BMW 128ti Business Edition (2021)

autoreview

13 mei 2021 om 17:05

Uitvoering	128ti Business Edition
Versnellingen	7, Automaat met dubbele koppeling
Bouwjaar	2021
Jaar van aanschaf	2021
KM-stand bij aanschaf	3 km
KM-stand laatst	6.000 km

Na lang twijfelen: BMW 128ti

6.000 km
13 mei 2021

Een auto die op het internet op fora en in commentaren helemaal afgekraakt wordt vanwege ‘geen zescilinder’ en ‘voorwielaandrijving’, maar in ‘real live’ heel wat duimpjes omhoog krijgt…

DE TWIJFEL

We gingen op zoek naar een opvolger voor onze 2-serie coupé, en die moest twee deuren meer hebben vanwege groter wordende kids. We dachten aan een BMW 2-serie Gran Coupé, en ik wilde vooral iets waar voldoende ‘poeier’ in zat. Toen ik bij BMW in Evere kennismaakte met een zwarte M235i Gran Coupé persauto, werd ik op slag verliefd. Ik kreeg ‘m een weekje mee naar huis, maar de liefde was al snel afgekoeld. Er zat, in tegenstelling tot wat ik gewend was van BMW, geen scherp randje aan. Het was een snelle, bijzonder idiot-proof auto die zich makkelijk liet rijden, maar niet echt op mijn emoties kon inwerken. Het leek wel alsof-ie speciaal gemaakt was om Mercedes CLA-klanten af te snoepen, en die mensen bij een eerste kennismakingsproefrit niet te choqueren met een ‘op z’n BMW’s’ scherp sturende auto waarin je exact voelt wat er onder je gebeurt. De M135i dan maar? Ook die voelde na zijn voorganger de M140i veel te ‘mainstream’ aan.

Dan vroeg ik mezelf af: als een BMW toch niet meer als een BMW rijdt, waarom zou ik dan überhaupt nog voor BMW gaan? Stiekem vond ik de Mercedes A35 AMG trouwens veel mooier. Voor drie dagen een date geregeld met een exemplaar, maar die kon me helemaal niet bekoren. Totaal geen stuurgevoel, veel te comfortabel voor een hothatch, hij deed me een beetje denken aan een vliegend tapijt. De Golf GTI dan maar? Die kwam na een proefrit bij me over als een snelle bompawagen. Audi S3? Een afstandelijker aanvoelende auto kunnen ze volgens mij niet maken. Hyundai i30N Performance? Zo’n slordig afgewerkte auto… Zou het dan toch een minder snelle 3-serie (snel én enkele maten groter paste niet in het budget) gaan worden?

DE 128ti

Toen kwam het verhaal van de ‘128ti’. Enkele ingenieurs bij BMW, die de M135i ook te mainstream vonden, besloten na hun uren te knutselen. Ze wilden van de M135i een auto maken die radicaler, scherper was. Ze deden dat door de xDrive eruit te pleuren (waardoor enkel voorwielaandrijving overblijft, en tachtig kilo gewicht bespaard werd), de ECU van de motor te herprogrammeren zodat die 40pk minder produceert, en het onderstel een pak communicatiever te maken. Het resultaat bleek nog een leuk ding ook, en ze besloten ‘m in productie te nemen en ‘128ti’ te noemen.

Ergens half oktober zat ik een filmpje op YouTube, van een Nederlandse journalist die met een gecamoufleerde (het mocht toen blijkbaar nog niet geweten zijn dat de ti hier en daar rode elementen zou krijgen) 128ti over de Nürburgring boendert. Die man was allesbehalve positief geweest over de M135i, maar had geen slecht woord over voor de 128ti.

‘s Anderendaags zijn we naar onze concessiehouder gereden, en hebben we een 128ti besteld in de kleur Saphir Schwarz met glanzend rode aanbouwdelen. Die was toen nog niet in productie en stond ook nog niet helemaal correct in de configurator.

Dat dit laatste ook een klein nadeel kon hebben, merkte ik toen de eerste week van maart de auto uiteindelijk geleverd werd. Gps, die standaard zou zijn op de 128ti (wel de gewone gps ipv de ‘pro’ dan) bleek uiteindelijk toch niet standaard. Soit, ik heb dus een auto zonder gps. Nu de configuratie volledig online kan gemaakt worden van de 128ti blijkt dat wie nu een ti bestelt wél standaard een gps heeft, maar ik krijg het pleit niet gewonnen bij BMW…

HOE RIJDT DAT NU?

