Alfa Romeo 159 1.9 JTDm 8v Distinctive (2006)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	159 1.9 JTDm 8v Distinctive
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2006
Jaar van aanschaf	2006
KM-stand bij aanschaf	100 km
KM-stand laatst	0 km

ERVARINGEN

23 september 2006

Best memorabel moment hoor, je eerste Echte Nieuwe Alfa Romeo ophalen. Zeker als je al vanaf je veertiende schoolschriftjes volkladdert met tekeningetjes van 164’s, 33’s, 75’s en alles wat daar op lijkt. Vele okazie´s volgden, met name Sud´s en 33´s. Maar zakelijk bleef het beperkt tot 206-en, een C3 een C5 en (als laatste) een Laguna. Ook mooi…

Over dat ´echte Alfa Romeo´ zijn nog wel twijfels. De 159 wordt door collega´s gedenigreerd tot `Vectra in Armani pak`. Best leuk gevonden trouwens, maar is niet waar he? De 159 heeft een veel grotere spoorbreedte dan de Vectra, andere voorwielophanging met vierpuntsgeleiding en een nieuwe achteras. Dat de asbakjesverlichting en de handremkabel hetzelfde zijn als die van een Vectra boeit dan niet meer zo.

Eerste kennismaking met ‘mijn’ exemplaar. Een Distinctive sedan met achtkleps JTD. Die JTD’s zijn nog de enige echte Alfa motoren die je kunt krijgen in de 159, want de rest leunt (inderdaad) behoorlijk op GM-techniek (zegt de afgunstige dieselrijder die eigenlijk liever een hoogtoerig JTS-blok in het vooronder had liggen. Maar ja, 40.000 km per jaar he?). Tutto nero (metallic zwarte lak, zwart interieur) en PDC in de achterbumper. De kleur `Nero Oceano´ is prachtig. Vooral in het zonlicht. Dan zie je duidelijk dat het eigenlijk geen zwart is, meer nachtblauw. Och zo schitterend man. De wielen zijn ook goed, ware het niet dat 16 inch een beetje van de magere is. Maar hee: alles beter dan plastic drukvelgen!

Die eerste kennismaking is meteen ook de aflevering. Auto bestellen uit de folder lijkt onverstandig, maar geloof me: al had dit ding gereden als een kar met paardestront, dan nog had ik de vier jaar lease grijnzend volgemaakt. Dat logo op het stuur maakt alles goed. Tegenvallen doet hij evenwel niet. Tranen al in de ogen voor het wegrijden, want kolere wat een prachtbak, ook van binnen. Reliëf aluminium, drie %$#”-geile metertjes en werkelijk wonderschone Alfatex. Zal binnen het jaar wel blijken los te laten of anderszins te disfunctioneren, maar het gaat om het idee, om hoe het er uit ziet, om de illusie die het opwekt. Begrijp dat nou ´s, Toyota rijdert! Op het moment dat je `Acqua´ leest op het wijzerplaatje ben je toch al verkocht? Dan zit je toch mentaal al onder de olijfboom met de warme zon op je pit, hoor je Pavarotti de hoge c aanroepen en zit je plots midden in een zwart-wit Fellini meesterwerk? Nou dan.

Draaf ik door?

Effe concreet dan.

Laatste referentie mijnerzijds was een Laguna. Geen kwaad woord over dat ding, maar niet uitblinkend in weggedrag, besturing en algehele emotiebeleving. Een zompige plastic zwabberbak die deinend en overhellend keurig de wollige koers volgt welke je hem oplegt.

Zo niet deze 159. Dit ding bijt zich vast in het asfalt, ongeacht stuuruitslag of snelheid. Hobbels en glooiingen volgt ´ie met de vastberadenheid van een bloedhond op jacht. Korte stuurbewegingen leiden tot kart-achtige reacties. Kortom, zo strak als een spijkerjassie op 60 graden. De motor levert voldoende power met de juiste versnelling ingeschakeld, en klinkt als een cementmolen vol met grind die onder water staat te draaien (ja hoor, alsof ik dat ooit gehoord zou hebben, ik dénk althans dat het zo klinkt).

Is dit een echte Alfa? Niet in de zin van een willekeurige verzameling onderdelen die lukraak zijn samengevoegd tot een tijdelijk rijdend geheel (dat had niet wat). Ook niet in de zin van een knetterhard geveerde toerenjanker die lichtvoetig al rochelend en brullend superscherp over de weg wordt gestuurd (dat had wél wat).

Het is wel een echte Alfa in de zin van een emotionerend plaatje, ambiance in optima forma en jakhalzerig weggedrag. Het geheel is wel wat corpulenter geworden dan voorheen. Maar daar krijg je dan wel iets voor terug. Dees auto is echt zwaar (1,5 ton) en dat gewicht is hem denk ik vooral gaan zitten in extra schroefjes, isolatie, nog wat schroefjes, veiligheidsvoorzieningen en laten we er voor de zekerheid nog een bak schroefjes tegenaan gooien.

