Citroën DS3 VTi 82 Business (2014)

autoreview

21 april 2014 om 22:32

Uitvoering	DS3 VTi 82 Business
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2014
Jaar van aanschaf	2014
KM-stand bij aanschaf	3 km
KM-stand laatst	82.000 km

De eerste kilometers

2.990 km
21 april 2014

Blijkbaar gaan ze bij Citroen altijd uit van het ergste, dan kan het immers alleen maar meevallen. Toen de levertijd van de DS3 werd opgegeven, schrok ik wel een beetje. 4 maanden wachten op een nieuwe auto viel me best tegen. Gelukkig kreeg ik na anderhalve maand al een telefoontje om een afspraak te maken de auto af te leveren. Hierbij de review op basis van de eerste kilometers.

Omdat het zo’n prettig cliché is; eerst het exterieur. De DS3 is inmiddels bijna 4 jaar onder ons, maar op de meeste plekken is dat ‘m absoluut nog niet aan te zien. Het blijft een agressief ogend wagentje met enkele grappige details. Denk hierbij aan de “haaienvin” op de b-stijl (overigens oorspronkelijk bedoeld om het silhouet van een F1-auto na te bootsen) en de fraaie LED-dagrijverlichting. De lampunits laten wel wat ouderdom zien. De grootte van de koplampen is inmiddels iets achterhaald, maar ze zijn zeker niet lelijk. De achterlichten tonen in hun opzet ook wat ouderwets en dat is dan weer eenvoudig op te lossen door de zeer fraaie 3D-achterlichten te bestellen.

De auto naar je smaak aan te passen is er een enorme hoeveelheid velgen, kleuren en glimmers te krijgen. In dit geval heb ik gekozen voor een niet alledaagse combinatie van bruin met een zwart dak en buitenspiegels. Die keuze was voor mij vrij gemakkelijk, aangezien ik de bruine tint een paar keer op een DS4 voorbij heb zien komen en dat me zeer beviel. Echter, toen ik de auto op ging halen bij Citroen Amsterdam, stond hij onder gele lampen en dat deed ‘m geen goed. Denk aan de uitwerpselen van een baby na het voeren van een potje Olvarit erwtenschotel. Ander licht maakt in dit geval echter een groot verschil. In het zonnetje komt er een koperkleurige gloed over de lak, terwijl je ’s avonds zou zweren dat de auto simpelweg geheel zwart gespoten is.

Een ander grappig punt is dat ik vaak de opmerking krijg dat er zulke mooie velgen onder zitten. Welnu, dit zijn wieldoppen. Afhankelijk van de gekozen motor krijg je bij deze Business-uitvoering bij de diesel lichtmetalen velgen, maar bij deze benzine krijg je de uiterst fraaie wieldoppen. Dit heeft te maken met de bijtelling, want een benzine met velgen is te zwaar om in aanmerking te komen voor 20% bijtelling. Een klein, maar uiterst beeldend voorbeeld van hoe krom de huidige belastingwetgeving kan zijn.

Binnenin wordt pas echt duidelijk waarom de DS3 zo in het vaarwater van de Mini zit. Het interieur is een luxe, zeer prettige plek om te zijn en zou zo uit een dikke C-segmenter kunnen komen. Wat ik persoonlijk het belangrijkste onderdeel vind van alles wat je vastpakt; het stuur. Dat ding zit constant in het zicht en is (als het goed is) het gene wat je altijd aanraakt. In deze uitvoering heb je een prachtig leren exemplaar in handen wat precies het juiste formaat en dikte heeft. Ook het hart vind ik erg fraai van vorm en is gemaakt van prettig kunststof. Subliem!

De rest van het dashboard is mooi rustig van opzet, wat eigenlijk wordt verstoord door het overmatige gebruik van pianolak. Ik heb het in eerdere reviews al aangehaald; het is inmiddels de troetelkind van automobielland aangezien het vrij goedkoop is om te maken, maar er hoogwaardig en luxe uitziet. In dit geval hebben ze er naar mijn smaak iets te veel van gebruikt. Het brede bovenpaneel waarin het navigatiescherm is verwerkt, samen met de middenconsole, het glimt behoorlijk. Overigens is dit ook weer prima op te lossen door het bovenpaneel in een andere kleur te bestellen.

