Werkstattaufenthalt, 2. Teil

De 500 is terug uit de garage. Of de financiële schade mee- of tegenvalt hangt af van hoe je het bekijkt (dit is, tussen haakjes, typisch een zin van iemand die er ondanks alles toch het beste van probeert te maken). Goed, voor de draad ermee. Met de auto zijn op zichzelf geen vreselijke dingen aan de hand. Maar bij Mercedes-Benz zijn het de details die het 'm doen. De achterruit is vervangen, de niveauregeling gecontroleerd. Totale kosten: 1462,53. Vooruit, dat kost een grote beurt van je Golfje ook, als je pech hebt.

Alleen, we zijn er nog niet.

Er zit voorin nog ergens een pomp die lawaai maakt, de technische finesses zal ik u besparen. Niet direct schadelijk maar het is, zoals de monteur terecht zei, 'natuurlijk toch een lager', tricky dus. Ok: da's duizend 1000 ex – ex btw en ex montage. Ongeveer twee uur werk. En niet tegen een uurtarief van zeven euro.

Dan de niveauregeling. Kwestie van veerbollen, die je ex. ex. gelukkig niet de hoofdprijs kosten maar je incl. incl. toch een paar honderd euro lichter maken.

Reken maar uit. Alles bij elkaar – glas, lucht en pomp – heb je het toch over een maatschappelijk aanvaardbaar maandsalaris.

De vraag is: hoe wil je je Mercedes hebben? Ik zeg, helaas voor mij: perfect. Het is een meesterwerk. Met de Benz-ervaring die ik heb denk ik te kunnen zeggen dat het inderdaad een van de beste auto's is die ooit in Stuttgart zijn gebouwd. Je bent liefhebber of niet. Ik vind: als eigenaar heb je een bepaalde verantwoordelijkheid voor zo'n auto, noem het zorgplicht. Dan maar bloeden.

Kortom: ik heb alweer een nieuwe afspraak staan met de Mercedes-dealer. In de troostrijke zekerheid dat ik straks de waarschijnlijk beste Limited van Nederland rijd, met nog maar 78.000 kilometer op de teller. 320 pk's nooit rustende pk's onder de kap en de onverwoestbare uitstraling van een echte klassieker. Wauw!

Een bemoedigend woord – iets in de trant van 'niet getreurd', 'houd moed' of 'goed gedaan jochie!' - wordt niettemin zeer op prijs gesteld.