak een driezits bankstel in kwijt.

In het begin had ik wel het gevoel van: ja, deze auto kan lekker lang mee want zo'n zware en sterke auto in combinatie met een sterke betrouwbare diesel kan gewoon niet snel slijten. Helaas pakte dit toch anders uit.

In de bijna 4 jaar dat ik de auto heb gehad is er vrij veel stuk gegaan en heeft de auto regelmatig bij de mitsubishidealer gestaan. De kosten waren schrikbarend na elke reparatie. En dan heb ik het niet over de gewone onderhoudskosten. Die vielen wel mee.

Wat er in de vier jaar stuk is gegaan:

linker voorwiellager 3x vervangen (1x onder garantie), rechtervoorwiellager vervangen, EGR klep, kromme remschijven (2x), vastzittende remklauwen (vervangen), aircopomp, radiateur lek en vervangen. Twee keer het mechaniek van de achterdeur gerepareerd (lastig als je de achterdeur niet open krijgt, juist als je erin moet) en nog wat kleine reparaties.

Ondanks dat de versnellingsbak en motor nog goed waren, was ik bang dat ook die misschien nog een keer aan de beurt zouden komen. Had eens van een kennis vernomen van een automatische versnellingsbakrevisie/vervanging en daar schrok ik toch behoorlijk van.

Dus na vier jaar de knoop doorgehakt en de auto verkocht. Deze rijdt nu prinsheerlijk rond in de Sahara!