Diverse prettigheden aan boord, zoals MP3-functie, automatisch dimmende binnenspiegel en (jawel) automatische regeling van de dashboardverlichting. Dus als je de zon op de klokken hebt staan, gaat de wijzerplaatverlichting (en wat dies meer zij) sterker branden. Zijn ze toch een stuk opgeschoten, vroegâh weigerde de wijzerplaatverlichting al dienst als je het stuur verstelde (33, model 83)…

Minder prettigheden zijn er ook: de middenconsole laat weinig ruimte voor je rechterbeen, het stuur staat uit het midden (of de bestuurdersstoel te ver naar rechts hé?) en met één flinke bolknak douw je je hele asbakkie vol.

UPDATE 28/11/06

Ja, 7.000 kilometer op de klok, dus we kunnen weer wat meer vertellen. Nog steeds een prachtige auto om te zien. Dat merk je niet als je erin zit (tenzij je bijna-ongelukken veroorzakend al rijdend in etalageruiten naar je eigen auto zit te kijken), maar geeft je wel een mentale opkikker als je naar je auto loopt. En vervult je met droefenis als je van haar wegloopt, want geen excuus om te blijven kijken. Staat zo raar om nog ff een minuut of 5 bij je auto te blijven rondhangen.

Voor wat betreft het rijden ook zeer tevreden. Eigenlijk gewoon een hartstikke goede auto. Superrrrrstil op de snelweg, auto blijft daarbij uiterst rustig. Geen gedribbel, amechtigheid, gestoot of gezweef, lekkere diesel die zich gestaag doorwerkend zeer bescheiden op de achtergrond houdt. Prettig dik lederen stuur, wijzertjes die zich niks aantrekken van de bocht die je neemt (alhoewel me dat wel zou hebben ontroerd) en een verfijnde airco-installatie maken het leven aan boord buitengewoon plezant. Het onderstel draagt daar een grote steen aan bij. Zeg maar zo’n hunebedsteen. Ding kan alles man. “Wie am Snur gezogen” zei een Duitse autotestert, en dat is precies zoals het voelt. Het zijn mijn beperking in durf en stuurmanskunst die de snelheid beperken, maar nimmer gaf het onderstel daar zelf enige aanleiding toe. Niet in de laatste plaats door de uitstekende Bridgestone Potenza’s. Demping is niet hard, maar kort. Oneffenheden worden snel en onverstoorbaar gedempt, de auto gaat nooit deinen.

Update 13.000 km:
Tja, en verder... niks dus. Inmiddels 13.000 km op de klok. Geen olieverbruik (helemaal nul), geen rammels. Als ze dit niveau nou volhouden met alle modellen, dan komt het met die restwaardes ook vast nog wel eens goed.

Voorwaarts maar weer!

Update 25.000 km:

Inmiddels op weg naar de eerste beurt. Olieverbruik is nul komma niks, geen bijzonderheden.

Uopdate 42.000 km:

Eerste beurt gehad bij 30.000 km, geen bijzonderheden. Bij 38.000 km nieuwe banden laten monteren (prijsverschil dealert en Profile maar liefst 600 euro...). Bandenmeneer had het over verkeerde uitlijning. WAT? Niet goed uitgelijnd en dan nog steeds zulk ranzig goed weggedrag?? Enfin, op naar de volgende beurt. JTD is prima op stoom, is duidelijk sneller dan in het begin.

Updat 46.000 km:

Auw auw, afscheid. Ga voor mezelf beginnen en laat auto achter bij werkgevert. Bij starten past geen dikke bak, zowel qua financiën als imago. Groot voordeel: ik heb weer wat om naar uit te kijken!

Ciao!

PROBLEMEN

23 september 2006

Ware ik eerst wat terughoudend in het melden van technische onvolkomendheden van deze Alfa (ook nog eens van de eerste lichting), inmiddels blijkt dat er warempel ook weinig te melden ís.

Eén rammeltje na aflevering, was een losgeraakt boutje in een ventilatiekanaal onder de stoel. Heeft dealer opgelost, geen rammels meer.

Voorts nog een lakfout die ook na aflevering geconstateerd werd. Randje van de motorkap bleek niet goed voorbewerkt te zijn in de fabriek, waardoor de lak enig sinaasappeleffect liet zien. Beetje jammer (er schijnen in de eerste serie wel meer lakfoutjes voor te komen), maar wederom keurig hersteld onder garantie. Niks meer van te zien, ook niet met een vergrootglas.

En verders nix.

8,5