De bediening zelf is heerlijk eenvoudig. Naast wat kleine zaken als de volumeregeling door middel van een druk- in plaats van draaiknop is er werkelijk niets op aan te merken. Zeker het navigatiescherm laat zich eenvoudig en helder bedienen. De graphics zijn op het randje van verouderd, maar ik vind het in de nachtstand wel mooi aansluiten op de rest van het interieur. Het allerbelangrijkste aan het hele interieur is echter dat het zo geweldig solide aanvoelt. Alle knoppen hebben een prettige weerstand in het gebruik en voelen zeer degelijk aan. Het is moeilijk te beschrijven, maar het voelt (nu komt er een vies woord) premium. Iets anders wat me opvalt is dat de indicator soepel werkt en duidelijk tikt. Een klein pleziertje wat maar weinig weggebruikers tegenwoordig lijken mee te maken. Wat me dan stiekem wel irriteert is de verlichtingsknop op die indicator. Er zijn vier standen; uit, automatisch, stadslicht en dimlicht. Het lijkt mij dat iedereen altijd de automatische stand gebruikt, dus waarom is het indicatiestreepje daar niet mee uitgelijnd? De autist in mij kan daar slecht tegen.

De ruimte is redelijk te noemen. Voorin staan prima stoelen, maar de optionele sportstoelen zijn voor langere gebruikers zeer aan te bevelen, aangezien de zittingen daarvan iets langer zijn. De bijrijder baadt in beenruimte, aangezien het (bijzonder ruimte) dashboardkastje ver naar voren is geplaatst. Dat komt goed uit als er iemand achterin zit, want daar is de ruimte niet overvloedig. Sterker, achter mij kan alleen een pantoffeldiertje aangenaam zitten. Citroen was zich daar ongetwijfeld van bewust, aangezien ze forse handgrepen aan de deurstijlen hebben geplaatst om het uitstappen wat te vergemakkelijken. Een leuk, sympathiek detail. De kofferbak is fors te noemen; die meet 285 liter, 74 liter meer dan een nieuwe Mini.

Dan datgene waar het uiteindelijk om gaat; rijden. De DS3 heeft veel lovende kritieken gehad vanwege het onderstel en dat kan ik alleen maar onderschrijven. Het is een comfortabele kilometervreter, waarmee je ook zeer strak de bocht om kan. Het sturen gaat mooi lineair en met een prima weerstand. Je krijgt net genoeg feedback om te voelen wat er onder je gebeurt, maar het wordt nooit vermoeiend. Datzelfde gaat op voor de afstelling van het onderstel. Onderstuur is de auto vreemd en de achterkant blijft altijd netjes in het gareel. De vering vangt de meeste klappen prima op, maar last van zijwind heeft de DS3 niet. Gewoon een fijne reismachine.

De aandrijflijn stelt wel erg teleur. Niet de motor, die is sterk genoeg, heerlijk stil en soepel, maar de inmiddels beruchte EGS-versnellingsbak. Ik moet het de technici van Citroen nageven, een automaat dusdanig afstellen dat ‘ie altijd op exact het verkeerde moment de verkeerde kant op schakelt is een bijzondere prestatie. Een voorbeeld; wanneer je met c.a. 30 km/h een rotonde op stuurt, sta je in de derde versnelling. Dat is in mijn optiek al een te hoog, maar de motor kan dat makkelijk hebben. Echter wanneer je dan wat gas bij geeft tijdens het sturen schakelt de bak onmiddellijk op naar de vierde versnelling. Dit gaat gepaard met zo’n vertraging dat alle gang uit de auto is, en bovendien is dat een te hoge versnelling om soepel de afslag te nemen, waardoor je genoodzaakt bent handmatig terug te schakelen. Noem me gerust een betweter, maar ik vind het een doodzonde voor een automaat als deze schakelt terwijl het stuur meer dan c.a. 20 graden verdraaid is.

Deze problemen zijn echter prima te verhelpen door zelf te schakelen met de flippers. Dan doet de automaat precies wat je wil en grijpt ‘ie alleen in wanneer je vergeet terug te schakelen bij lage toerentallen. De bak wisselt dan nog steeds niet soepel van verzet, maar je wordt in ieder geval niet verrast door ridicule schakelacties. En dit brengt me gelijk op een ander punt, want door het manueel schakelen gaat het verbruik ongetwijfeld omhoog. Samen met het feit dat het Start-Stop systeem bij mij altijd gelijk uit gaat na het starten (waarom geen tuimelschakelaar, zodat ‘ie altijd uit blijft?) komt het verbruik niet in de buurt van de fabrieksopgave van 1:24,4. Op het moment van schrijven is er een verbruik genoteerd van 1:14,4. Opeens wordt die 20%-regel een stuk zinniger...

