Audi S4 Avant 4.2 quattro Pro Line (2005) #2

autoreview

22 augustus 2025 om 08:15

Uitvoering	S4 Avant 4.2 quattro Pro Line
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2005
Jaar van aanschaf	2025
KM-stand bij aanschaf	246.000 km
KM-stand laatst	0 km

In den beginne

22 augustus 2025

There is no replacement like displacement

Reden aanschaf
Onze 20 jaar oude Audi B7 2.0TFSI heeft inmiddels een indrukwekkende 360.000 kilometer op de teller staan. Dat is 9x een rondje aarde! Deze oerdegelijke reismachine – zie eerdere lofzang, eh… review – heeft me werkelijk nog nooit in de steek gelaten. Hij rijdt nog steeds als een zonnetje tijdens een hittegolf, verbruikt nul olie (serieus, zelfs de Shell-medewerker wordt er zenuwachtig van) en inmiddels heb ik hem youngtimer-proof gemaakt met een getaxeerde handelswaarde van 1.000 euro. Goedkoper wordt het niet met 35% bijtelling: voor zo’n 175 euro netto per jaar mag je alle kosten aftrekken, de btw terugvragen en je voelt je nog steeds een rekenwonder.
Financieel gezien is het dus nog steeds een no-brainer om de Oudi (of Trouwdi, een familie koosnaampje, want trouw als een labrador van 12) te blijven rijden. Maar eerlijk is eerlijk: ook een betrouwbare gouwe ouwe begint op een gegeven moment de tekenen des ouderdoms te vertonen. De deuren kraken als de knieën van mijn vader bij het opstaan en de velgschade is inmiddels een soort reliëfkaart van Nederland geworden. Het is tijd om mijn eisenlijstje erbij te pakken, want het leven is te kort voor saaie auto’s.

Wensen en Eisen

• Youngtimer! Want als je dan toch belasting wil betalen, doe het dan met stijl.
• Een station (liefst) of desnoods een hatchback, want praktisch zijn is het nieuwe sexy.
• Trekhaak. Officieel bedoeld om roekeloze parkeerhufters op afstand houden. In de praktijk zijn huurbakken alleen gebruikt voor vervoer van marktplaatstrofeeën of het verhuizen van mijn kinderen – die de laatste tijd vaker verhuizen dan dat ik m’n sokken wissel.

• Handbak: op verzoek van m’n vriendin, want de kinderen moeten het ook leren. Ik ben er zelf ook fan van: goedkoper, betrouwbaarder en je kunt er lekker mee schakelen als je je verveelt in de file.
• 4x4: want of je nou vaststaat op een berg in Frankrijk of door de modder ploetert bij Ikea, tractie is alles. Heeft mij serieus al menig keer gered.
• Lederen bekleding. Stoffen bekleding uit de Oudi was ooit lichtgrijs maar is nu 50 tinten vlek, dus tijd voor een upgrade.
• Power with the CAPITAL P. Omdat het kan, omdat het leuk is én omdat m’n vriendin op de snelweg liever geen sitting duck is als mannen ‘per ongeluk’ naast haar blijven hangen. Wat denk je zelf gast, geen succes in de kroeg dus dan maar kijken of je kan scoren op de snelweg?

En nu, op zoek naar het volgende hoofdstuk op wielen. Want eenmaal verwend door de Oudi, leg je de lat niet lager.

Autokoorts
Ik ben behoorlijk polygaam als het om automerken gaat, maar ga het liefst langdurig het avontuur aan met een nieuwe liefde; de wereld is mijn oester.
Omdat alles mogelijk was, werd ik weer zo onrustig als een 16jarige puber op een strand omringd door meisjes in badkleding.

Goed, gewapend met een kentekencheck-abonnement was ik klaar voor alles op vier wielen (en ja, ik heb mezelf af en toe betrapt op klikken alsof ik Tinder gebruikte voor auto’s). Eigenlijk is een kentekencheck gewoon de condoom van de autowereld: niet spannend, wel het enige dat je bij voorbaat behoedt voor jeukende verrassingen bij de garage.

