Menu
| Uitvoering | 120i |
|---|---|
| Versnellingen | 8, Sequentiële Automaat |
| Bouwjaar | 2016 |
| Jaar van aanschaf | 2018 |
| KM-stand bij aanschaf | 11.000 km |
| KM-stand laatst | 71.107 km |
Het begon toch weer te kriebelen: nadat ik enkele maanden geleden de BMW 316ti Compact (zie review https://www.autoweek.nl/autoreview/35903/bmw-316ti-compact-black-silverline-2004/) verkocht had, leek het me toch eigenlijk wel weer erg leuk om een Bimmer erbij te hebben. Dus doe eens gek, smijt het spaarvarkentje aan gruzelementen en ga op zoek naar iets leuks: een 120i van de laatste facelift en een goede match met mijn must have/nice to have lijstje. Waarom een 120i? Die heeft zo’n lekkere viercilinder 2.0 liter motor met 184 pk, en dat leek me wel een aardig stapje vooruit t.o.v. mijn vorige 316ti Compact. En er zit nog wat potentieel in deze machine, dus mocht ik ooit nog wat paardjes extra wensen…
In samenwerking met de lokale BMW-specialist is er inmiddels een Duitse Jahreswagen op onze oprit gearriveerd. Het is een metallic-witte met een handjevol verwennerijen erop, waaronder steptronic automaat, verwarmbare sportstoelen, LED koplampen, navigatie, parkeersensoren rondom, fraaie 17 inchers, en zo. Ik wilde een normale cruise-control (dus niet zo’n overenthousiaste bemoeial), geen M-onderstel (om het toch nog ook een beetje comfortabel te houden), geen privacy glas (vind ik vaak lelijk staan), en geen hemelverlagend schuifdak (want ik ben 1.95m). Het beestje is 1 jaar plus een paar maandjes oud, stond bij een BMW-dealer net over de grens in Duitsland (dus ook niet eens een roteind weg) en had nog geen 11,000 km op de teller staan. Dus zo goed als nieuw, met de financiële kop eraf, een soort vliegende start voor mij.
Hoe rijdt dat nou? Nou, werkelijk uitstekend! Ik heb in alle jaren in veel verschillende merken en types rondgereden, zowel in NL als in het buitenland, maar een BMW heeft en geeft toch echt iets unieks, gewoon extra rijplezier. Hij is heel stil, draait weinig toeren (want voldoende koppel onderin), heeft pit zat om rap te versnellen, schakelt bijna ongemerkt (tenzij je “m even flink op z’n donder geeft, dan blijkt er toch wel van alles te gebeuren), stuurt super-strak en direct waardoor bochten een feestje zijn, remt prima, en is met die 17” runflats zelfs comfortabeler dan ik verwacht had. (Ik heb ooit exact dezelfde maat gewone banden onder mijn Passat met sportonderstel gehad, en dat was toch een stuk stuiterigerderder.)
En alles lijkt voor de eeuwigheid gemaakt te zijn, zo’n goed doordachte en degelijke indruk laat hij achter. Kijk, ik ben niet zo van dashboard knuffelen – ik rijd veel liever. Dus of dit nu wel/niet de latest-of-the-latest fijnst voelende plasticvarianten zijn boeit mij niet; het ziet er in mijn optiek gewoon allemaal prima en met zorg samengesteld uit. De sportstoelen zijn ruim instelbaar en sluiten goed om ’t lijf aan, en het stuur ligt lekker in de knuistjes. Kijk, DAT gevoel vind ik veel belangrijker dan hoe de onderkant van het dashboardkastje aanvoelt …
Zo gauw ik een serieus aantal km erbij opgezet heb meld ik me weer. Eventuele vragen in de reacties zal ik uiteraard wel beantwoorden. Op dit moment kan (en wil) ik nog geen zinnig woord over verbruik of betrouwbaarheid zeggen, maar gebaseerd op mijn prima ervaringen met die 316ti denk ik dat het allemaal wel los zal lopen.
