Uitvoering

75 1.8 i.e.

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

1990

Jaar van aanschaf

1999

KM-stand bij aanschaf

99.000 km

KM-stand laatst

100.000 km

Aanschaf

100.000 km

25 april 2013

Tegen alle adviezen in heb ik voor een Alfa 75 gekozen. Dit was mijn eerste gezins auto. Mijn vrouw en ik waren meteen verliefd toen we deze auto zagen staan. We hebben 'm bij de Alfa Romeo dealer gekocht, hij was net ingeruild door de eerste eigenaar en had nog geen ton gelopen. Het was een zwarte 75 ie Epoca uitvoering. Tijdens de proefrit was er werkelijk niets aan te merken, alles functioneerde perfekt en het comfort was uitstekend.

Het stijlvolle design was wat deze auto voor mij perfekt maakte, de achterwiel aandrijving rondde het geheel af.

Pluspunten.
Uiterlijk, comfort en het rijplezier. De beschaafde roffel tijdens het optrekken was een lust voor het oor. De vorm van de handrem en de plaatsing van de knopjes voor de elektrische ramen gaven je het gevoel dat je de piloot van een vliegtuig was.

Minpunten.
Olieverbruik. Daar kwam ik achter toen ik na twee of drieduizend kilometer de olie peilde en er bijna niets meer in zat. De oliesensor ging niet branden en de alfa dealer gaf aan dat een verbruik van 1 liter 100 km normaal was. Ik vond dat niet echt normaal. Maar ik was dan ook geen alfa liefhebber, kenners weten ook dat dit normaal is. Ik ging toch iets rationeler met deze auto om.
Niet lang daarna brak er een steun van de versnellingsbak af, hierdoor bewoog de pook vanzelf als ik gas gaf.
Hierdoor werd een negatieve gedachtenspiraal in gang gezet, in plaats van de schoonheid van mijn eigen auto te waarderen vond ik andermans auto mooier, kleine piepjes en kraakjes werden steeds luider en irritanter. Het idee dat een moderne auto 1 liter olie per 1000km verbruikt was moeilijk te accepteren.
Uiteindelijk ben ik prijzen van onderdelen gaan opvragen om ze te vergelijken tegen prijzen van dezelfde onderdelen van andere auto's. Zo kwam ik tot de conclusie dat een BMW 5 serie (e34) qua onderhoud iets goedkoper was dan deze Alfa.

Uiteindelijk was ik 'm zat. Ik kreeg uit allerlei hoeken te horen dat dit een echte liefhebbers auto was en ik kwam tot de conclusie dat ik geen liefhebber was. Toen ik weg wilde doen werd nog eens pijnlijk duidelijk dat er niet zo veel liefhebbers voor deze auto waren. Ik kon 'm nergens inruilen en geen mens reageerde op mijn advertenties. Uiteindelijk heb ik 'm na een jaar voor de helft van de aanschafprijs weten te verkopen, daar heb ik nooit spijt van gehad. De volgende auto was een BMW 520i automaat uit 1989, een wereld van verschil.

6,0