Nu we het toch over financiën hebben; in deze uitvoering kost de Citroen DS3 VTi 82 Business (catchy naam) 18.990 euro. Hierbij komt 660 euro voor de two-tone metallic lak en je hebt een zeer compleet uitgeruste auto. Zaken als cruise control, een meer dan prima radio met USB en het beste Bluetooth-systeem wat ik ooit ben tegen gekomen. Daarnaast krijg je een prima navigatiesysteem, leren stuur en kleine kaboutertjes in de kofferbak die schreeuwend melden hoe dicht je op een achter je geparkeerde auto staat. Een stevige aanschafprijs, maar je krijgt er dus veel uitrusting voor terug.

Al met al ben ik tot nu toe echter uitermate tevreden over de DS3. De automaat is het grootste, maar ook vrijwel enige minpunt aan de auto, maar ik sluit niet uit dat het went en met de flippers aan het stuur is dat probleem op te lossen. Zoals Jan Boskamp dat zo smakelijk kan zeggen; Wereldautootje.

Planken & Plakkers

3.400 km
26 april 2014

Bij deze even een korte update over enkele nieuwe ervaringen met de DS3. Een van de zaken die met het vorige vervoersmiddel, een Volkswagen Up!, nooit kon, was naar de Ikea om een kast of plank te halen. Gelukkig is dat met de DS geen probleem. De achterbank klapt 40/60 naar beneden en zelfs met de voorstoelen in hun achterste posities klapt de achterrugleuning netjes helemaal vlak. Daarna is er ruimte genoeg om een kast van 1200x600 achterin te plaatsen. Niet dat het vaak voor komt, maar wel fijn dat het kan.

Bovendien is sinds gisteren de DS3 "af". In mijn optiek hoort een fraaie, hippe auto als de DS3, Mini of nieuwe Twingo een daksticker te hebben. Nu bevielen degene die af-fabriek leverbaar zijn op de kleine Citroen me niet zo, vandaar dat ik een matzwarte daksticker heb laten plaatsen in het bekende DS-motief.

Het verbruik begint zich te stabiliseren rond de 1:15. Nu moet het gezegd, de laatste weken heb ik constant in de file gestaan dus representatief is dat cijfer niet. Tijdens deze rustige vakantieweken zou de DS3 minder moeten gaan drinken. Dat, in combinatie met de EGS, die met de kilometers zich soepeler gaat gedragen (en ik er meer aan gewend raak), maakt hopelijk voor een probleemloze rijperiode.

Kleinigheidjes

12.000 km
20 juli 2014

Inmiddels ben ik een aantal maanden onderweg met de DS3 en beginner er wat zaken op te vallen. Allereerst en voornamelijk de EGS. In eerdere opdagen heb ik al aangekaart dat ik geen echte vrienden ben met de machine, maar nu ik de auto vrijwel altijd op handbediening rij is het goed te doen. Het is namelijk zo dat de auto in automatische stand grote klappen geeft bij filerijden. Op de een of andere manier lijkt de software niet berekend op traag of sukkelend autorijden. De koppeling klapt er in bij een kortstondige versnelling (zoals bij filerijden) waardoor de auto naar voren springt. Hierdoor zit je vaak ongewenst dicht op de achterbumper van je voorligger. Ook bij achteruit rijden wil het nog wel eens gebeuren dat de auto veel te abrupt en grof accelereert, ook bij weinig toerentallen. Nu doet dit laatste zich vrijwel alleen voor bij koude motor, maar toch. Bij het wegrijden uit een parkeervak wil je niet eerst een aantal minuten wachten totdat je soepel weg kan rijden. Dit geld helaas ook voor het wegrijden bij een stoplicht. Bij een koude motor klapt de koppeling er fors in, waardoor je nog wel eens met spinnende voorwielen komt te staan.

