Lancia A112

De Lancia A112 kwam tot stand in samenwerking met Autobianchi en moest vooral een concurrent worden van de immens populaire Mini. Die laatste was ook in Italië een doorslaand succes en dat had vooral te maken met het contract dat Innocenti met de British Motor Corporation had getekend. Mini's werden van 1965 tot en met 1975 namelijk ook gebouwd in de Innocenti-fabrieken in Milaan.

De A112 werd samen met Autobianchi ontwikkeld en kwam dan ook onder beide namen op de markt. En ook de Fiat 127 had grotendeels dezelfde techniek, al kwam die auto pas twee jaar later. De viercilindermotor en de gesynchroniseerde vierversnellingsbak kwamen dan ook van concernbroer Fiat en waren al eerder te vinden in de 850, zij het toen nog achterin. In de A112 was de motor (inmiddels 903 cc) en de bak voorin gemonteerd, net als de Mini dwars om aan ruimte te besparen. Zijn binnenruimte was dan ook een sterke troef, want ondanks de geringe afmetingen konden vier volwassenen nog tamelijk comfortabel in de A112 plaatsnemen. Ook de naar boven openende 'derde deur' achteraan was handig: die had de Mini weer niet. In combinatie met een neerklapbare achterbank kon de A112 dan ook veel beter worden ingezet om allerhande zaken te vervoeren.

Met 44 pk was een topsnelheid van 135 km/h te halen. In 1975 is er een minimale facelift (grotere achterlichten); in 1978 gevolgd door een wat meer ingrijpende verjongingskuur. Deze auto's zijn onmiddellijk herkenbaar aan hun kunststoffen grille, -bumpers en -stootstrips. De cilinderinhoud wordt vergroot naar 965 cc waardoor er vier extra pk's bijkomen en het interieur wordt eveneens onder handen genomen. In 1980 worden de laatste wijzigingen doorgevoerd. De bumpers worden breder en de voorste knipperlichten worden daarin ondergebracht. Van 1969 tot en met 1986 stond de A112 in de Lancia-showrooms, waarna de eerste Ypsilon zijn opwachting maakte.