Wel, na inmiddels bijna 6.000 kilometer afgelegd te hebben, weet ik dat wel. De ophanging is best hard – harder dan pakweg die van een M135i wanneer die in ‘sportstand’ staat – maar niet oncomfortabel hard. Behalve dan misschien op zo van die wegen die bestaan uit ‘betonplaten’, waar je iedere vijf meter een dwarsnaad hebt, da’s wel redelijk stuiteren.

Het verbruik is iets waar ik van onder de indruk ben, in positieve zin: dat hangt nu op een kleine 8 liter per honderd kilometer. Ik moet er misschien wel bij vermelden dat ik er vrij veel (neem ongeveer 70 procent) snelwegkilometers mee doe, maar ik er best wel sportief mee rij.

Door de file en in stadsverkeer verplaatsen in ‘Eco Pro’-modus is net alsof je met een elektrische auto rijdt: geluidloos, en de bak schakelt haast onvoelbaar. In de ‘comfort’-modus reageert hij zeer alert op het gaspedaal, zonder de hogere toeren op te zoeken. In de sport-stand is hij zeer alert, en krijg je – naast meer uitlaatgeluid, want dan gaat in de linker de klep open – ook een nepgeluid in het interieur, net zoals in de M135i dus. Er zijn mensen die zich daar aan storen, ik vind het nog wel iets hebben. Nog over dat geluid: ik heb inmiddels gemerkt dat er bij het op- en terugschakelen soms ‘pops&bangs’ komen, maar bijlange niet altijd en ook niet zo luid als ‘toen dat nog mocht’.

De wegligging is fenomenaal. Hij kleeft op de weg als een spin met secondelijm aan de poten – al kan dat natuurlijk ook wel gedeeltelijk aan de Michelin Pilot Sports liggen. (‘Standaard’ liggen er Bridgestone’s op, maar als je opteert voor ‘sportbanden’ krijg je dus Michelins).

Spelen op bochtige, Ardense wegeltjes gaat natuurlijk wel anders dan met een auto met RWD, maar toch is het een leuk speelkameraadje. Als je van je gas gaat terwijl je de bocht instuurt, zet-ie zijn kont iets naar buiten. ‘m Volop de sporen geven terwijl je de bocht uitgaat is ook een mogelijkheid, je krijgt ‘m niet van zijn baan. Of met andere woorden: hij heeft niet, zoals de meeste andere FWD-auto’s, de neiging om rechtdoor te schuiven. Het is wel eigenaardig om tijdens het bochtenwerk zoveel aandrijfkracht op de sturende wielen te voelen, en je moet wel stevig wat kracht zetten om het te kunnen houden. Daar moest ik in het begin flink aan wennen. Ik rij voor mijn werk wel vaker met voorwielaangedreven persauto’s, maar het is de eerste keer dat ik in een voorwielaandrijver met zoveel power rij, en dat is met de 128ti toch wel iets meer ‘houden wat je hebt’ dan met een ‘normale’ FWD-auto.

Qua prestaties: het zou me verwonderen dat-ie in de praktijk teruggetuned is tot 265pk. Omdat hij net zo snel en snedig aanvoelde dan een M135i met 306pk en 450Nm tegenover ‘slechts’ 400Nm in de ti, hebben we ze een keertje naast elkaar gezet. Bij een staande start was de M135i daadwerkelijk sneller: die krijgt zijn kracht over de vier wielen kwijt en de 128ti krijgt bij een staande start met volgas die kracht niet netjes kwijt op enkel de voorwielen. Bij een rollende start (40 km/u) was het verschil echter nihil.

Nog wel leuk: in de sporstand en met de pook naar 'handgeschakeld' heeft de ti zo'n 'race-toerenteller' in het dashboard: groene lijnen die links en rechts beginnen en, naarmate het toerental toeneemt, naar elkaar toekomen en veranderen naar geel wanneer het moment nadert om te schakelen naar een hogere versnelling. M2, M3 en M4 hebben dat ook, maar de M235i niet (of toch niet de persauto waar ik mee gereden heb) en dus had ik het ook op de ti niet verwacht.

Ik krijg met de auto onderweg ook heel wat duimpjes op van medeweggebruikers, of mensen die er tijdens het passeren – of op een parking – een foto van maken. Dat heeft waarschijnlijk wel voor een groot stuk met de ietwat gewaagde kleurencombo te maken. Wie dat te gewaagd vindt: je kunt ‘m ook ‘zonder designelementen’ configureren, dan zijn die gewoon in zwart/ koetswerkkleur en zitten er geen ‘ti’-stickers op de flanken voor de achterwielen.

Kortom: ik heb er maanden over gedaan om te peinzen wat nu de opvolger zou worden voor onze 2-coupé, maar ik heb van de uiteindelijke beslissing nog geen seconde spijt gehad.