Met de handbediening valt er echter prima te leven. De DS3 is inmiddels prima los gereden en is lekker vlot. Op de snelweg komt de kleine Citroen prima mee en blijft het een comfortabele kilometervreter. Het verbruik van de auto is afgevlakt tot ongeveer 1:15, waarbij dus opgemerkt moet worden dat ik voornamelijk met de onzuinigere handschakeling rij.

Er beginnen wel wat kleine kwaliteitsprobleempjes te ontstaan. De alu-look kunststof inlegdelen op het stuur raken wat los en de armsteun kraakt flink. Irritanter is dat de afdekking van de achterlichten in de bagageruimte zonder enig verklaarbare reden los is gekomen. Deze krijg ik met geen mogelijkheid weer dusdanig gemonteerd dat 'ie blijft zitten. Hij valt er geregeld weer uit en daardoor vliegt 'ie wel eens door de kofferbak.

Verder ben ik nog steeds zeer tevreden over de DS3. Het is een auto die ik zoals ik hem rij (EGS) nooit zou aanbevelen, maar waar ik zelf bijzonder blij en groots mee ben.

Bijna een jaar

33.000 km
6 april 2015

Inmiddels is de DS3 bijna een jaar onderweg en zijn is de auto tot nu toe meer dan prima bevallen. Echter, de automaat blijft een continue bron van ergernis, waardoor ik ben overgegaan op handmatig schakelen. De auto grijpt dan alleen in bij te laat terugschakelen (maar dat gebeurt niet zo vaak) dus dan is er heel goed te leven met de EGS.

Tijdens de winter begon de automaat echter ook in de handmatige stand kuren te vertonen. Tijdens het koud wegrijden liet de auto de koppeling ineens opkomen waardoor er enorme klappen uitgedeeld werden. Dit leidde er zelfs toe dat ik de buitenspiegels tijdens het uitrijden van een garagebox beschadigde. Tijdens de eerste beurt is de software dan ook opnieuw ingelezen en het probleem is sindsdien verholpen.

Gemiddeld verbruikt de auto (dus handmatig geschakeld) na 33.000 km (voornamelijk snelweg) 1:14, niet geweldig dus. Qua bijzonderheden is er verder weinig te melden. De klikvingers van de kunststof beschermkap voor de achterlichten in de bagageruimte zijn afgebroken waardoor deze constant rondslingert in de kofferbak. De montage hiervoor is zo'n puntje waar net niet lang genoeg over nagedacht is, bij het minste of geringste breken ze af. Het probleem is echter opgelost met een elastiekje. Verder kraakt de armsteun een beetje, maar over het algemeen blijft de bouwkwaliteit onwijs imponeren.

Wat wel opvalt is dat de tractie van de standaard banden snel afneemt tijdens koud weer. Deze winter heb ik (omdat ze niet in het leasecontract zitten) niet op winterbanden gereden, maar het is maar goed dat het niet heel erg gesneeuwd heeft want de voorbanden slaan (ook weer bij wegrijden) onophoudelijk door.

Al met al bewijst de DS3 zich als een zeer aangename metgezel. Hij is comfortabel op de lange afstand maar zeker ook leuk te rijden over dijkweggetjes. Deze versie zou ik nog steeds niet aanraden (vanwege de EGS), maar ik ben er zelf bijzonder tevreden over en kijk uit naar nog twee jaar in de Franse hatchback.

Laatste update

81.000 km
28 december 2016

De Citroen staat op het punt vervangen te worden. Inmiddels staat de DS3 op 81.000km en bijna drie jaar en is het tijd om de balans op te maken. Het moet gezegd dat de sportieve Citroen dat niet zonder slag of stoot heeft doorstaan, maar dat de balans zeker doorslaat naar positief.

Wat betreft het uiterlijk kunnen we kort zijn; de auto is in min of meer dezelfde vorm nog steeds te koop dus de basisvorm staat als een huis. Op detailniveau is echter goed te zien dat dit model al even meedraait. De indeling van de lampen is daar het beste voorbeeld van. Bij de huidige modellen hebben deze LED-verlichting, hologram-effecten en "diamanten" in de koplampen. "Mijn" DS3 heeft al deze fraaiigheid niet. Dat maakt echter dat het model toen ik 'm kreeg er al verouderd uit zag, en dat is met de facelifts die erna kwamen alleen maar versterkt. Echter, wat betreft het verdere design valt er nog steeds niets te klagen en staat er na al die jaren (onthulling was immers al in 2009) nog steeds een dik karretje met onwijs goede verhoudingen. Zelfs de personalisatieopties hebben 'm niet doen verouderen, en dat is knap, aangezien een Mini van dezelfde modelgeneratie stiekem wel ingehaald is door de tand des tijd.

