Gereden: Citroën Jumper

De recente hernieuwde kennismaking met de Fiat Ducato met de 2,3-liter MultiJet van 130 pk leverde vanzelf mooi vergelijkingsmateriaal op voor de direct daarna gereden Citroën Jumper die evenveel vermogen (130 pk) en koppel (320 Nm) uit PSA's eigen 2,2-liter HDi haalt. Het verschil bestaat vooral uit een mooiere loop van de Fiat-motor. Het PSA-blok beantwoord een koude start met een korte, maar venijnige ratel (klinkt als ochtendhumeur) en blijft daarna net wat nadrukkelijker hoorbaar aanwezig in het interieur, als een donkere brom op de achtergrond. Het bij de Ducato aangestipte voordeel van de stijvere carrosserie als bron van een teruggedrongen geluidsniveau is op de identieke Citroën uiteraard eveneens van toepassing; het dreunende geluid dat in de vorige versies van beide modellen soms aanwezig was, ontbreekt bij de nieuwe Jumper (en Ducato) beslist. De geluidsbron is hier dus puur de motor, op snelheid aangevuld met flink wat windgeruis. Er is ruim voldoende koppel voor vlot wegrijden vanuit stilstand - op een vlakke weg kun je hiervoor rustig de tweede versnelling gebruiken - en een soepele, evenwichtige acceleratie. Jammer genoeg werkt de 6-bak wat te stroef voor het mooie. Alle versnellingen zijn gemakkelijk te vinden. Het testverbruik bedroeg 10,5 l/100 km.

De beoordeling van de overzichtelijkheid stuit op sterke voor- en nadelen. Subliem zijn de dubbele spiegels aan beide zijden, waarvan alle vier de glaasjes elektrisch verstelbaar zijn. Ook prettig is dat er een achteruitrijcamera aanwezig is, die bovendien aanfloept wanneer er een achterdeur wordt geopend. Zo kan de chauffeur in de gaten houden wat er 'achterin' allemaal gebeurt. En zoals het een bewakingscamera betaamt, is hij aan het dak gemonteerd. Dat geeft een enorm breed blikveld op de monitor (samen met radio/CD/Bluetooth een optie van € 850,-). Handig, maar wel even wennen. Minder goed op het gebied van overzichtelijkheid is de dode hoek linksvoor, in de vorm van de A-stijl en het daarop aansluitende portier. De testauto was voorzien van een mechanisch geveerde bestuurdersstoel, die de zit een stuk hoger maakt dan normaal waardoor die dode hoek sterker van zich deed spreken. De stoelvering zelf is wel prettig gezien de wat houterige manier waarop de Jumper over grote oneffenheden rijdt. Zorg wel dat je bestuurder de lachstuipen van een eventuele bijrijder, die oordeelt dat jij op een skippybal zit, kunt negeren.

Wat onveranderd is gebleven, is de fenomenale laadruimte van de Jumper, die met zijn lage laadvloer de vruchten plukt van zijn voorwielaandrijving - sinds jaar en dag een kenmerk van Franse bestelwagens. Reeds in de H2-uitvoering is er stahoogte voor iedereen tot 193 cm lang. En dat bieden lang niet alle concurrenten.