Zespitter

De zescilinder – in-lijn! - van mijn Volvo S90 is het beste bewijs dat ik in een historische auto rijd. In de (hogere) middenklasse is het traditionele topmodel met zespitter een stervende zwaan. De overdadig gemotoriseerde herenvarianten van Peugeot 406 en 605, Citroën Xantia en XM, Renault Laguna en Safrane, Ford Mondeo en Alfa 156/ 166 zijn herinnering geworden aan een tijd die het met uitstootcijfers niet te nauw nam. De zescilinderversies van Mitsubishi Galant, Vectra's en Omega's. VW Golf, Lancia Thesis, Saab 900, Rover 75, de Xedos 6 en 9 – zij rusten in vrede. In de premiumliga zijn ze er nog, maar BMW-, Audi- en Mercedes-middenklassers zijn op de topmodellen na steeds vaker viercilinders.
Het is bitter dat zijn loopcultuur de zescilinder niet heeft kunnen redden. In luttele jaren is zijn complete veld van eer door CO2-bestrijders van de kaart geveegd. Nog rijdende V6'en en die enkeling met lijnmotor zijn door hun stevige verbruik en hoge benzineprijzen een vloek voor de occasionhandel, het uitschot van de markt. Een mooie Xantia V6 Activa met een heel redelijke kilometerstand – prachtige, zeer snelle, technisch interessante auto - vind je op internet voor een grijpstuiver.
Daarom wordt dit een oproep. Lezers: red die auto's, voor ze allemaal zijn vergaan. Rijd je weinig, dan verdien je aan geluk dubbel terug wat je er aan benzine inpompt. Met mijn ritme van één volle tank per anderhalve maand kan een verbruik van 1 op 10 toch geen domper zijn op het genoegen van een onvergetelijke recreatierit.
Het starten, juist omdat het niet zo vaak gebeurt, is een ritueel moment. Daar klinkt na het omdraaien van het contactslot dat zachte maar beheersende geluid, als een dikke, verzadigende maaltijdsoep die je een hele avond warm houdt. Daarna gaan we rijden, soepel maar kalm, dan klinkt hij het mooist. Ik hoor weleens dat ik me iets te sloom door het verkeer beweeg, maar ik geloof dat je zo'n auto onrecht doet door te gaan planken. Voor het echte onthaasten koop je geen 200D, maar een drieliter met minstens 180 pk, de technische fundering van een zescilinderrijstijl die me voorschrijft dat je krachtreserves slechts benut wanneer het nodig is.
Het blijft, ook dat is waar, genieten met een zweem van weemoed. Dit is het soort motoren waar ingenieurs een eer in stelden, hun maatstaf voor technische perfectie. Wat ongelooflijk betreurenswaardig dat dat niet meer mag van de EU. Maar ik zou alle liefhebbers van blik, zolang ze niet verboden zijn, zo'n oude zespitter van harte aanbevelen. Knijp er af en toe mee tussenuit, al is het voor een handvol blokjes om op jaarbasis. Voel, luister en bedenk: zoiets komt nooit weer. Mag u daarna gewoon weer in uw Prius stappen.