Tot nu toe zit ik in ieder geval met een hele brede grijs op de snuit achter het stuur – laat maar komen die kilometers!
De afgelopen maanden heb ik de Bimmer voornamelijk gebruikt voor een potje buitenspelen: hem zo nu en dan eens even meenemen om hem uit te laten. Er staat namelijk ook nog een leasebak voor de deur.
Met de alom aanwezige drukte in Nederland is het natuurlijk vrij lastig om eens lekker een stukje over een gevarieerd parcours te sturen, of je moet toevallig in Zuid-Limburg wonen - en da’s nou net niet het geval. Om toch wat plezier op te zoeken ben ik de Einser zowel in de Ardennen als in de Eifel gaan ontdekken; daar was het lekker rustig, met leuke slingerweggetjes in geaccidenteerd terrein. Om kort te vertellen hoe dat was: heel gaaf!
Het witte beessie versnelt voortreffelijk, dankzij de 180+ paarden en een heerlijke dosis Nms. Op de Autobahn bij de buren zittie best vlot boven de 200 km/h, al heb ik z’n max snelheid toen nog niet kunnen vaststellen. Gasgeven bij een respectabel vaartje van 180 km/m geeft meteen een snelle reactie van de ZF-bak: gewoon ff terugschakelen en gaan met die banaan!
Op de heuvelachtige en bochtige wegen was het genieten geblazen. In standje Sport is de gasresponse lekker alert en zijn besturing en vering aangenaam vlezig-stevig, resulterend in een fantastisch weggedrag waarvan de grenzen ver weg liggen, in ieder geval verder dan ik heb durven uitproberen (en ik heb ‘m bij tijden toch heus wel behoorlijk uitgedaagd). En de uitlaat geeft ook een wat sportievere brom in de Sport t.o.v. Comfort rijstand, wat de feestvreugde alleen maar vergroot. In mijn optiek -en inmiddels dus ook ervaring- is dit een rijders-auto pur sang, en dat was precies wat ik zocht. Ondanks al dat intensieve spelen en het ook vele kilometers er naartoe moeten rijden (en weer terug naar NL) kwam ik ’s avonds best relaxed thuis aan – en dat had ik eigenlijk niet zo ingeschat omdat deze 120i van nature niet per sé zo op comfort is gericht als mijn goedmoedige lease-lobbes (Passat 2.0 TDI). Maar die voor mij heerlijk zittende BMW sportstoelen dragen daar zeker hun steentje aan bij. En verder is hij op de snelweg best stil, stiller dan ik verwacht had. Dat zal ongetwijfeld ook met de automatische 8-bak te maken hebben, want bij tempo 130 draait hij ongeveer 2,000 rpm, en da’s zelfs nog een ietsepietsie rustiger dan die Passat.
Recent heb ik hem eens meegenomen voor een weekje woon-werkverkeer, standje Comfort. Deze privé-bimmer zal namelijk binnenkort bij einde lease-contract van de Passat mijn dagelijks vervoer worden. Dat weekje leverde aan de pomp gemeten een prima verbruik van ruim 1:15 op. In de ochtend- en avondspits kan ik normaalgesproken wel rustig voortkabbelen zonder echt stil te moeten staan, maar de max toegestane snelheden op de A zus-en-zo kan ik echt niet bereiken vanwege de drukte. Dat zal wel een beetje meehelpen voor ’t verbruik. (Standje Eco Pro heb ik nog niet serieus genomen.) Ik ben met die score zeker tevreden want, hey, ’t is wel een lekkere pittige auto op benzine.
Binnenkort zullen de kilometers dus wel op de teller gaan bijtikken; tot nu toe was het beperkt tot slechts zo’n plus tienduizend. Ik zal jullie regelmatig op de hoogte houden van mijn bevindingen. For now: Cheers!
