Uitvoering

Cooper Park Lane

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

2006

Jaar van aanschaf

2006

KM-stand bij aanschaf

16.000 km

KM-stand laatst

0 km

ERVARINGEN

6 juli 2006

De Mini Cooper Park Lane is een extra luxe versie van de normale Cooper: als meest extra’s zijn onder meer aanwezig leren bekleding, een sportstuur, lichtmetalen velgen en speciale Royal Grey metallic lak. Dit levert een erg gedistingeerd totaalplaatje op. DE reden om een Mini aan te schaffen is de uitstraling: hij ligt laag en oogt daardoor lekker dik en gedrongen. Het hele ding ademt ’hey, ik ben anders dan de rest op de weg en ben er trots op ook’.

Maar daar betaal je dan ook flink voor, want mijn god, wat is de Mini duur. De versie die deel uitmaakt van ons wagenpark staat in standaardtrim voor 26.540 euro in de prijslijst. Voeg daar wat extra’s bij en je zit zo aan 28.000 euro. Dat is heel erg veel geld voor een net 3 meter 63 aan auto met slechts 115 pk. Voor vergelijkbaar geld haal je ook een Golf met veel meer ruimte, meer vermogen, gewoon meer auto. De Mini-way of life wordt zeer duur betaald.

Dat zou niet zo erg zijn als het gebodene daar ook mee in overeenstemming was. De onderzijde van het dashboard is opgetrokken uit de goedkoopste en dunste soort plastic die BMW kon vinden, het rammelt en kraakt daardoor behoorlijk. Als de sleutelhanger aan de contactsleutel tegen het dashboard tikt is het net alsof iemand op een kliko staat te trommelen. De bovenzijde is gelukkig wel uitgevoerd in stevig robuust kunstof.
De zit is verder wel goed voor elkaar, hoewel de zittingen wat aan de korte kant zijn (vaak een probleem in kleine auto’s). Onze Cooper is voorzien van het optionele Chrono package waardoor de snelheidsmeter niet meer irritant in het midden zit maar op de normale plek voor je neus. In het midden zitten dan onder andere een oliedrukmeter een meter voor de olietemperatuur. Groot manco is dat het stuur niet axiaal verstelbaar is (ook geen optie!). Bestuurders met een beetje lange benen zoals ik hebben daarom de keuze tussen te ver van het stuur zitten of te dicht op de pedalen. Het laatste is over het algemeen nog wel te prefereren. Verder gaat het rijden van een leien dakje, de bak schakelt soepel en het sturen gaat lekker direct.
De ruimte achterin hoeven we het niet over te hebben, als de inzittenden voor klein zijn kan er zowaar een volwassene zitten, anders alleen kleine kinderen. De kofferruimte stelt geen bal voor maar valt met de simpel om te klappen rugleuningen gelukkig nog wel enigszins uit te breiden.

Voorin ligt een 1.6 motor die 115 pk levert. Dat is te weinig. Althans, het kartachtige weggedrag van de Mini nodigt uit tot flink doorhalen en de standaard 1.6 mist daarvoor gewoon een beetje pit. Tot de 3e versnelling gaat het als je hem goed op toeren houdt nog wel goed, in de hogere versnellingen mis je net dat beetje doorzettingsvermogen om bijv. een vlotte inhaalactie te doen.
In mijn ogen zit er een groot manco in het leveringsprogramma van Mini: je hebt de One met 90 pk, die is gewoon veel te traag. Dan heb je de Cooper met 115 pk, die voldoet voor normaal verkeer maar moet wel flink op toeren gehouden worden. En dan heb je nog de Cooper S met 170 pk. Die heeft meer dan genoeg vermogen maar produceert daarbij een op den duur zeer irritant compressorgeluid, is nog harder geveerd en 6 mille duurder. Nu is de gewone Cooper op slecht wegdek al één van de meest oncomfortabele en stuiterige auto’s waarin ik ooit gereden heb (mede door de korte wielbasis), de S is nog een tikje erger. Wat een killer zou zijn is een Cooper met een pk of 140 zonder compressorgedoe. Het onderstel kan het prima hebben, je hebt voldoende vermogen om lekker mee te doen op de snelweg en je hebt nog wel een aanvaardbaar comfort. BMW gaat er prat op enorme vermogens uit atmosferische vermogens te kunnen halen, dan moet 140 pk uit een 1.6je geen enkel probleem zijn.

Update 29-11-2006: blijkbaar was de Mini uiterst lam ingereden tijdens zijn dealerdemo-leven, want nu er wat meer kilometers in gemaakt zijn levert de motor merkbaar meer vermogen. Daarbij is de gasrespons ook nog eens veel pittiger geworden waarmee de waardering qua prestaties omhooggaat van ’voldoende’ naar ’goed’. Het gemiddeld verbruik is met veel stadskilometers ongeveer 8,5l/100 km, wat aanvaardbaar is.

Over dat rijden trouwens, dat is waar je deze auto voor koopt en waar je het prijskaartje vergeet. Want wat kan je ongenadig hard de hoek om met de Cooper, BMW heeft echt een meesterwerkje afgeleverd. Op bochtige weggetjes is het één groot feest, je mist de extra power die de S heeft dan geen moment. Dat je wat dichter op het stuur zit is dan ineens alleen maar een voordeel, de besturing is zwaar maar wel erg communicatief, de harde demping zorgt ervoor dat de koets nauwelijks overhelt, oftewel, dan komt de hele package bij elkaar en snap je waarom deze auto tweedehands nog zo enorm waardevast is.