Over het interieur is wat meer te vertellen. De geluidsinstallatie is er een om van te smullen. Tijdens de afgelopen drie jaar heb ik het geluid en de diepte van de klanken enorm leren waarderen. Bovendien zijn de stoelen, alhoewel te kort voor mijn bovenbenen, heerlijk comfortabel. Zelf na langere ritten (+- 10 uur) stap je zonder vermoeidheid of pijn in je rug uit. Uit ervaring weet ik dat dit bij merken als Opel of Alfa Romeo toch een heel stuk minder voor elkaar is. Er zijn echter ook wat minpunten. Allereerst zijn daar de portiervakken. Er is erg weinig opbergruimte in het interieur (bekerhouders schitteren zelfs door afwezigheid) waardoor de ontwerpers genoodzaakt waren om brede portiervakken te maken. Dit zorgt ervoor dat ze zo ver naar binnen komen, dat deze enorm snel beschadigen bij in- en uitstappen. De krassen & beschadigingen die ik (onbewust!) heb toegedaan krijg ik simpelweg niet meer weggepoetst. Daarnaast kraakt de kunststof deurbekleding als een malle, net als de middenarmsteun en vreemd genoeg het multimediasysteem.

Over dat systeem gesproken (bruggetje!), inmiddels is het vervangen door een nieuwer exemplaar en dat is maar goed ook, want in de dagelijkse praktijk is dit systeem erg middelmatig. Het duurt lang voordat het opgestart is en de navigatiekaart is erg onduidelijk. Het is meer dan eens voorgekomen (zeker in het begin) dat ik en afslag miste omdat de kaart dit erg onduidelijk aangaf. Daarnaast heeft de telefoonverbinding de grootste moeite met tunnels. Ik rijd dagelijks door de Heijnenoordtunnel en daar raak ik elke rit weer de verbinding kwijt. En ook bij andere tunnels is dit meer regel dan uitzondering. Daarnaast verbaas ik me nog steeds over de keuze om de (enige!) draaiknop op het dashboard niet de gebruiken voor het volume, maar voor het inzoomen van de kaart. Aan de andere kant doe je het volume waarschijnlijk toch regelen met de bediening aan het stuur dus heel erg is dit natuurlijk niet.

Een andere vreemde ontwerpkeuze die (vrijwel) dagelijks irritaties oplevert zijn het ontbreken van een "enkele wisstand" van de ruitenwissers. Een tik van de hendel naar beneden schakelt de automatische stand in, en die heeft het altijd verkeerd. Een tik naar boven en de wissers schieten in interval-stand. Enkel wissen is er niet bij, waardoor je in de praktijk de interval inschakelt en gelijk weer uitschakelt. Een klein puntje, maar toch.

Wat betreft het praktisch nut kan ik kort zijn; dat valt meer dan mee. Zelfs de Volvo V40 van mijn vader bleek in de praktijk een minder handige verhuisauto dan de DS3. De kofferbak is standaard al lekker ruim bemeten en van de relatief hoge tildrempel heb je eigenlijk weinig last. De bak is fijn vierkant en laat zich makkelijk vergroten door de bank naar voren te klappen. Ook de passagiersruimte is prima voor elkaar. Wat echt briljant is gedaan is het creëren van extra voetenruimte voor de bijrijder. Het dashboard loopt ver terug, samen met de vloer, waardoor de bijrijder ver naar voren kan om de achterbank meer ruimte te geven. Dat maakt het tot een verrassend praktische auto.