Inmiddels ben ik een flink aantal kilometers verder met de mineraalwitte 120i. We gaan nu namelijk dagelijks samen op pad (klinkt beter dan: woon-werkverkeer). Tot 20k gebruikte ik deze Bimmer alleen voor de fun omdat de Passat z’n leasecontract toen nog niet uitgediend had. En verder hebben we vakantie in de Zwitserse en Italiaanse bergen gevierd, waarbij de Witte Dame zich van haar beste kant heeft laten zien op uitdagende bergwegen met legio haarspeldbochten. Daar komen de 184 pk’s, de automatische 8-bak van ZF (staat dat trouwens voor ZoeFZoeF ?) en de magistrale wegligging wel heel erg lekker uit de verf, zeker bergje-op en in standje Sport. En als ’t naar beneden te hard gaat, dan kan je altijd nog de bak manueel bedienen en op de motor remmend van bocht naar bocht sjezen.
Qua comfort is dit voor mij een prima auto: je merkt goed wat er met de wielen gebeurt zonder dat het vervelend of vermoeiend wordt, ook op lange afstanden zoals tijdens het retourtje vakantiebestemming. De auto is ook voldoende stil, met name vanwege het lage toerental op snelwegsnelheid (zie vorige verslag). Wel hoor ik de banden wat nadrukkelijker dan bij mijn eerdere auto’s, maar ik heb ook geen eerdere ervaring met Bridgestone Potenza RunFlats; ze lijken mij sneller te cuppen dan de gewone versies van Michelin of Conti.
De elektronische dingetjes doen ’t allemaal prima: kaartupdate voor de SatNav gaat best handig via BMW Connected Drive en een USB-stikkie. Realtime Traffic Info kan je online bestellen en meteen aansluitend in de auto activeren. De bandenspanningscontrole gaf op een gegeven moment een signaaltje dat er iets aan spanning af was zonder dat er direct bijgeblazen moest worden – inderdaad, niet echt spannend maar er was 0.1 bar verdwenen t.o.v. de verwachte/ingestelde waarde. De elektronische checks laten zien dat er geen olieverbruik is en dat de remmen ook nog helemaal OK zijn.
Qua verbruik heb ik nix te mauwen, want dat staat nu op 1:15.8 – eerlijkheidshalve moet ik toevoegen dat dit wel grotendeels bepaald wordt door m’n dagelijkse retourtje over N- en A-wegen waarbij vanwege de drukte niet “ff lekker doorgereden” kan worden. Gaan we samen buitenspelen dan wordt het wel een ander verhaal natuurlijk.
Tijdens de eerste vertroetelbeurt zijn er geen gekke dingen naar voren gekomen. Ik had ook niet anders verwacht hoor. We rollen dus lekker verder. Will keep you informed!
We zijn weer een half rondje-om-de-wereld verder, en de witte Bimmer deed het al die tijd uitstekend: alles deed het zoals het in destijds na het in elkaar schroeven bedoeld was, met een strakke wegligging, eersteklas stuurgedrag, en zeker vlot zat (een sprintje naar de huidige max snelheid overdag duurt slechts 7 seconden, en de top bleek bij de oosterburen een respectabele 225 km/h te zijn). Ja ik weet het, sommige stroommobielen zijn vlotter bij zo’n sprintje, maar die missen naar mijn bescheiden mening -en ook mijn oren- dan toch echt een deel van de beleving: de geluidssensatie. In Sportstand bromt en gromt hij onderin, en bovenin jankt hij lekker. Bij een rustiger rijstijl is hij best wel stil (afgezien van de Potenza’s – zie mijn vorige reviewdeel).
Deze Einser heeft nog nooit een krimp gegeven, geen onhebbelijkheden of ander ongemak vertoond, maar consequent zich van zijn beste kant laten zien: rijplezier geven. Vandaar de titel van dit deel van de review. Het Oud-Indiaans Spreekwoord “Het kost wat, maar dan heb je ook wat” lijkt op een 120i van toepassing te zijn, maar valt eigenlijk best mee als je hem als Jahreswagen uit Germanistan over laat komen.
