Ferrari Enzo

Ferrari presenteert in 2002 de bloedstollende Enzo als opvolger van de F50. De Enzo is de snelste straat-Ferrari ooit, en deelt de nodige technologie met de bolides van Schumacher en Barrichello. Als eerbetoon aan de oprichter van het merk met het steigerende paard is de nieuweling 'Enzo' gedoopt.

Het design wordt gekenmerkt door een compromisloze functionaliteit – geen vorm is zonder functie aangebracht. Het lijnenspel van de Enzo doet sterk denken aan de 250 Le Mans uit 1963. Een gigantische achterspoiler ontbreekt dit keer – door allerlei aërodynamische foefjes aan carrosserie en wagenbodem is deze overbodig. Aan de achterzijde is slechts een uitschuifbare lip gemonteerd; onder de Enzo zitten twee kleppen die bepalen hoe de lucht onder de auto doorstroomt. De wagenhoogte wordt elektronisch geregeld. Alles automatisch en afhankelijk van snelheid en rijomstandigheden.

Ook het interieur is zo doelmatig mogelijk ingericht. De bestuurder (of coureur?) kan bijna alle functies bedienen op het Formule 1-achtige stuurtje. LED’jes in de rand van het stuur geven aan wanneer het tijd is om de sequentiële versnellingsbak in een hoger verzet te schakelen met de aan de stuurkolom bevestigde flippers. Zelfs launch control is aanwezig. Een uitgebreid infodisplay op het dashboard, naast toerenteller en snelheidsmeter, voorziet de bestuurder van belangrijke informatie over de instellingen van de Enzo. Elke klant krijgt een op maat gesneden kuipstoel.

Achter de inzittenden is een gloednieuwe zesliter V12 gehuisvest, met 660 pk. Daarmee accelereert de Enzo in 3,65 tellen naar 100 km/h, in 9,5 tellen is de 200 km/h bereikt en een top van meer dan 350 km/h is mogelijk volgens de fabriek.