Dan nu de grote olifant in de kamer. En het is een grote olifant; de EGS. Dit ding is een ramp. Als je eenmaal onderweg bent gaat het wel. Het wegvallen van het vermogen tijdens schakelen is niet zo erg zolang je zelf schakelt (je weet dan immers wanneer het gebeurt) maar het gigantische bokken tijdens wegrijden en zeker tijdens achteruit rijden is simpelweg strontirritant. Het lijkt wel alsof ineens de koppeling aangrijpt waardoor je een forse klap in je nek te verduren krijgt. Zelfs bij een warme motor is dit niet weg, maar het is altijd vanaf stilstand wanneer het gebeurt. Om file mee te rijden (meer regel dan uitzondering tegenwoordig) is het dan ook een onuitstaanbaar rotding. Bovendien slaan de voorwielen daardoor zo erg door, dat het wegrijden op een gladde parkeerplaats (zonder winterbanden) een memorabele bezigheid wordt. Daarnaast heeft hij drie keer simpelweg dienst geweigerd. Of de elektronica stopt ermee tijdens het rijden, of hij start helemaal niet, het is me overkomen. Sterker nog; een collega met een C3 Cactus en dezelfde aandrijflijn is hetzelfde overkomen. Maar goed dus dat deze techniek niet meer geleverd wordt...

Echter, ik ben nog iedere dag dankbaar dat ik deze automaat rijd. Vanwege mijn waardeloze linkerknie is een automaat een must en alleen al daarom moet ik het apparaat danken. Om iedere rit pijnvrij uit te stappen, zeker met de huidige files, is iets wat iedere dag een zegen is. En als je met de hand schakelt is het onderweg een heerlijke machine om mee te rijden. Daar komt bij dat de aandrijflijn verder heerlijk soepel en vlot genoeg is, Toegegeven, om achter een vrachtwagen vandaan in te voegen op de snelweg zul je terug moeten schakelen naar 4 of zelfs 3, maar dat gaan snel en soepel zat om de manoeuvre strak te laten verlopen. Daarnaast maakt de motor relatief weinig geluid (in ieder geval minder dan de wind en banden, die wel nadrukkelijk te horen zijn). Het verbruik is OK, gemiddeld 1:14,6 is niet baanbrekend, maar het betreffen voornamelijk grillige snelweg & filekilometers en die zijn nu eenmaal niet gunstig voor het verbruik.

Het onderstel & de besturing zijn de ster van de show. Het blijft heerlijk om de DS3 door bochten te loodsen. De besturing biedt een fijne weerstand en geeft voldoende informatie door, maar wordt nooit nerveus. Daarnaast heeft het onderstel een ideale balans tussen comfort en sportiviteit. Op korte oneffenheden kan hij nog wel eens bonken, maar verder glijd hij soepel over de oneffenheden in het wegdek, zonder het gevoel te geven dat je niet in controle bent. Na lange ritten stap je (zoals eerder gezegd) zo fris als een hoentje uit, maar je kan op de plaats van bestemming nog best een leuk weggetje opzoeken om je even uit te leven. Het is een heerlijke reisauto. Ik kan me goed voorstellen dat dit model, met een handbak, zomaar de best rijdende "supermini" is.

Wat betreft betrouwbaarheid heb ik niet veel reden tot klagen. Buiten de keren dat de automaat dienst weigerde, en dat het multimediasysteem het nodig vond om zichzelf uit te zetten (minimaal 1x per maand, het start overigens weer vanzelf op na een paar minuten) zijn alleen de koplampen een paar keer stuk gegaan. Twee keer aan de bestuurderszijde, eenmaal bij de bijrijder. Verder heeft de auto geen steken laten vallen, al is het toenemende aantal krakende kunststofdelen wel blijk van mindere bouwkwaliteit, hoewel de hele auto nog steeds degelijk en stevig aanvoelt. Dit was bij de DS5 waar mijn vader vroeger in reed overigens ook het geval.

Als conclusie zou ik dan ook niemand de DS3 afraden, zeker nu deze EGS niet meer nieuw leverbaar is. Ik heb er tot nu toe veel plezier aan beleefd en in de periode dat ik hem nog heb zal dat waarschijnlijk niet meer veranderen.

Verbruik

82.000 km
6 januari 2017

Om nog even op het verbruik terug te komen; de laatste weken schommelt het gemiddelde flink gezien de weersomstandigheden & de verschillende tanklocaties. Bij de lokale Pin&Go en snelweggebruik rijdt de auto op winterbanden 1:11, terwijl met vrijwel dezelfde omstandigheden (iets kouder zelfs) Shell benzine (beide Euro95) de auto 1:16.5 weet te halen. Dit gaat naar 1:18 als de airco & verwarming niet hun best hoeven te doen. Zoals eerder gezegd is het fileverkeer in dit geval een allesbepalende factor met betrekking tot het verbruik, waardoor het gemiddelde rond de 1:14 uitkomt.

7,0