Ik heb een abonnementje realtime traffic info genomen (dat gaat heel eenvoudig via BMW Connected Drive), en dat werkt prima: het heeft me heel wat file-ellende bespaard. Het blijft per slot van rekening het leukste om te rijden, ook al is dat omrijden. Langere tijd naar iemands remlichten zitten gapen vind ik niet bijster lollig.
Mocht je geïnteresseerd zijn in zijn verbruik, da’s 1:15.7 in de koelere maanden en anders 1:15.9 – geen beroerde waarden, wetend dat ik met enige regelmaat ook wel eens de paarden los laat. Het lijkt alsof hij op een litertje 98 (E5) ietsjes verder loopt dan op 95 (E10), maar dat kan ik nog niet hard maken middels een goed opgezet wetenschappelijk experiment. Ik heb wel het idee dat hij op de duurdere wat mooier loopt, maar dat kan ook inbeelding zijn om het prijsverschil voor mezelf te rechtvaardigen haha. Momenteel maak ik veel minder kilometers vanwege thuiswerk (ja, door dat verrekte C-virus), dus ik heb nog niet kunnen vaststellen of de nieuwe snelheidslimiet enige invloed heeft op zijn verbruik. Eerlijk gezegd zou ik blij zijn als ik -onder normale omstandigheden- elke ochtend steeds 100km/h zou kunnen rijden; en ’s avonds rijd ik vaak terug op tijden dat je al weer harder mag.
En qua olieverbruik dan? Volgens de elektronische peilstok is het steeds OK en hoeft er niks bij. Ook prima dus.
Binnenkort maar weer eens een zaterdag- of zondagochtend vroeg opstaan om in de buitenlandse heuvels te gaan buitenspelen – tenminste, als de grenzen open blijven …
Net als heel veel anderen heb ik de afgelopen tijd ook significant minder kilometers gemaakt dan gebruikelijk. De bimmer bleef gewoon zijn ding doen, en daar izzie nog steeds heel goed in, en geheel probleemvrij. Een setje Michelin Pilot Sport 4 heeft de onaangenaam-luidruchtige Bridgestone Potenza’s vervangen, that’s all. En toch begon er wat te borrelen …
De laatste zin uit mijn allereerste alinea (zie helemaal bovenaan) was: “En er zit nog wat potentieel in deze machine, dus mocht ik ooit nog wat paardjes extra wensen…” Nou, die wens kwam dus inderdaad opborrelen, niet omdat het moet maar omdat het kan. Want er lagen eigenlijk nog best wat paardjes onder de motorkap te slapen, en die heb ik door zeer kundige handen wakker laten maken. Die mogen nu ook meedoen, en ze vormen gezamenlijk een heel leuk koppel, vooral letterlijk.
Een en ander heeft erin geresulteerd dat het Freude am Fahren nog flink wat lekkerderder is gaan smaken. Uiteraard kan een stoplichtsprintje nu nog iets sneller afgewerkt worden, maar het is vooral de toegenomen souplesse en het continu doorsleuren over een breder toerenbereik wat ’t allemaal zo leuk maakt. De topsnelheid heb ik bij de buren nog niet kunnen vaststellen omdat ik anders op de terugweg op een lege Autobahn de Nederlandse grens dreigde over te vliegen i.p.v. te rijden. Maar ik kan uit ervaring zeggen: die begrenzer is er niet voor niks afgehaald. En de stabiliteit van de 120i bij dat soort snelheden was ronduit zeer indrukwekkend.
Maar ’t leukste van dit alles is, althans voor mij, en daar kijk ik dan ook naar uit: een potje spelen in de buitenlandse heuvels. Daar is de afgelopen maanden vanwege dat virusbeest natuurlijk niets van terecht gekomen. Maar zo gauw ik daar met de geoptimaliseerde 120i iets over kan vertellen dan meld ik me weer – tot dan!
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