Mijn shortlist, die ik testte:
• Lexus GS 300 hybrid, de krachtigste die ik in dit rijtje reed met 355pk. Top machine behalve dan dat je wel getrouwd moet zijn met Marie Kondō omdat de kofferbak door het accupakket kleiner is dan mijn koelkastlade.
• Opel Insignia OPC Sporttourer 4x4, met jawel: 325pk—alles wat ik wil, maar met het gewicht en formaat van een rijdende Ikea-vestiging. En eerlijk? Mijn Oudi voelt rapper.
• Alfa 159 QV 3.2, 260pk—mooi? Absoluut, Italiaans? Ook. Maar de betrouwbaarheid heeft de grilligheid van een Italiaanse soap en de GM-motor is helaas niet het feest dat het Busso-blok ooit was. Daarnaast: 1,700kilo met een vermogen dat je vaker in de folder tegenkomt dan daadwerkelijk op de weg.
En dan de Audi’s: ik heb er meer gereden dan een leaseboer in de maand mei. Vooral B7’s, want de bouwkwaliteit is ronduit fenomenabel. Ik was bijna nog gevallen voor een A4 Avant 3.2FSI die van binnen en buiten als nieuw was en met NAP. Maar ja, via de technische controle alsnog door de mand gevallen. Audi’s kopen zonder NAP? Dat is dan wel écht Russisch roulette spelen. De duistere wereld van Audi-occasion verkoop is rijker aan fabeltjesmakers dan aan tankstations in Nederland. Het zijn figuren die denken dat ze je met een gelikt verhaal binnenhengelen, maar eerlijk: lang leve kentekencheck, want het heeft mij al heel wat ellende en tijd bespaard.
Autokoorts: soms leuk, soms link, maar altijd leerzaam!

De keuze: serendipiteit

Een van de Audi B7’s die onderzocht werd was de Audi B7 Avant S4.
De B7 RS4 is ‘the one to have’ en tot op de dag van vandaag, overtreft hij in rijbeleving alle andere RS4en die na hem kwamen. Dit model is wel een iets te gewild object voor autodieven en daarnaast boven het bijtellingsbudget die ik aan een daily wil uitgeven, want (30/40k) is niet echt een bijtellingsvriendelijke auto. Het alternatief is de S4 met de befaamde (bijna RS4 identieke) 4.2 liter V8, die nog steeds enthousiast wordt ontvangen door autojournalisten, en biedt voor 85% de lol van een B7 RS4.
Ik wilde wel eens voelen hoe zo’n ding reed. Dus ik heb er een paar geprobeerd. Conclusie: bij alle uitvoeringen lichte het dashboard op als een coca cola kerst reclame en trokken ze als een lier die verbonden was aan een mammoettanker, trager dan poep door een trechter, waarschijnlijk een noodloop (een zorgwekkende indicatie dat er iets mis is met de kettingspanners); en dat lieve kijkbuis vrienden is een reparatie van 4K+. Bijna alle S4en hadden geen NAP, waren vaker doorgegeven aan een nieuwe eigenaar dan een foute grap op een verjaardagsborel en hadden meer buitenlandse stempels dan mijn oude paspoort toen ik een jaar de wereld overtrok.
Allemaal behalve één. Een prachtige blauwe NAP volledig gedocumenteerde Nederlandse auto van een nette en welbespraakte eigenaar die de laatste 9 jaar zijn auto vertroeteld had. De auto was op het hemeltje na (die na verloop van tijd standaard gaat hangen als was aan de waslijn) als nieuw van binnen en van buiten. Ik dacht dit is hem.
Zo enthousiast als ik hem ging rijden zo gedesillusioneerd was ik na afloop: helaas had ik het mis. De auto liep slecht (noodloop), dus na de proefrit ging mijn ratio aan, en mijn emotie uit. Ik gaf aan de eigenaar terug dat ik het een prachtige auto vond maar te risicovol qua kettingspanners icm de prijs die hij vroeg.
Vreemd genoeg had hij nooit gehoord van dit potentiële probleem, maar liet weten dat hij het ging uitzoeken. Teleurgesteld reed ik maandagavond terug naar mijn woonplaats. Terug naar Markplaats. Terug bij af.

Maar dan: donderdag, net na kantooruren, een appje van de S4-eigenaar. Hij was ermee naar de garage gegaan: jawel hoor, kettingspanners moesten inderdaad vervangen worden. Tegelijkertijd wilde de garage de s4 overnemen, uiteraard voor een zacht prijsje, om de zorg uit handen te nemen. Die prijs zat op het niveau van een setje nieuwe 18” S4 velgen.
De eigenaar liet weten dat hij geen zin had in gespuis aan zijn huis en dat hij voor dat bedrag de auto liever aan een liefhebber verkocht dan aan het autobedrijf: of ik toch niet interesse had. Spoiler alert: mijn antwoord was (uiteraard) volmondig JA!

De volgende dag meteen de S4 opgehaald en naar mijn garage gereden.

Op het lijstje staat met stip de kettingspanners, en als hij dan toch open ligt koppelingsplaten en kijken welke motorsteunen en rubbers er nodig zijn om de motor in concourstaat te krijgen.

Over een maand of wat schrijf ik over de rijbeleving.

To be continued!